ေထရ၀ါဒမုခ္ဦးမွာ ရပ္မိျခင္း

ဒီေန႕ရက္ေတြမွာေတာ့ စာဖတ္လိုက္၊ အင္တာနက္ထဲ တိုးေ၀ွ႕လိုက္၊ ရပ္ကြက္ထဲက သာေရးနာေရးေတြမွာ တရားစကားေလးေျပာလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္တိုက္စားမႈေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

မစို႕မပို႕အသိနဲ႕ ဖန္တီးထားတဲ့ သူ႕ဘေလာ့ဂ္ေလးကေတာ့ အျဖဴေရာင္ေမတၱာေၾကာင့္ ေတာက္ပလင္းလက္သြားပါတယ္။ ေက်းဇူးမီလ်ံပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ခန္႕ကေတာ့ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္မုခ္ဦးမွာ သြားရပ္မိပါတယ္။ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ နည္းျပနဲ႕ ကထိကတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွိေနၾကပါေသးတယ္။
မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕ယူၿပီးစ မိတ္ေဆြမ်ားကေတာ့ ၁၉-၁၀-၂၀၀၉ တနလၤာေန႕မွာ ပါရဂူဘြဲ႕အတြက္ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲေျဖၾကရမွာ တဲ့။

အားလံုးက ရင္းရင္းႏီွးႏွီးေႏြးေႏြးေထြးေထြးေတြပဲမို႕ တကၠသိုလ္ကို တစ္ပတ္မွာ ေလးရက္ေလာက္ကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ တစ္ေနကုန္ေအာင္ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္းကအစ ေထြရာေလးပါးေဆြးေႏြးစရာေတြက မကုန္နိုင္ေအာင္ပါပဲ။
အဲဒီအရသာေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္ေက်ာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆြမ္းကြမ္းျပည့္စံုေပမယ့္ တကၠစီကားခအကုန္ခံၿပီး တကၠသိုလ္လမ္းကို ဦးတည္ေနမိေတာ့တာ။


ေက်ာင္းမုခ္ဦး၀ေရာက္ေတာ့ လားလား မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ေတြကအေဆာင္ေရွ႕က ေစာင္းတန္းမွာ သကၤန္းကို က်က်နန သပၸါယ္လ်က္သား အခန္႕သားျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵနဲ႕ ေန႕ဆြမ္းစားၾကြၾကရမယ္ဆိုပဲ။

သံဃာအကုန္ပင့္ထားတာဆိုေတာ့ ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ သူက ျပန္လွည့္ရမယ့္ပံုပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းေသာ့ေလးေတာ့ ေပးခဲ့ၾကပါဦး လုပ္ရေတာ့တာ။ ဆြမ္းမစားျဖစ္လည္း ေရခ်ိဳးျပန္ရံုေပါ့။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတြ အျပင္ထြက္ၿပီး ဆြမ္းစားမၾကြဘူးဆိုရင္ တကၠသိုလ္ဆြမ္းစားေဆာင္က ဆရာမ်ားရဲ႕ ဆြမ္းစား၀ိုင္းမွာ သူက ၀င္ေရာက္ေရာေႏွာေလ့ရွိပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္က ေက်ာင္းသားေဟာင္းျဖစ္ေနေတာ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္ခံဆရာဆရာမေတြကလည္း သူ႕အတြက္ စီစဥ္ေပးဖို႕အခက္အခဲမရွိပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ ၀င္ထုိင္ရံုပါပဲ။ အင္း ဒီေန႕ေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းကိုယ္ျပန္ေပါ့ေလ။

မျပန္ခင္ေလးမွာ မိတ္ေဆြနည္းျပရဟန္းရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ကြန္ျပဴတာႏႈိက္ရင္း စာတိုေပစေလးေလးေတြေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တံခါးေခါက္သံၾကားရေတာ့တာပါ။
သူနဲ႕မ်က္မွန္းတန္းမိေနတဲ့ ၀န္ထမ္းဒကာေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ဆြမ္းစာလာပင့္တာဆိုပဲ။ ဘယ္ကိုတုန္း ေမးမိေတာ့ “ပါေမာကၡခ်ဳပ္အေဆာင္ကို” တဲ့။
အဲဒီေတာ့မွ ဂုရုေကြးၾကီးညီးတြားသလိုမ်ိဳး “ဟိုက္ရွာလပတ္ရည္ ”တမိေတာ့တာ။ ဆြမ္းအလွဴရွင္ေတြရဲ႕ သံဃာငါးပါးျပည့္ေအာင္ ဆြမ္းကပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ သူက လတ္တေလာအေျဖျဖစ္သြားရတာပါ။

အေဆာင္ေနရဟန္းေတာ္အားလံုးကလည္း ဓမၼဒူတဆြမ္း၀ိုင္းကို ေရာက္ကုန္ၾကၿပီကိုး။
ေထရ္ၾကီး၀ါၾကီးဆရာေတာ္ၾကီးေတြနဲ႕ ဆြမ္းစားရမွာ သူက ထိတ္ေလ့ရွိပါတယ္။မလြတ္လပ္လို႕ပါ။
ဟင္းေတြဘာေတြ ႏႈိက္ရတာလည္း မ၀ံ့မရဲမို႕ ငတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ေထရ္ၾကီး၀ါၾကီးၿပီး ဂုဏ္ျဒဗ္ျမင့္မားတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ဦးတင္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳ ၀တ္ျဖည့္ၿပီး ၾသ၀ါဒနာယူရတာမ်ိဳးကေတာ့ တစ္ဘာသာေပါ့ေလ။
ဆြမ္းအတူတူစားဖို႕ေတာ့ တြန္႕ဆုတ္မိတာအမွန္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြမွမဟုတ္ပါဘူး၊လူစိမ္းသူစိမ္းေတြ ေဘးနားမွာ၀ိုင္းအံုေနရင္လည္း အစားခက္ပါတယ္။ အင္း ေရာဂါတစ္မိ်ဳးေပါ့ေလ။

သူနဲ႕အတူဆြမ္းတစ္၀ိုင္းတည္းထိုင္ရမယ့္ဆရာေတာ္ေတြက

၁)ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္၊ပါေမာကၡခ်ဳပ္
သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအဘိဓမၼာမဟာသိပၸံ၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္

၂)ေဒါက္တာအာဒိစၥ၀ံသ
နိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)၊ပါေမာကၡခ်ဳပ္

၃)ေဒါက္တာစႏၵာ၀ရာဘိ၀ံသ
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္၊ပါေမာကၡ၊မဟာဌာနမွဴး။

၄)ေဒါက္တာအာစိဏၰ
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္၊ပါေမာကၡ။