ကူးဇစ္ဆရာ၏ တရွိေဒေလ့

(၁)

သူ အိပ္ရာမွ ေစာစီးစြာ ႏိုးထလာခဲ့သည္။ ဗာရာဏသီေဆာင္းသည္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးသာ ေအးေနျပန္သည္။ သူ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေတာ့လည္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္..။ ဇန္န၀ါရီလတြင္ က်င္းပမည့္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု ဗုဒၶဘာသာ၀ိနည္းညီလာခံၾကီးအတြက္ စာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ကူးလိုက္ျခစ္လိုက္ ေရးေနခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးေျပာသည့္ ကူးဇစ္ ကို အမွတ္ရကာ ျပံဳးလိုက္၏။

မိတ္ေဆြက ေရးလက္စပါရဂူက်မ္း သီးဇစ္( Thesis) ကို ကူးဇစ္ပါဗ်ာ ဟု ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ ရယ္သြမ္းေသြးေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ကူးဇစ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သီးဇစ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မ္းၾကီးၾကပ္သူ ပါေမာကၡ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးရသည္က မလြယ္ကူေၾကာင္း သူနားလည္ထားပါသည္။ ကူးသာ ကူးငါ့ရွင္...။ ကူးရင္းနဲ႕ တးစ္ဘက္ကမ္းေရာက္သြားလိမ့္မယ္။ တစ္ဘက္ကမ္း (ပါရ) ေရာက္သြားျခင္း (ဂူ) သည္ပင္ ပါရဂူ ျဖစ္ေလသည္မဟုတ္လား..။ သူ႕ပါရဂူဘြဲ႕ယူက်မ္းက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္မွ တင္ရမည္မို႕ ေအးေအးလူလူရွိေနေသးသည္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း တစ္ဘက္ကမ္းေရာက္ဖို႕ ကူးရေခ်ဦးမည္တည့္...။

ယခုေတာ့ ညီလာခံတြင္ ဖတ္ၾကားဖို႕ စာတမ္းတစ္ေစာင္ ေရးေနရသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူက စာသင္ၾကားေရးတစ္ဘက္ႏွင့္မို႕ ညီလာခံကို ေရွာင္ကြင္းသြားဖို႕ ၾကိဳးစားေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ျမားဦးသည္ သူ႕ရင္ဘတ္ကို တည့္တည့္ျပန္စိုက္သည္။

(၂)

ယခု (၂၀၁၀-၂၀၁၁) ပညာသင္ႏွစ္ စဦးပိုင္းကပင္ တကၠသိုလ္ အဓိပတိၾကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုယ္စားျပဳပါဠိပညာရွင္ရဟန္းေတာ္ဆယ္ပါး ဖိတ္ေပးဖို အဆိုျပဳခဲ့သည္။ သူေပ်ာ္ရႊင္ ဂုဏ္ယူစြာပင္ ေရႊျပည္ၾကီးဆီက အထင္ကရတကၠသိုလ္ပါေမာကၡပညာရွင္မ်ားကို ဖိတ္ၾကားေပးခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုထိုပါေမာကၡ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ႏိုင္ငံတကာအပင့္အဖိတ္မ်ားလွသည့္အတြက္ ၾကြမလာႏိုင္ေၾကာင္း ျပန္ၾကားၾကေလသည့္အခါ သူေၾကကြဲအားငယ္သြားရသည္။ သို႕ႏွင့္ သူႏွင့္နီးစပ္ရာ အဂၤလိပ္စာတတ္ ေပတတ္မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားကို အပူကပ္ရေတာ့သည္။ သူ႕ဆရာအရွင္ ပါေမာကၡမဟာဌာနမွဴး ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးေတာ့ သူ႕ကို ခ်ီးေျမွာက္ရန္ ၾကြလာမည္ ဟူေသာ အသံကေတာ့ သူ႕အတြက္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေအာင္စည္ေအာင္ေမာင္းျဖစ္ေပခ်ိမ့္မည္။

(အိႏၵိယႏိုင္ငံတကၠသိုလ္အသီးသီးတြင္ တက္ေရာက္ေနသည့္ အဂၤလိပ္စာတတ္ေပတတ္ ပိဋကတ္ အိုးကြဲမိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိေၾကာင္း သူ တကယ္သိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးနင္းၾကြလာမည့္ ပညာရွင္ၾကီးမ်ားကို ၾကိဳဆိုလိုလွေသာ ညီလာခံက်င္းပေရးေကာ္မတီဥကၠ႒၏ တိုက္တြန္းခ်က္ကို သူလစ္လ်ဴရႈ၍ မရေခ်ၿပီ တကား။)

ျမန္မာကိုယ္စားျပဳပါဠိပညာရွင္မ်ားထဲမွ စာတမ္းဖတ္ၾကားရန္ ေလးပါးေရြးခ်ယ္ထားသည္။ ႏွစ္ပါးက ၾကြမလာႏိုင္ေလေသာအခါ သူ႕ကို စာတမ္းတစ္ေစာင္ ဖတ္ရန္ ေကာ္မတီက ထိုးအပ္လိုက္သည္။ အျခားစာတမ္းတစ္ေစာင္ကိုေတာ့ သူ႕မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက တာ၀န္ယူထားေလသည္။ ေအာ္ ေက်းဇူးၾကီးေပစြ..။ သို႕ႏွင့္ သူ စာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ေရးျခစ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

နံနက္ ၅း၀၀ နာရီကတည္းက စတင္ထိုင္မိသည္မို႕ ေညာင္းညာကိုက္ခဲသြားသည္။ ၀ါး...။ နံနက္ေကာ္ဖီဆြမ္းေလးေတာ့ ဘုန္းေလဦးမွ..။ ေရေႏြးၾကိဳရန္ လွ်ပ္စစ္ေရေႏြးအိုးထဲ ေရျဖည့္လိုက္သည္။ ကံဆိုးလွစြာ ဖ်ပ္ကနဲ မီးပ်က္သြားသည္။ ငတ္ၿပီ...။ သူက အေကာင္းျမင္တတ္သူ မဟုတ္သလို အဆုိးျမင္တတ္သူလည္း မဟုတ္..။ အင္း ခက္တာက အမွန္လည္း မျမင္တတ္ေသး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္စာေဟာင္းေလာင္းဗာရာဏသီနံနက္ခင္းႏွင့္ မိဂဒါ၀ုန္ဒြႏၷယာၾကီးကို တိဘက္လိုပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္။ တရွိေဒေလ (မဂၤလာပါ)

(သို႕ေသာ္ ခပ္တိုးတိုး..မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေျပာသည္.. ပါေမာကၡဆိုတာ ခပ္တည္တည္ေပါ့ တဲ့ ..။)

ဓမၼဂဂၤါ

(၁၁-၁၂-၂၀၁၀)