“ဒီေန႕ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးအၾကိဳေန႕ပဲ” ဟု သူက ေျပာျပေသာအခါ “ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ”ဟု တိဘက္လားမားရဟန္းက ဆုေတာင္းသည္။ ၁၁း၀၀ နာရီတြင္ ၀ိဇၨာေနာက္ဆံုးႏွစ္သင္တန္းခန္းမထဲ ေရာက္ေတာ့ သင္တန္းသားမရွိ။ လာဒက္သီလရွင္တစ္ပါးႏွင့္ တိဘက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သာ ရွိေသာ ပါဠိအထူးျပဳ၀ိဇၹာတန္းေနာက္ဆံုးနွစ္တြင္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ(သၿဂႌဳဟ္)သင္ရသည္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ တိဘက္ ေက်ာင္းသား၏ ကတ္သီးကတ္သတ္ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ၾကံဳရတတ္ေသာ္လည္း သူ႕အတြက္ ၪာဏ္အလင္း ပြင့္ေစသည္။ သည္ေန႕ေတာ့ သူေစာေစာျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ စာေမးပြဲနီးၿပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားက ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခ်ိန္ဇယားကို ကိုယ္တိုင္ဆြဲေနၾကၿပီ။
ေမာ္ဒန္ေတာရေန႕လည္စာကေတာ့ ခ်ဥ္ေရဟင္း၊ အာလူးႏွင့္ ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ရွင္လာဘ သာမိႏွင့္ ရွင္ဣႆရတို႕၏ လက္ရာျဖစ္သည္။ အင္း ေခါင္းပါးစြာ က်င့္ၾကံၾကေပေရာ။ ရွင္လာဘသာမိက “ ေတာရဆိုေတာ့ ေတာရနဲ႕ တူေအာင္စားရမယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။ ဆင္းရဲလြန္း၍ေတာ့ မဟုတ္၊ ေစ်း၀ယ္ရ သည့္အခက္အခဲေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဗာရာဏသီတြင္ ဣေျႏၵမပ်က္ေစ်း၀ယ္ႏိုင္သည့္ စီးတီးမတ္က ရွားပါးျဖစ္ သည္။ ၊သို႕ႏွင့္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရေသာ ရဟန္းတစ္ပါး၏ မွတ္စုတြင္ လူျမင္ေကာင္းႏိုင္သည့္ ပင္တိုင္အာလူး၊ ပဲႏွင့္ အျခားဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုတာမ်ိဳးမ်ားသာ အၾကိမ္အေရအမ်ားဆံုးေရးမွတ္ရေတာ့သည္။ (တကယ္ေတာ့ သူက ေစ်းတစ္ခါမွ မ၀ယ္ဖူး၊)
ေန႕လည္စာၿပီးသည္ႏွင္ အီးေမးလ္စာအ၀င္အထြက္ စစ္ျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂါဇနီးေမာင္ႏွံ (Bliss Foundation) ေပးပို႕ထားေသာ MMWAI အဖြဲ႕ၾကီးတြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ပညာေရးျမွင့္တင္ေရးဆိုင္ရာသင္တန္းမ်ားအတြက္ ပညာ ဒါနပို႕ခ်ေပးမည့္ စာေရးဆရာ ေဒါက္တာေနဇင္လတ္၏ အေၾကာင္းျပန္စာကို ဖတ္ရသည္။ စီမံခန္႕ခြဲမႈ၊ ေခါင္း ေဆာင္မႈအတတ္ပညာစေသာဘာသာရပ္မ်ားတြင္ နာမည္ရေနသည့္ စာေရးဆရာႏွင့္ ေဟာေျပာပို႕ခ်သူ ဆရာေနဇင္လတ္၏ စာမ်ားကို ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းတြင္ ေစာင့္ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။
အေရးအသားတင္ျပပံုႏွင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္အေတြးအေခၚမ်ားကို ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့သည္။ မဇၥ်ိမေရာက္မွသာ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းသြား၍ ဆရာေနဇင္လတ္စာမ်ားနွင့္ ေ၀းသြားသည္။ ဆရာေနဇင္လတ္က အဖြဲ႕ၾကီး၏ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ပညာဒါနအျဖစ္ လာေရာက္ပို႕ခ်ႏိုင္ေၾကာင္းနွင့္ အကယ္၍ ဖိတ္ၾကားမည္ ဆိုလွ်င္ တစ္လၾကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားေစလိုေၾကာင္းတဲ့။
မဇၥ်ိမေႏြရာသီတြင္ေတာ့ မည္သည့္သင္တန္းမ်ိဳးမွ အဆင္ေျပလိမ့္ဦးမည္မဟုတ္ပါ၊ ဒီဇင္ဘာမတိုင္မီေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ စီမံခန္႕ခြဲမႈႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအတတ္ပညာမ်ားဆိုင္ရာ သင္တန္းတစ္ခုဖြင့္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ သဘာ၀အရ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၾကမည္သာ၊ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္တတ္ဖို႕ႏွင့္ စီမံခန္႕ခြဲတတ္ဖို႕ေတာ့ ျဖည့္ဆည္းၾကရေပဦးမည္။
