မေန႕ကလို ဒီေန႕ကိုေတြ႕ရေတာ့

မေန႕ကလို ဒီေန႕ကို ေတြ႕ရေတာ့
ဒီေန႕လို မနက္ျဖန္ေတြမွာ
ေမးခြန္းေတြ တစ္လိပ္ၿပီး တစ္လိပ္မီးညွိေသာက္မိေပါ့။
ေမာင္သစ္ေ၀(ျမင္းၿခံ)

တစ္ရံေရာအခါဆီက မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ေဆးျပင္းလိပ္ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာအဖြင့္စာပိုဒ္ေလးပါပဲ။ ကဗ်ာအျပည့္အစံုေတာ့ မမွတ္မိ။ မွတ္မိတဲ့ စကားလံုးေတြကိုပဲ ခပ္နင့္နင့္ရႈိက္မိပါေသးေတာ့။ ေဆးျပင္း လိပ္ၾကီးေပကိုး။ အဲဒီကဗ်ာကို ၁၉၉၀ လြန္ ဟန္သစ္မွာေရးခဲ့တာပါ။ ကဗ်ာဆရာၾကီးေမာင္ခိုင္မာ ကိုယ္တိုင္က ဧည့္ခန္းမ်ားကို ျဖတ္သန္းျခင္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာခံစားမႈေဆာင္းပါတြဲၾကီးမွာ တခုတ္တရေဖာ္ျပခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ ကဗ်ာဆရာရဟန္းေတာ္လည္း ျမင္းၿခံၿမိဳ႕နယ္ထဲက ထေနာင္းဒိုင္ဆိုတဲ့ ရြာမွာ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘ၀ကို ႔ရိုးစင္းစြာ ခံယူရင္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ဘ၀တစ္ခုလံုးေပးအပ္ထားေလရဲ႕။

မေန႕ကလို ဒီေန႕ကို ေတြ႕ရေတာ့
ဒီေန႕လို မနက္ျဖန္ေတြမွာ တဲ့.....
နန္းေတာ္ေရွ႕ရဲ႕ လသာညေတြမွာ ကဗ်ာဆရာကိုယ္တိုင္ ရြတ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြဟာ မိဂဒါ၀ုန္ည ေတြထိ ရိုက္ခတ္မႈရွိေနတုန္းပါပဲ။ ထူးမျခားနားေန႕ရက္ေတြနဲ႕ သာမန္ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီဟာ ပ်င္းရိဖြယ္ ေတာ့ ေကာင္းေနေပလိမ့္မယ္။ ဗာရာဏသီဟာ သူ႕အတြက္ေတာ့ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ရာသီဥတုက အေျခခံစမ္းသပ္လိုက္ပါတယ္။ ဧၿပီ၊ ေမ၊ ဇြန္တို႕လို ပူတဲ့ ရာသီ (ဥဏွသမယ)မွာ ရင္တထိတ္ ထိတ္ျဖတ္သန္းရသလို ဇူလိုင္၊ၾသဂုတ္နဲ႕ စက္တင္ဘာတို႕လို အိုက္တဲ့ ရာသီ(ပရိဠာဟသမယ) ဆိုတာကိုၾကီး လည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ပူတဲ့ရာသီမွာ အပူလႈိင္းထဲ ပါမသြားဖို႕ ရင္တမမပါ။ ေလပူေတြနဲ႕အတူ ေရာေထြးပါလာတတ္တဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေတြေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕မွာ အပူေလာင္နာေတြ ပြလို႕ပါပဲ။ ခုၾသဂုတ္လကေတာ့ မပူဘူး။ အိုက္တာပါ။ စာလိုေပလိုဆိုရင္ေတာ့ ပရိဠာဟ သမယေပါ့ေလ။ ေခြ်းစီးေတြ တဒီးဒီးက်ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ယားယံေနတတ္ပါတယ္။ ေရးခ်ိဳးလိုက္မွ သက္သာတာပါ။

