အတြင္းသားကို တူးၿဖိဳမိျခင္း

(၁)
ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ ပို႕စ္အသစ္တစ္ခုတင္ဖို႕ အခ်ိန္မရွိေတာ့တာ ေသခ်ာတယ္။ည ၁၁း၁၄ နာရီတိတိ။ ည ေနခင္းဆီ သင္တန္းေတြ တက္ျဖစ္တယ္။ ပိဋကတ္ဆိုင္ရာေခတ္ေလ့လာနည္းသင္တန္းနဲ႔ ကြန္ျပဴတာသင္တန္း ေတြထဲ တစ္ညေနခင္းလံုး ျမွဳတ္ႏွံထားလိုက္တာပါ။

ဘုရားစကားေတာ္ေတြကိုစာေမးပြဲအတြက္မဟုတ္ဘဲ အလြတ္တန္းေလ့လာရေတာ့လည္း ပြင့္လင္းသိျမင္မႈက မတူဘူး။ အေတြးသစ္ေတြ တလိပ္လိပ္တက္လာတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဟန္ပန္အမူအရာေတာ္နဲ႕အဆင့္ျမင့္လွတဲ့ စကားသံုးႏႈံးပံုုေတြက ျမတ္ႏိုးစရာ သိပ္ေကာင္းတာပါပဲ။ ဒီသင္တန္းမွာ ပိဋကတ္ဆရာ ဆြဲထုတ္ျပတဲ့ အစေလး ေတြကေန ဆက္ဆက္ၿပီး ျမင္မိတဲ့ဓမၼရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြက လွတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ သာမညဖလသုတ္ေတာ္ကို ဒီေန႕ နိဂံုးေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။

(၂)

သာမညဖလေဒသနာအဆံုးမွာ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ၿငိမ္းေအးမႈကို ရသြားခဲ့ပါတယ္။ဖခင္ကို သတ္မိလို႕ ပူေလာင္ေနတဲ့စိတ္ေတြ ခုိကိုးရာရသြားခဲ့တာပါ။ ဘုရားရွင္နဲ႕သာ မေတြ႕ရရင္ သူရူးသြားႏိုင္ပါသတဲ့။ ဖခင္တရားမင္းကို သတ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း ဘုရားရွင္ကို ေတာင္းပန္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဇာတသတ္မင္းက ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္တဲ့စကားထဲမွာ အနံ႕တစ္ခုခုကို ရႈိက္မိသလိုပါ။
“မိုက္မဲေတြ ေ၀ဆိုးသြမ္းစြာ ဖခင္တရားမင္းျမတ္ကို အာဏာအတြက္ (ဣႆရိယကာရဏာ)သတ္ခဲ့မိပါတယ္” လို႕ ၀န္ခံေတာင္းပန္တဲ့စကားေလးပါ။

ရြာဦးေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့“အဇာတသတ္က ပါ၀ါႏိုင္ငံေရးသမားကြ”လို႕ မွတ္ခ်က္ေပးဖူးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဇာတသတ္မင္းၾကီးဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳသြားခဲ့ပါတယ္။

အဖြင့္က်မ္းေတြကေတာ့ အဇာတသတ္မင္းၾကီးဟာ ပုထုဇဥ္ေတြထဲမွာေတာ့ ဘုရားရွင္ကို အၾကည္ညိဳဆံုးပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ဇိနတၳပကာသနီမွာ အဇာတသတ္မင္းၾကီးကို ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံၿပီ ဆိုတဲ့ စကားေလွ်ာက္ထားသံေတာ္ဦးတင္တဲ့အခန္းဟာ လြမ္းစရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ခိုကိုးရာမဲ့ခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ ရဲ႕ မဟာကရုဏာအရိပ္က အဇာတသတ္ရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္တာအတြက္ ေအးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ခဲ့ ပါတယ္။

ရတနာသံုးပါးၾကည္ညိဳသူအျဖစ္ ဘုရားရွင္ထံေတာ္ပါးမွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ၿပီး အဇာတသတ္မင္းၾကီး ျပန္ လည္ထြက္ခြာသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ရဟန္းေတာ္ေတြကို မိန္႕ျမြက္တဲ့ ဓမၼသံေ၀ဂ စကားေတာ္ကိုလည္း နာၾကည့္လိုက္ပါဦး။

“ရဟန္းတို႕ အဇာတသတ္ဟာ မိမိကုိယ္ကုိယ္ တူးျဖိဳပစ္လိုက္သူ(ခတပုဂၢိဳလ္)ပါပဲ။ မိမိကိိုယ္ကုိယ္ သတ္ပစ္ လိုက္သူ(ဟတပုဂၢိဳလ္)ပါပဲ။ တကယ္လို႕သာ ဖခင္တရားမင္းျမတ္ကိုသာ မသတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီေနရာမွာပဲ ျမဴမႈံ ကင္းပၿပီး အညစ္အေၾကးရွင္းတဲ့ တရားမ်က္လံုး ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေပရဲ႕“တဲ့။

တရားထူးသိျမင္မယ္လို႕ ဆိုလိုတာပါ။ ေအာ္လြဲေပစြ၊ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ပါရမီအတြင္းသားကိုမွ တူးၿဖိဳမိ ေလသကိုး။ ဆည္းပူးခဲ့သမွ် ကံျမတ္ေတြကို သတ္မိေလသကိုး။

ပိဋကတ္ဆရာကေတာ့ဒီလိုမွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
“လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲပါရမီေတြေကာင္းေကာင္း။ဘယ္လိုပဲထူးခြ်န္ထူးခြ်န္။
ကလ်ာဏမိတၱလို႕ေခၚတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းရဲ႕ အမွီသာမရရင္ ပ်က္ဆီးတတ္တာပါပဲ။”

