ေမာင္ေျပာလိုုက္ေလ
------------------------
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးခမ်ာ ေခတ္ ေခတ္ ဟုုသာ ျငီးခ်င္းအမႈ ျပဳမိေပေတာ့သည္။ ရုုပ္ျမင္သံၾကား၊ မိုုဘိုုင္းလ္၊ လူမႈကြန္ရက္စေသာ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာတိုု႕သည္ အသိငယ္သူတိုု႕အား အသိၾကီးေစ၏။ အသက္ၾကီးသူတိုု႕အား အသက္ငယ္ေစျပန္ေသး၏။ အနာဂတ္ကေလးငယ္တိုု႕အတြက္မူ အတုုျမင္အတတ္သင္စေကာင္းေသာအရာမ်ားစြာ ရွိသကဲ့သိုု႕ ဆိုုးေသာအမူအက်င့္တိုု႕ကိုုလည္း မေထာင့္မခ်င့္ဘဲ လြဲမွားစြာ သင္ယူတတ္ၾကေလေတာ့သည္။
တစ္ခါသား ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးေပါက္စ၏ ေႏြရာသီအဂၤလိပ္စာသင္ခန္းေလးတြင္ ၾကံဳရေလသည္ကား....။
ေမြးဖြားသည္မွ အသက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း ကေလးငယ္တိုု႕ကိုု ပါဠိဘာသာျဖင့္ ဗာလ ဟုု ေခၚဆိုုရေပ၏။ အမိုုက္အမဲေလးမ်ား အရိုုင္းတုုံုးေလးမ်ား ဟုု အဓိပၺါယ္ဖြင့္ဆိုုရေပမည္။ သိုု႕အတြက္ ပညာရွိ ပ႑ိတေလးေတြျဖစ္ေအာင္ မိဘဆရာတိုု႕သည္ သြန္သင္ရ၏။ ဆံုုးမရေပ၏။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးေသာ လူၾကီးလူေကာင္းတိုုင္းၾကီးျပည္ၾကီးတိုု႕တြင္ ထိုုအသက္အရြယ္အပိုုင္းအျခားအတြင္း မသင္မေနရပညာေရးကိုု စနစ္တက်စီမံဖန္တီးေပးၾကေပ၏။ ကေလးငယ္ႏွင့္ မိဘတိုု႕က မသင္ခ်င္ေသာ္လည္း မရ..။ ႏိုင္ငံ့အနာဂတ္ စာမတတ္လိုု႕ မရ မူကိုုင္စြဲကာ မုုန္႕ဖိုုးလည္း ေပး၊ ေပါင္မုုန္႕ေကြ်း၍ ဇြတ္သင္ေပးၾကေလေသာ ဟူ၏။ သိုု႕ရကား ကမၻာလွည့္အေတြးတိုု႕ျဖင့္ ကေလးတိုု႕ကိုု ခ်စ္ေသာ ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးသည္လည္း ေႏြရာသီေရာက္တိုုင္း အဂၤလိပ္စာသင္ခန္းေလးကိုု တစ္ႏိုုင္တစ္ပိုုင္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္ခ်ည္းသာတည့္..။
------------------------
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးခမ်ာ ေခတ္ ေခတ္ ဟုုသာ ျငီးခ်င္းအမႈ ျပဳမိေပေတာ့သည္။ ရုုပ္ျမင္သံၾကား၊ မိုုဘိုုင္းလ္၊ လူမႈကြန္ရက္စေသာ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာတိုု႕သည္ အသိငယ္သူတိုု႕အား အသိၾကီးေစ၏။ အသက္ၾကီးသူတိုု႕အား အသက္ငယ္ေစျပန္ေသး၏။ အနာဂတ္ကေလးငယ္တိုု႕အတြက္မူ အတုုျမင္အတတ္သင္စေကာင္းေသာအရာမ်ားစြာ ရွိသကဲ့သိုု႕ ဆိုုးေသာအမူအက်င့္တိုု႕ကိုုလည္း မေထာင့္မခ်င့္ဘဲ လြဲမွားစြာ သင္ယူတတ္ၾကေလေတာ့သည္။
တစ္ခါသား ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးေပါက္စ၏ ေႏြရာသီအဂၤလိပ္စာသင္ခန္းေလးတြင္ ၾကံဳရေလသည္ကား....။
