ရဟန္းႏွင့္ မိုင္ေပါင္းကုေဋမုန္႕ဟင္းခါး(၁)

(၁)

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္

မုန္႕ဟင္းခါး မုန္႕ဟင္းခါး....

တံခါးေခါက္သံႏွင့္ ဆက္ကာ သီတင္းသံုးေဖာ္ရဟန္းတစ္ပါး၏ မုန္႕ဟင္းခါး မုန္႕ဟင္းခါး ဟူေသာ သတင္းေပးခ်က္က နံနက္ခင္းတစ္ခုလံုးကို ငရုတ္သီးစပ္သြားေစေတာ့သည္။ သူ အိပ္ရာမွ သတိပ႒ာန္တရားႏွင့္ ခပ္ခြာခြာ ထထိုင္လိုက္၏။ တကယ္လား...တကယ္လား..။ သူက ေသခ်ာေစရန္ စကားလံုးကို ဒပ္ဗယ္လ္ကလစ္ခ္( Double Click) လိုက္သည္။

'' ေနာက္က်သြားရင္ေတာ့ 'ဤသည့္စားဖြယ္ အမယ္မယ္' ရြတ္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းနည္းသြားလိမ့္မယ္ င့ါရွင္..။ ''

သူ ၾကည္ႏူးသြားသည္... ဗာရာဏသီနံနက္ခင္းကို မုန္႕ဟင္းခါးဖတ္ျဖဴလြလြမ်ားျဖင့္ ၾကိဳဆိုခြင့္ရေခ်ၿပီ။ ဒုလႅဘေပပဲ...။ သူမ်က္ႏွာသစ္ျခင္းကိစၥကို ခ်ံဳ႕ပစ္လို႕ ရသမွ် ခ်ံဳ႕ပစ္လိုက္သည္..။ (ဆပ္ျပာတစ္ခဲေလာက္ေတာ့ ကပၸိ( ၀ယ္) ဦးမွ...)

ရဟန္းတစ္ပါး စီမံခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ မုန္႕ဟင္းခါးအစစ္ျဖစ္သည္..။ အသင့္ခ်က္ျပဳတ္စားသံုးႏိုင္သည့္ မုန္႕ဟင္းခါးေျခာက္ထုတ္ကို သဒၶါလက္ျဖင့္ ဖန္တီးထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေရႊျပည္ၾကီးလုပ္ မုန္႕ဟင္းခါးမ်ားႏွင့္ အရည္အေသြးျခားနားစြာ အဂၤါမစံုသည့္တိုင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ဟင္းရည္အနံ႕ကို သူ ရႈိက္မိသည္။ မုန္႕ဖတ္ႏွင့္ ဟင္းရည္သက္သက္...။ ရယ္ဒီမိတ္ငရုတ္သီးမႈန္႕ႏွင့္ ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္အိတ္ေလးမ်ားကို ပန္းကန္ျပားငယ္တစ္ခ်ပ္တြင္ ထည့္ကာ ခ်ေပးထားသည္။

နံနံပင္၊ ငန္ျပာရည္၊ ငွက္ေပ်ာအူတိုင္၊ ဘဲဥ၊ ပဲေၾကာ္၊ ဘူးသီးေၾကာ္၊ အီၾကာေကြးစေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားက ေရႊျပည္ၾကီး၏ မုန္႕ဟင္းခါးသံုးအဘိဓာန္တြင္ က်န္ခဲ့ေလဟန္ပင္..။ မည္သို႕ျဖစ္ေစ သူကေတာ့ '' ေကာင္းလင့္ေတး ေကာင္းလင့္ေတး '' ဟု အႏုေမာဒနာသံေပးကာ ေခါင္းမေဖာ္ဘဲ ေလြးေတာ့သည္။ ဟင္းရည္ပူပူႏွင့္ ငရုတ္သီးရွဴးရွဲ. ေခြ်းမ်ားရႊဲေအာင္ ေကာင္းေလသည့္ ရွားပါးလွေသာ မုန္႕ဟင္းခါး..။

သုိ႕ေသာ္ သူ႕ဒိုင္ယာရီညိဳညစ္ညစ္ေလးတြင္ မုန္႕ဟင္းခါးမွ မုိင္ေပါင္းကုေဋ ထြက္ေျပးမိေလေသာ ေန႕ရက္မ်ား အတိအက်ရွိခဲ့ဖူးပါသည္..။

(၂)

၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဆာင္းရာသီတြင္ သူ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ မႏၱေလးတြင္ သိကြ်မ္းခင္မင္ခဲ့သည့္ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္က သမိုင္းၿမိဳ႕မတြင္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ျဖစ္ေနေသာအခါ သူသည္လည္း နာယကဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ သို႕ႏွင့္ မုန္႕ဟင္းခါးႏွင့္ ထိထိစပ္စပ္ ပတ္သက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္၏ တာ၀န္ေပးခ်က္အရ သူသည္ သမိုင္းရပ္ကြက္ေလး၏ သာေရးနာေရးပြဲမ်ားသို႕ ဦးေဆာင္ၾကြရသည္။ သာေရးျဖစ္ေစ နာေရးျဖစ္ေစ.. ပြဲလမ္းသဘင္တိုင္း၏ ပင္တိုင္အစားအစာက မုန္႕ဟင္းခါးျဖစ္သည္။ မႏၱေလးတြင္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမွ် စာသင္ရဟန္းငယ္တစ္ပါးအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ သူ႕အေနျဖင့္ မႏၱေလးမုန္႕တီလက္သုပ္ကို ခံတြင္းေတြ႕ခဲ့သည္။ အထက္အညာမုန္႕တီသည္ ေအာက္အေၾကတြင္ နန္းၾကီးသုပ္ႏွင့္ ျမီးရွည္ဘ၀သို႕ ေျပာင္းသြားသည္။

ႏြယ္စိုးအမည္ခံ ပါေမာကၡဦမ်ိဳးမင္းကေတာ့ မုန္႕တီကို နန္းၾကီးႏွင့္ ျမီးရွည္အျဖစ္ အင္း၀ဘၾကီးေတာ္မင္းလက္ထက္ကပင္ စတင္ေခၚေ၀ၚခဲ့ေလဟန္ စိတ္ကူးၾကံဆခဲ့ဖူးသည္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုႏွင့္ၿပိဳင္ဘက္ သာယာ၀တီမင္းသားကို '' ငါဘုရင္ျဖစ္ရင္ နန္းေတာ္အၾကီးၾကီးေဆာက္ၿပီးေနမည္ '' ဟု ေျပာဖူး၍ အင္း၀နန္းတြင္းသားတို႕က နန္းၾကီးဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္ေခၚၾကေလသတတ္။ သာယာ၀တီမင္းက ေနာင္ေတာ္ကို ပုန္ကန္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ နန္းၾကီး ဟုဆိုလွ်င္ ထိတ္ျပာေနၾကရသည့္ ကာလျဖစ္၏။

ထိုေခတ္မွာပင္ ၿမိဳ႕တြင္းရြာတြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္ေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ က်ားၾကီးတစ္ေကာင္ကိုလည္း ၿမီးရွည္ဟု နာမည္ေပးထားၾကသည္။ တစ္ေန႕ အလွဴ႕အိမ္တစ္အိမ္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားဆြမ္းကပ္အၿပီး ဧည့္သည္မ်ားအား မုန္႕တီႏွင့္ ဧည့္ခံရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲအသံမ်ား ၾကားရသည္၊ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ''နန္းၾကီးေဟ့'' ''ၿမီးရွည္ေဟ့''ဟု ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၾကရာ မုန္႕တီထည့္ထားေသာ ဗန္းမ်ား၊ေဒါင္းလန္မ်ား ေမွာက္ကုန္သည္၊ မုန္႕တီထဲ ထည့္ရန္ ျပင္ဆင္ထားသည့္ ၀က္သားဟင္း၊ ငရုတ္ဆီ၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္စသည့္ အဆာပလာမ်ားလည္း ေရာေထြးကုန္ေတာ့သည္။

အမွန္တကယ္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္သည္က ဘာမွမဟုတ္၊ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္အား ေခြးဆြဲ၍ ထြက္ေျပးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ စားမည့္ ဧည့္သည္မ်ားျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ ေရာေထြးေနေသာ မုန္႕တီမ်ားကိုပင္ နယ္ဖတ္၍ ပန္းကန္သန္႕သန္႕မ်ားျဖင့္ စနစ္တက်တည္ခင္းဧည့္ခံလိုက္သည္တြင္ လူၾကိဳက္မ်ားေသာ မုန္႕တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္၊ ေနာက္ဧည့္ခံပြဲမ်ားတြင္ ထိုေဖာ္ျမဴလာအတိုင္း ဧည့္ခံေကြ်းေမြးၾကသည့္ ဓေလ့ထြန္းကားလာခဲ့ၿပီး မုန္႕အမည္ကိုလည္း နန္းၾကီးသုတ္ႏွင့္ ၿမီးရွည္ဟု အမည္ေပးကင္ပြန္း တပ္လိုက္ေပေတာ့သတတ္။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဦးမ်ိဳးမင္း။ ေရးလည္း ေရးတတ္ပါ့။ အတည္မွတ္ရန္မဟုတ္ပါ။

မည္သို႕ျဖစ္ေစ ရြက္က်ပင္ေပါက္အျဖစ္ စနစ္တက်ေမြးျမဴခဲ့ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ မုန္႕ဟင္းခါးႏွင့္ အသားက်လာခဲ့သည္။ (ခုေတာ့လည္း အားလူးႏွင့္ ပူရီ၊ခ်ပါတီကိုလည္း ေလြးႏိုင္ခဲ့ၿပီမဟုတ္လား..)