အဇာတသတ္မင္းသားေလးဟာ ပါရမီအရွိန္အ၀ါျမင့္မားေပမယ့္မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႕ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼ အစစ္ နဲ႕ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ လြမ္းေျမာက္ရာလမ္းနဲ႕လည္း ေ၀းခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဇာတ သတ္မင္းၾကီးဟာ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ေတြမွာ အားထားေလာက္တဲ့ သာသနာ့ဒါယကာအျဖစ္ မားမား မတ္မတ္ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာေက်းဇူးရွင္ၾကီးရဲ႕ သာသနာေတာ္အဓြန္႕ရွည္တည္တံ့ေရး အားသစ္ ေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြရဲ႕မွီရာ နံရံတံတိုင္းၾကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမသဂၤါယနာပြဲၾကီးျဖစ္ ေျမာက္ေရးအတြက္ အာဏာကို အကိ်ဳးရွိစြာ အသံုးျပဳခဲ့တာပါ။

အင္း ၀ဋ္ဆိုတာကလည္း ဘ၀မကူးပဲ လည္ပါတယ္။“ျပိဳင္ဘက္ရန္သူ မေမြးေသးေသာမင္း”လို႕အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ျမတ္ဟာလည္း ရင္ေသြးကပဲ ရန္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပါ၀ါႏိုင္ငံေရးသမား သားေတာ္ဥဒယဘဒၵ ရဲ႕လုပ္ၾကံမႈနဲ႕ ကံေတာ္ကုန္ရရွာပါတယ္။

ေအာ္ပါရမီအတြင္းသားတူးၿဖိဳေရးမ်ိဳးဆက္ကို စခဲ့မိမွကိုး။ အဖသတ္ငါးဆက္တိုင္ေအာင္ ရာဇ၀င္အမဲစက္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

(၃)

ပိဋကတ္သင္တန္းၿပီးေတာ့ ကြန္ျပဴတာသင္ရိုးမ်ား၊ အမာထည္ေတြကို တစ္စစီျဖဳတ္ျပတဲ့ ကြန္ျပဴတာဆရာရဲ႕ လက္ထဲက အပိုင္းအစမ်ား၊ မွတ္မွတ္ အကုန္မွတ္၊

အင္း မနက္ပိုင္းဆီကေတာ့ သင္တန္းဆရာ။ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ သင္တန္းသား။ လုိတာေတြျဖည့္ ပိုတာေတြ ႏႈတ္။ျဖည့္ရမွာေတြကလည္း အမ်ားၾကီး၊ ႏႈတ္ရမွာေတြ လည္း အမ်ားၾကီး။ အဲဒါပုထုဇဥ္ပဲတဲ့။ မရင့္က်က္ ေသးေတာ့လည္း မျပည့္၀ဘူးေပါ့။ ျဖည့္ဟာ ႏႈတ္ဟာနဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြသာ ၿပိဳလဲသြားပါေရာလား။

မျပည့္၀တာက ျပႆနာမဟုတ္၊ျဖည့္ဆည္းခြင့္ရွိေသးရဲ႕။ ပါရမီအတြင္းသားေလးေတြ မတူးၿဖိဳမိဖို႕သာ သတိ။

မွတ္ခ်က္၊
မိတ္ေဆြပါဠိကထိကရဟန္းေတာ္တစ္ပါး၏ အဇာတသတၱဳႏွင့္ပတ္သက္ေသာယူဆခ်က္ကို ကုိးပါသည္။ မိတ္ေဆြ ရဟန္းက ပိဋကတ္အဖြင့္က်မ္းမ်ားတြင္ အဇာတသတၱဳဆိုသည္မွာ “မေမြးဖြားမီကပင္ ရန္သူျဖစ္ႏွင့္ေသာသူ” ဟု ဖြင့္ၾကသည္။ အဇာတ=မေမြးဖြားမီ။ သတၱဳ=ရန္သူ။အဇာတသတၱဳ=မေမြးဖြားမီကပင္ ရန္သူျဖစ္ေနေသာသား။ ဖခင္ ဗမၺိသာရမင္းၾကီးကို သတ္မယ့္သားလို႕ ပေရာဟိတ္ၾကီးေတြက နိမိတ္ဖတ္ၾကဆိုကိုး။

သို႕႔ေသာ္မိဘမ်ားကမိမိသားသမီးကိုဤအဓိပၸါယ္ျဖင့္မေခၚဆိုတန္ရာ။ပထမသဂၤါယနာဒါယကာဧကရာဇ္မင္းျမတ္ကိုယ္တိုင္
ကေရာ၊ ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ကို အမွီျပဳ၍ သာသနာျပဳေနၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကေရာ ဤအမည္ကို ထင္ထင္ေပၚေပၚ သံုးစြဲေနျခင္းမွာ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုအျဖစ္သာ သံုးစြဲျခင္းျဖစ္ရမည္။ ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ ယေန႕အရပ္သံုးစကားျဖစ္သည့္“ ငါ့ကို ျပိဳင္ႏိုင္တဲ့သူမေပၚေသး” သေဘာရေသာ “ျပိဳင္ဘက္ရန္သူမေမြးဖြားေသးေသာမင္းျမတ္” ဟုသာ ယူသင့္သည္။ မိတ္ေဆြရဟန္း၏ အလိုအားျဖင့္
အဇာတ =မေမြးဖြားေသး၊သတၱဳ=ရန္သူ=အဇာတသတၱဳ=ျပိဳင္ဘက္ရန္သူမေမြးဖြားေသးေသာမင္း ”ဟူလို။