ေမြးဖြားသည္မွ အသက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း ကေလးငယ္တိုု႕ကိုု ပါဠိဘာသာျဖင့္ ဗာလ ဟုု ေခၚဆိုုရေပ၏။ အမိုုက္အမဲေလးမ်ား အရိုုင္းတုုံုးေလးမ်ား ဟုု အဓိပၺါယ္ဖြင့္ဆိုုရေပမည္။ သိုု႕အတြက္ ပညာရွိ ပ႑ိတေလးေတြျဖစ္ေအာင္ မိဘဆရာတိုု႕သည္ သြန္သင္ရ၏။ ဆံုုးမရေပ၏။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးေသာ လူၾကီးလူေကာင္းတိုုင္းၾကီးျပည္ၾကီးတိုု႕တြင္ ထိုုအသက္အရြယ္အပိုုင္းအျခားအတြင္း မသင္မေနရပညာေရးကိုု စနစ္တက်စီမံဖန္တီးေပးၾကေပ၏။ ကေလးငယ္ႏွင့္ မိဘတိုု႕က မသင္ခ်င္ေသာ္လည္း မရ..။ ႏိုင္ငံ့အနာဂတ္ စာမတတ္လိုု႕ မရ မူကိုုင္စြဲကာ မုုန္႕ဖိုုးလည္း ေပး၊ ေပါင္မုုန္႕ေကြ်း၍ ဇြတ္သင္ေပးၾကေလေသာ ဟူ၏။ သိုု႕ရကား ကမၻာလွည့္အေတြးတိုု႕ျဖင့္ ကေလးတိုု႕ကိုု ခ်စ္ေသာ ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးသည္လည္း ေႏြရာသီေရာက္တိုုင္း အဂၤလိပ္စာသင္ခန္းေလးကိုု တစ္ႏိုုင္တစ္ပိုုင္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္ခ်ည္းသာတည့္..။
ကေလးတိုု႕သဘာ၀က ေဆာ့၏။ ေအာ္၏။ ခုုန္၏၊ က၏။ တက္၏၊ ဆင္း၏။ ငိုု၏၊ ရယ္၏။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး တိုုင္ေတာၾကေပ၏။ ခဲတံေပ်ာက္လိုု႕ ေခါင္းေခါက္လိုု႕ စေသာ အမႈတြဲတိုု႕သည္ ဘၾကီးဘုုန္းၾကီး၏ စားပြဲသိုု႕ မၾကာခဏဆိုုသလိုု ေရာက္လာတတ္ေပေတာ့၏။
ယခုုအမႈကား ေခါင္းကိုုက္ဖြယ္ေကာင္းလွေတာ့၏။ စတုုတၱတန္းေက်ာင္းသားေလးႏွင့္ တတိယတန္းေက်ာင္းသူေလးတိုု႕ သည္ ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သိုု႕ ခပ္ယိုု႕ယိုု႕ေလးေရာက္လာၾကေလၿပီ။
အမႈကား ရည္းစားလုုပ္တန္း ကစားၾကေလသတဲ့..။
ကဲ ေျပာပါဦး သားတိုု႕ သမီးတိုု႕..။
သားက အၾကီးဆိုုေတာ့ အရင္ေျပာ..။ ဘယ္လိုုမ်ိဳးကစားၾကတာတဲ့လဲ..။
ေမာင္ေက်ာင္းသားကား ေခါင္းငိုုက္စိုုက္ခ် စကားဆြံ႕အလ်က္ ရွိေလသည္။
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးကား စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္၏။
ကဲ ေျပာပါဦး ဘုုန္းဘုုန္းက သားတိုု႕ကိုု မရိုုက္ပါဘူးကြဲ႕..။
ထိုုေရာအခါ တတိယတန္းေက်ာင္းသူသမီးငယ္သည္ ေက်ာင္းသားကိုု ပုုခံုုးျဖင့္ တြန္းလိုုက္ကာ
“ ေမာင္ ေျပာလိုုက္ေလ “ ဟူ သတတ္..။
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီး ပက္လက္လန္...။
ယခုုအမႈကား ေခါင္းကိုုက္ဖြယ္ေကာင္းလွေတာ့၏။ စတုုတၱတန္းေက်ာင္းသားေလးႏွင့္ တတိယတန္းေက်ာင္းသူေလးတိုု႕ သည္ ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သိုု႕ ခပ္ယိုု႕ယိုု႕ေလးေရာက္လာၾကေလၿပီ။
အမႈကား ရည္းစားလုုပ္တန္း ကစားၾကေလသတဲ့..။
ကဲ ေျပာပါဦး သားတိုု႕ သမီးတိုု႕..။
သားက အၾကီးဆိုုေတာ့ အရင္ေျပာ..။ ဘယ္လိုုမ်ိဳးကစားၾကတာတဲ့လဲ..။
ေမာင္ေက်ာင္းသားကား ေခါင္းငိုုက္စိုုက္ခ် စကားဆြံ႕အလ်က္ ရွိေလသည္။
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီးကား စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္၏။
ကဲ ေျပာပါဦး ဘုုန္းဘုုန္းက သားတိုု႕ကိုု မရိုုက္ပါဘူးကြဲ႕..။
ထိုုေရာအခါ တတိယတန္းေက်ာင္းသူသမီးငယ္သည္ ေက်ာင္းသားကိုု ပုုခံုုးျဖင့္ တြန္းလိုုက္ကာ
“ ေမာင္ ေျပာလိုုက္ေလ “ ဟူ သတတ္..။
ဘၾကီးဘုုန္းၾကီး ပက္လက္လန္...။
No comments:
Post a Comment