ဒီပလိုေမစီေၾကာင္ဋီကာသစ္(၂)

ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ေခတ္ျပိဳင္ျမင္း၀န္ဆရာေတာ္ကို ငယ္နာမည္ ေရႊသီးဟုသာ ေခၚေ၀ၚေလ့ရွိသည္။ ဤသည္ကို ျမင္း၀န္ဆရာေတာ္က တင္စီးလြန္းသည္ဟု ထင္သည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ခါသားတြင္ ျမင္း၀န္ဆရာေတာ္မၾကံဆႏိုင္သည့္ ပိဋကတ္စာေပ(မဏိဒီပက်မ္း)မွ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က တိက်ပီျပင္စြာ ရွင္းျပခဲ့သည္။

ျမင္း၀န္ဆရာေတာ္က တပည့္မ်ားအား မိန္႕မွာသည့္ စကားကို နားေထာင္ပါေလဦး...'' ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က က်ဳပ္ထက္ အသက္ေရာ သိကၡာပါ လြန္စြာ ၾကီးလွေသးသည္ မဟုတ္။ ပရိသတ္အလယ္မွာ က်ဳပ္ကို ေရႊသီး ေရႊသီး ဟု ေခၚေနသည္ကို ေရွးက က်ဳပ္မႏွစ္သက္ခ်င္ဘူးဗ်။ ခု မဏိဒီပနဲ႕ စမ္းလိုက္မွ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ကာ ၾကည္ညိဳလာေတာ့တယ္။ ေနာက္ေနာင္ ေရႊသီး မကလို႕ ေခြးသီးေခၚေခၚ အၾကည္ညိဳမပ်က္ေတာ့ဘူးဗ်ား'' ဟူေသာ..။

ပ်ိဳ႕ ကဗ်ာ လကၤာႏွင့္ က်မ္းဂန္အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳစုရာတြင္ နာမည္ၾကီးလွသည့္ မံုေရြးဆရာေတာ္ အရွင္အာဒိစၥရံသီ ကိုလည္း ဦးဗုဓ္က '' သဘင္သမားၾကီး'' ဟုသာ ေခၚေလ့ရွိတတ္ပါသည္။ ႏွစ္ပါးဆံုသည့္အခါတိုင္း '' သဘင္ သည္ၾကီး ဘာဇာတ္ေတြမ်ား ကေနတုန္းဗ်'' ဟု ဦးဗုဓ္က ေမးလွ်င္ မံုေရြးဆရာေတာ္ကလည္း '' ကုသဇာတ္၊ ဥေတနဇာတ္မ်ားကို ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ခင္းက်င္းေနပါေၾကာင္းဗ်ား '' ဟု ခပ္ေသာေသာ ေျဖတတ္ၿမဲပင္..။ ဤသို႕ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ႏွစ္ပါး'ဆံုရာတြင္ ရႊန္းတတ္ေသာ္လည္း ကြယ္ရာတြင္မူ 'မံုေရြးဆရာေတာ္စာေပႏွံ႔စပ္ ေၾကာင္းကို ရာေဇာ၀ါဒက်မ္းကို ၾကည့္က သိၾကလိမ့္မည္ '' ဟု ခ်ီးမြမ္းေလ့ရွိသတတ္..။

က်မ္းတတ္အေက်ာ္ျပည္ဆရာေတာ္ျဖစ္လာမည့္ ေညာင္ကန္မွ ငယ္ရင္းမိတ္ေဆြရဟန္းကို ျပည္မင္းသားက ေက်ာင္းေဆာက္ကိုးကြယ္ရန္ ပင့္စဥ္ကလည္း ဦးဗုဓ္က ငယ္နာမည္ကို ေခၚကာ '' ေမာင္က်ီး မင္းကို မင္းသားက ပင့္ၿပီး ကိုးကြယ္လို႕ မင္းဆရာေတာ္ျဖစ္ၿပီ။ သို႕ေသာ္ ဘုရားအလိုေတာ္အတိုင္း က်င့္မွ ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္မည္။ မင္းလိုလိုက္၍ က်င့္လွ်င္ မင္း၏ သားသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ '' ဟု ခပ္စပ္စပ္ေလး သတိေပးမိန္႕မွာခဲ့ဖူးသည္။

ေရွးေရွးေသာ ပညာရွင္ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ေလာကီေ၀ါဟာ ရင္းႏွီးစြာေသာ စကားအႏႈံးမ်ားကို သံုးစြဲခဲ့ၾကရိုးေပတည္း...။

(၃)

ဦးဗုဓ္ဆိုသည္က ျမန္မာ့သာသနာ၀င္မွတ္တမ္းတြင္ ''ဗုဓ္အစ (ဗုဒၶအရွင္) ဗုဓ္အလယ္ (ဗုဒၶအရွင္ႏွင့္ သာ၀ကအဆူဆူတို႕၏ တရားဓမၼမ်ားကို အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုကာ အ႒ကထာက်မ္းမ်ားကို ျပဳစုေတာ္မူခဲ့ေသာ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ) ဗုဓ္အဆံုး( ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္)'' ဟု ဂႏၳ၀င္အျဖစ္ စံတင္ရစ္ေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္ခဲ့သည့္ က်မ္းျပဳဆရာၾကီးတစ္ဆူျဖစ္ေလသည္။

ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို ျမန္မာစကားေျပျဖင့္ နိသ်ျပန္ဆိုရာတြင္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းခဲ့၏။ သက္ေတာ္ငါးဆယ့္ငါးတြင္ ခႏၶာ၀န္ခ်၍ လြန္ေတာ္မူရာတြင္ သာသနာေတာ္အတြက္ က်မ္းေပါင္းငါးဆယ္တိတိ ျပဳစုခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့၏။ ေသြး၀မ္းသြန္ ဒူလာေရာဂါ ႏွိပ္စက္သျဖင့္ ကုဋီ (အိမ္သာ)ထဲမွ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းခဲ့ေသာ္လည္း ကုဋီ (အိမ္သာ) နံရံတြင္ ေက်ာက္သင္ပံုးၾကီးခ်ိတ္ကာ က်မ္းဂန္တစ္ေစာင္ကို အၿပီးသတ္ေရးသားႏိုင္ခဲ့သည္အထိ ၀ီရီယဓါတ္ႏွင့္ ခႏၱီအား ၾကီးမားခဲ့ေလသည္။ က်မ္းဂန္တတ္ပြန္သည္ႏွင့္အမွ် ေလာကီအေရးႏွင့္ ဓမၼအေရးမေရာယွက္ဘဲ သာသနာ့မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းသာ ၾကည့္တတ္သည့္ ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါးအျဖစ္လည္း ဘၾကီးေတာ္စစ္ကိုင္းမင္း၊ နန္းမေတာ္မယ္ႏုႏွင့္ သာယာ၀တီမင္း( ကုန္းေဘာင္ေရႊဘိုမင္း) တို႔ ႏိုင္ငံ့အေရးရႈပ္ေထြး ေ၀၀ါးခဲ့ရာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္လယ္သမိုင္းတြင္ အထင္းသား ရပ္တည္ခဲ့ေလသည္။

အထက္အညာေက်းလက္ရွိ မိဘရင္ခြင္မွ ၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ စုန္ရေလသည့္ ေလာ္ကယ္ရထားခရီးစဥ္တြင္ ဧရာ၀တီျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္ကာ စစ္ကိုင္းတံတားၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရေလတိုင္း ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ရာ နန္းမေတာ္မယ္ႏုအု႒္ေက်ာင္းၾကီးကို လြမ္းတစြာ ေငးေမာတတ္ခဲ့ၿမဲ....။ သူ႕ငယ္ဘ၀ေနရက္မ်ားမွသည္ ယခုမက္ေနဆဲ အိပ္မက္မ်ားထိ ဦးဗုဓ္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပိဳမက်ခဲ့ေလေသာ စံမုခ္ဦးၾကီးျဖစ္သည္။

သုိ႕ေသာ္ ထိုမုခ္ဦးတြင္ သူက မီွရပ္ေနရံုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ မုခ္ဦးတံခါးကို ေခါက္ႏိုင္စြမ္းရွိေလာက္ေအာင္ပင္ သူက မေၾကာင္ရဲ...။ ဦးဗုဓ္က ကုန္းေဘာင္သမိုင္းတြင္ နီေစြးေအာင္ ခပ္ရဲရဲ ခပ္မာမာ ေၾကာင္ခဲ့ဖူးေသးသည္။ ဗီဇအားျဖင့္ငယ္စဥ္ကတည္းက ေၾကာင္ခဲ့ဖူးေလေသာ ကိုရင္ေလး ေမာင္ဗုဓ္ဘ၀မွ ထူးျမတ္ခြ်န္ျမေသာ သာသနာ့အာဇာနည္ၾကီးျဖစ္ခဲ့ေလသည္က အမွန္ပင္..။
ေအာ္ ေၾကာင္တာက ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါလိမ့္...။ ဆိုးေၾကာင္ .. ေကာင္းေၾကာင္...ေၾကာင္ရူး ေၾကာင္ထူး...။
အဲ ေၾကာင္၀က္ ေၾကာင္ျပည့္..။
(ေဂါက္ေၾကာင္ ဆိုသဟာကိုေတာ့ ဤဋီကာသစ္က တို႕ထိလိမ့္မည္ မဟုတ္...)

အေနာက္ ဥေရာပေဒသ၊ တိုင္းဇာမဏီျပည္၊ ဟန္းဘတ္မည္ေပေသာ ၀ိႆ၀ိဇၨာလယ (တကၠသိုလ္ၾကီး)မွ ဂႏၳႏၳရ စာေပ က်မ္းအဆူဆူ၊ ပညာရွင္ပါရဂူၾကီးအျဖစ္၊ ဒီလစ္ဘြဲ႕ထူး ဆက္ကပ္၊ ပူေဇာ္ျခင္း ခံရအပ္ေပသည့္ ဒကာေတာ္ ေဒါက္တာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းၾကီး၏ ဘြိဳင္းေကာက္ဋီကာ၊ ဂဠဳန္ပ်ံဋီကာ။ ေဒါင္းဋီကာ၊ေခြးဋီကာ ၾကာဋီကာ...အျဖာျဖာေသာက်မ္း အဆန္းထြင္သမွ်ကို အားက်ငန္းငန္း တလြမ္းလြမ္းျဖစ္ေလရကား သညာအားျဖင့္ ဒစ္ပလိုေမစီ ေၾကာင္ဋီကာသစ္မည္ေပသည့္ ဤမည္ေသာစာလက္တစ္သစ္ကို ဆက္လက္ေရးျခစ္လိုလွေသာ၊ ျမမၼရ႒ ေရႊျပည္မဟာၾကီးလွ်င္ ဖြားရာဇာတိရွိ၍ မဇၥ်ိမေဒသ ဗာရာဏခရိုင္လွ်င္ ေနထိုင္ရာပ၀တၱိရွိေပေသာ ငါဆရာသည္ ကြန္ျပဴတာကီးဘုတ္ထက္ လက္ကြက္မ်ား ပ်က္ေလာက္ေအာင္ တခ်က္ခ်က္ႏွိပ္ေပေတာ့အံ့သတည္း။။။

ဆက္ရန္
ႊ