ဓမၼဂဂၤါဘေလာ့ေျပးျခင္း

တိဘက္တကၠသိုလ္စာသင္ေဆာင္

(၁)
တိဘက္တကၠသိုလ္ပရိ၀ုဏ္ထဲမွာ အ၀ါေရာင္သကၤန္းဆင္ျမန္း ျမန္မာရဟန္ေတာ္ေဆာင္းထီးတစ္လက္နဲ႕ ၀င္ ထြက္သြားေနတတ္တဲ့သူ႕ကို တိဘက္လားမားၾကီးေတြနဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက ဗာရ မားပါဠိဂုရုဂ်ီ (ျမန္မာပါဠိဆရာ)အျဖစ္ သိေနခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေတြ႕တဲ့အခါတိုင္း“ဘေႏၱဂ်ီ”လို႕ တခုတ္တရ ႏႈတ္ ဆက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ တိဘက္တကၠသိုလ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနမိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။

စာသင္ခ်ိန္ေတြကေတာ့ အဓိကၾကည္ေမြ႕စရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာသင္သားဘ၀က ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ အၿမဲလစ္ ခဲ့တဲ့ သူက ဆရာ ဘ၀မွာေတာ့ အခ်ိန္မွန္ဖို႕ အားစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ (ကိုယ္က ေျပာရမွာကိုး)။ စာသင္ခ်ိန္က တစ္ေန႕သံုးၾကိမ္ပါ။
၁၀း၁၅-၁၁း၀၀ (ပိဋကတ္စာေပေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
၁၂း၃၀-၀၁း၀၀( အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ)
၀၂း၃၀-၀၃း၃၀ (ပါဠိအထူးသင္တန္း)

ဒါေပမယ့္ တကယ္ေျပာရၿပီဆိုေတာ့လည္း မသက္သာလွေပဘူး၊ ဒီေတာ့လည္း ဘေလာ့ဂါေနာ(ေဒါက္တာနိုးနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္)ကိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ေခ်ာက္(ေဂ်ာက္)တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာသမားဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိတဲ့ သူအတြက္ အေျပာသမားျဖစ္လာတာ ေက်နပ္စရာပါ။ အေျပာသမားေတြေၾကာင့္ ကမၻာေျမဟာ သိမ္ေမြ႕လာရျခင္းေပပဲ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း “ သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ” လို႕ ရဲရဲမိန္႕ေတာ္မူေလ့ ရွိပါတယ္။ အေျပာဟာ အလုပ္ပဲလို႕ မသိသူေတြအတြက္ေတာ့ အေျပာသမားဆိုတာကို နာေလ့ရွိပါတယ္။ ေလးသေခ်ၤနဲ႕ ကမၻာတစ္သိန္းပါရမီျဖည့္မွ အႏိႈင္းမဲ့ အေျပာသမားၾကီးျဖစ္ရတဲ့ ဗုဒၶကို အခါခါ ဦးညြတ္မိပါရဲ႕။

(၂)

အေၾကာင္းသိမိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ ေထရ၀ါဒအရိပ္ထင္ေအာင္ သကၤန္ရံုၾကီးတလႊားလႊား၊ ျမန္မာေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဂ်ပန္ထီးၾကီးတကားကားနဲ႕ ဗာရာဏသီေႏြထဲ တဖားဖားေပမယ့္ တၾကြားၾကြား ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ကို “ ေက်ာင္းတက္ပ်င္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွ ေက်ာင္း ဆရာလာျဖစ္ရတယ္လို႕” ဆိုၿပီး သူ႕ကို ေထာ မနာျပဳပါတယ္။ တတ္ႏိုင္ေပဘူး၊ သူက အိပ္ရာထဲမွာ ေခြၿပီး တစ္ကမၻာလံုးက တကၠသိုလ္စာသင္ခန္းေတြဆီ စနည္းနာလွည့္ေနခဲ့တာမွ မျမင္ၾကဘဲေလ။(အဟမ္း) အဲဒီမိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ကပဲ ဓမၼဂဂၤါအတၳဳပၸတၱိေတာ္ၾကီး ေရးသားခြင့္ေတာင္းေနတာကို ပယ္ခ်လိုက္ရပါတယ္။

“ ဓမၼဂဂၤါ မည္သာနာမ ထင္ရွားလွေသာ ဆရာေတာ္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ မိဘဆရာသမားစကား ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တတ္ျခင္း၊ ဆရာသမားမ်ား သင္ၾကားပို႕ခ်သည့္အတိုင္း နာယူမွတ္သားေလ့ရွိျခင္း၊ ရိုးရာမပ်က္ ေခတ္အျမင္ႏႊယ္ယွက္ေသာ သင္နည္းကို တြယ္ဖက္လ်က္ ပိဋကတ္စာေပ၌သာ တစိုက္မတ္မတ္ အားထုတ္ ေလ့ရွိျခင္း၊ ”