ခက္တာက မီးက ပံုမမွန္ပ်က္တတ္ေတာ့ ေရကလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ဘုရားမွာ ဆီးမီးလွဴဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ခိ်ဳ႕ယြင္းခဲ့ပံုပါပဲ။ မီးပ်က္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ႕ပဲ အကိ်ဳးေပးေနခဲ့ေလတာကိုး။ မီးကလည္း ပံုမွန္ပ်က္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ မီးလာတာနဲ႕ ေရတင္ႏိုင္ဖို႕ သတိပ႒ာန္ပြားရပါတယ္။ ၾကံဖန္ၿပီး ၀ိပႆနာ တင္ေနရတာပါ။ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ေလးမွ သည္းမခံႏိုင္ဘူးလား လို႕ေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႕။ နည္းနည္းေလးေတာ့ ၿငီးတြားခြင့္ျပဳပါ။

မီးလာျပန္လို႕ အင္တာနက္ႏိႈက္မိျပန္ေတာ့ ေကာ္နက္ရွင္က ႏွိပ္စက္ျပန္ပါတယ္။ လိုင္းက ခဏ ခဏက် တတ္ပါ တယ္။ ေရႊျပည္ၾကီးက မိတ္ေဆြေတြက ႏိုင္ငံျခားေရာက္လို႕ မာနၾကီးသြားသလား တဲ့။ ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ႏႈတ္မဆက္ခ်င္သလိုလုိ ဘာလိုလိုနဲ႕ တဲ့။ မာနက မၾကီးတဲ့အျပင္ ေသးေသးသြားလို႕ မနည္းျပန္ တင္ေနရပါသေကာဗ်ာ။

ဒီမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ပညာသင္ရဟန္းအမ်ားစုက ေရႊျပည္ၾကီးမွာတုန္းက ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္ေတြ ကမၼ႒ာနာစရိယ၊ ဓမၼကထိက ၊နာယက စာခ်ဆရာေတာ္ေတြ ဆိုၿပီး တပည့္တပန္းေတြ၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မယ့္ ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႕ ေ၀ေ၀ဆာဆာေလာကဓံရွိခဲ့ၾကဖူးသူေတြပါပဲ။ ခုေတာ့ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ေလာကဓံကို ေရြးခ်ယ္မိခဲ့ၾကမွကိုး။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းၾကီးက ရြာဦးေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကိုေတာင္ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္တံခါးေတြဆီ တြန္းပို႕ေနေတာ့တာကလား။ ဒီေတာ့လည္း ေအာင့္သာ ခံၾကေပေရာ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္းအႏွီးေတြ မ်ားမ်ားစိုက္ထုတ္ၿပီးမွေတာ့ အျမတ္ေတြ က်န္ဖို႕လည္း ရုန္းကန္ၾကရတာပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အလွဴ႕ရွင္ေတြရဲ႕ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာသဒၶါတရား၊ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႕ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ရမႈေတြက အမ်ားသားပါပဲ။ ဘာေတြ ျပန္ေပးၾကမွာလဲ လို႕ ေမးခြန္းေတြ ေမးမိၾကေတာ့ ေျဖဖို႕လည္း အားစိုက္ၾကရေတာ့တာပါ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႕အေနနဲ႕က မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ကဗ်ာကို တီးတိုးရြတ္မိရင္း
မေန႕ကလို ဒီေန႕ကို ေတြ႕ရေတာ့
ဒီေန႕လို မနက္ျဖန္ေတြမွာ
ေမးခြန္းေတြ တစ္လိပ္ၿပီး တစ္လိပ္မီးညွိေသာက္ခဲ့ေပါ့။

ဓမၼဂဂၤါ
၂၁-၈-၂၀၁ဝ


ပ်င္းလို႕ ေရးတဲ့စာပါ။ ဘာမွမက်န္ရင္ေတာ့ သည္းခံၾကပါေလာ့။