ေန႕လည္ ၀၂း၂၀ နာရီ အပူခ်ိန္ ၄၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ မဇၥ်ိမေႏြအခင္းအက်င္းၾကီးထဲ ထီးတစ္ေခ်ာင္းအကူျဖင့္ တကၠသိုလ္စာသင္ခန္းသို႕ ထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ တစ္သံသရာလံုးပူခဲ့တာ ပူစမ္း၊ သံေ၀ဂေၾကာင့္ ေရရြတ္မိ သည္ေတာ့ မဟုတ္၊ အျခားေရရြတ္စရာ ေနပူေပ်ာက္ဂါထာမရွိ၍သာ ၾကံဳသလို ရြတ္လိုက္မိျခင္းသာ။
ေမာ္ဒန္ေတာရေန႕လည္စာကေတာ့ ခ်ဥ္ေရဟင္း၊ အာလူးႏွင့္ ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ရွင္လာဘ သာမိႏွင့္ ရွင္ဣႆရတို႕၏ လက္ရာျဖစ္သည္။ အင္း ေခါင္းပါးစြာ က်င့္ၾကံၾကေပေရာ။ ရွင္လာဘသာမိက “ ေတာရဆိုေတာ့ ေတာရနဲ႕ တူေအာင္စားရမယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။ ဆင္းရဲလြန္း၍ေတာ့ မဟုတ္၊ ေစ်း၀ယ္ရ သည့္အခက္အခဲေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဗာရာဏသီတြင္ ဣေျႏၵမပ်က္ေစ်း၀ယ္ႏိုင္သည့္ စီးတီးမတ္က ရွားပါးျဖစ္ သည္။ ၊သို႕ႏွင့္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရေသာ ရဟန္းတစ္ပါး၏ မွတ္စုတြင္ လူျမင္ေကာင္းႏိုင္သည့္ ပင္တိုင္အာလူး၊ ပဲႏွင့္ အျခားဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုတာမ်ိဳးမ်ားသာ အၾကိမ္အေရအမ်ားဆံုးေရးမွတ္ရေတာ့သည္။ (တကယ္ေတာ့ သူက ေစ်းတစ္ခါမွ မ၀ယ္ဖူး၊)
ေန႕လည္စာၿပီးသည္ႏွင္ အီးေမးလ္စာအ၀င္အထြက္ စစ္ျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂါဇနီးေမာင္ႏွံ (Bliss Foundation) ေပးပို႕ထားေသာ MMWAI အဖြဲ႕ၾကီးတြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ပညာေရးျမွင့္တင္ေရးဆိုင္ရာသင္တန္းမ်ားအတြက္ ပညာ ဒါနပို႕ခ်ေပးမည့္ စာေရးဆရာ ေဒါက္တာေနဇင္လတ္၏ အေၾကာင္းျပန္စာကို ဖတ္ရသည္။ စီမံခန္႕ခြဲမႈ၊ ေခါင္း ေဆာင္မႈအတတ္ပညာစေသာဘာသာရပ္မ်ားတြင္ နာမည္ရေနသည့္ စာေရးဆရာႏွင့္ ေဟာေျပာပို႕ခ်သူ ဆရာေနဇင္လတ္၏ စာမ်ားကို ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းတြင္ ေစာင့္ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။
အေရးအသားတင္ျပပံုႏွင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္အေတြးအေခၚမ်ားကို ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့သည္။ မဇၥ်ိမေရာက္မွသာ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းသြား၍ ဆရာေနဇင္လတ္စာမ်ားနွင့္ ေ၀းသြားသည္။ ဆရာေနဇင္လတ္က အဖြဲ႕ၾကီး၏ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ပညာဒါနအျဖစ္ လာေရာက္ပို႕ခ်ႏိုင္ေၾကာင္းနွင့္ အကယ္၍ ဖိတ္ၾကားမည္ ဆိုလွ်င္ တစ္လၾကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားေစလိုေၾကာင္းတဲ့။
မဇၥ်ိမေႏြရာသီတြင္ေတာ့ မည္သည့္သင္တန္းမ်ိဳးမွ အဆင္ေျပလိမ့္ဦးမည္မဟုတ္ပါ၊ ဒီဇင္ဘာမတိုင္မီေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ စီမံခန္႕ခြဲမႈႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအတတ္ပညာမ်ားဆိုင္ရာ သင္တန္းတစ္ခုဖြင့္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ သဘာ၀အရ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၾကမည္သာ၊ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္တတ္ဖို႕ႏွင့္ စီမံခန္႕ခြဲတတ္ဖို႕ေတာ့ ျဖည့္ဆည္းၾကရေပဦးမည္။
ေန႕လည္ ၀၂း၂၀ နာရီ အပူခ်ိန္ ၄၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ မဇၥ်ိမေႏြအခင္းအက်င္းၾကီးထဲ ထီးတစ္ေခ်ာင္းအကူျဖင့္ တကၠသိုလ္စာသင္ခန္းသို႕ ထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ တစ္သံသရာလံုးပူခဲ့တာ ပူစမ္း၊ သံေ၀ဂေၾကာင့္ ေရရြတ္မိ သည္ေတာ့ မဟုတ္၊ အျခားေရရြတ္စရာ ေနပူေပ်ာက္ဂါထာမရွိ၍သာ ၾကံဳသလို ရြတ္လိုက္မိျခင္းသာ။
2 comments:
ေအးေအးေလးနဲ႔ ျငိမ္ျငိမ္ေလး။ ပူတယ္ေလ ေႏြကိုး။
ေနပူထဲလည္း ေနရဲပါတယ္
ခေရာင္းလဲ ေလွ်ာက္ရဲပါတယ္
သာသနာ အတြက္ေပကိုး
ကိုေက်ာ္ ဂ်ာမဏီ
Post a Comment