သူ႕မိတ္ေဆြေရးရင္ ဒီလို ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ေပမကိုး။ အနီးကပ္ေနတဲ့ ကိုေနာကိုေတာင္ မေရးခိုင္းရဲေပဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္တိုင္ၾကြားအတၳဳပၸတၱိေတာ္ၾကီးကို မ်က္စိမွိတ္လႊတ္လိုက္ရေပတာပဲ။

တိဘက္တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္

တကၠသိုလ္စာသင္ခန္းေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ်မွာ ေက်ာင္းလစ္မွန္တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ အခိုင္ အမာရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူညံ့ခဲ့တာလည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္ ။ သူ စိတ္ကူး တည့္ရာလက္လွမ္းမီရာ ဖတ္ခဲ့သမွ် စာေတြက တကၠသိုလ္ျပဌာန္းစာေတြအျဖစ္ျပန္ဆံုရတာကိုး။ (အင္း ကိုယ္ တိုင္ၾကြားက အက်ယ္ၾကြားျဖစ္ေတာ့မယ္)၊

စည္းကမ္းလိုက္နာခ်င္ေပမယ့္ သူက သင္ခန္းစာအသစ္ေတြကိုပဲ သင္ယူခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ သင္ခန္းစာေတြထဲမွာ ကြန္႕ျမဴးခြင့္မရဘဲ မြန္းၾကပ္လာတဲ့အခါ “ အလုပ္မရွိ ေက်ာင္းေျပး” ေၾကြးေၾကာ္သံေပးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္း ေျပးတဲ့အက်ိဳးက ၾကီးပါတယ္။ ၀ိဇၨာတန္းစာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေကာင္းေပမယ့္ မဟာ၀ိဇၨာေလာင္းမျဖစ္ဘဲ နယ္ စပ္ကို သာသနာျပဳအျဖစ္နဲ႕ ေဂ်ာင္းခဲ့ပါရေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒါေတြဟာ သူ႕အတြက္ မဟာတန္းတက္ခြင့္ထက္ က်ယ္ေျပာတဲ့ ေလာကမ်က္ႏွာျပင္နဲ႕ ထိေတြ႕ခြင့္ရေစခဲ့ပါတယ္။ အရႈံးထင္ခဲ့မိေပမယ့္ ခုမွ အျမတ္မွန္းသိခဲ့ရေတာ့တာပါ။ မဟာတန္းမ၀င္ေအာင္ ေက်ာင္းေျပးမိတာကိုပဲ အခုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါၿပီ။ သူက မႏၱေလးေပ်ာ္ရဟန္းေပမို႕ မဟာတန္းသာ တက္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ “ရတနာပံု”သီခ်င္းဥခြံထဲက ထြက္ႏိုင္ဖြယ္မျမင္ေတာ့ေပဘူး။

(တက္မိတဲ့တကၠသိုလ္တိုင္းမွာ ေက်ာင္းေျပးခ်န္ပီယံေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ ေက်ာင္းေျပးခဲ့ဖူးတဲ့ တကၠသိုလ္ မ်ားကို အမွတ္တရေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ) ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္ေဖာ္ ၾသစေတးလ်ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးကေတာ့ ''Teachers come, you do not come. You do come no teacher comes" “ဆရာလာေသာ္ သင္မေပၚ။ သင္ေပၚလာၿငား ဆရာနား၏” လို႕ တံဆိပ္ကပ္လုိက္ပါေသးတယ္။

(၃)
တိဘက္တကၠသိုလ္မွာေတာ့ ဆရာမို႕ ေက်ာင္းေျပးမရ၊ သူတက္ေနတဲ့တကၠသိုလ္မွာေတာ့ ပါရဂူက်မ္းျပဳ ေတြအတြက္ အျခားတကၠသိုလ္ေတြမွာလို ေန႔စဥ္ သို႕မဟုတ္ လစဥ္ လက္မွတ္ထိုးဖြယ္တာ၀န္မရွိေလေတာ့ ေက်ာင္းေျပးတဲ့အရသာက မထူးျခား၊ ဒီေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မယ္မယ္ရရမရွိဘဲ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ ကေနပဲ ႏွစ္ရက္တိတိေျပးမိပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းေျပးမရေတာ့ ဘေလာ့ေျပး။ သံသရာဆံုး ေအာင္ေတာ့ မေျပး ခ်င္ေသး။

မႏၱေလးသာသနာ့တကၠသိုလ္(ဓမၼဂဂၤါလစ္ထြက္ခဲ့ဖူးရာမုခ္ဦး)
(၁၉၉၆-၁၉၉၉)

ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ပင္မေဆာင္
(၂၀၀၁-၂၀၀၆)
(ေက်ာင္းလစ္ေပမယ့္ ဒီပင္မေဆာင္ၾကီးမွာရွိတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး စာအုပ္အေႏွာင့္မွာေရးထားတဲ့ စာအုပ္နာမည္ေတြလိုက္က်က္၊ အမွာစာနဲ႕ မာတိကာေတြ လိုက္ဖတ္ခဲ့)


ဗာရာဏသီသကၠတတတၠသိုလ္
(၂၀၀၆---)