ဓမၼဂဂၤါဒိုင္ယာလက္တစ္ခ္(၁)

(၁)
သူသည္ ထိုင္ေနရသည္ကို အလြန္ေက်နပ္ေနသည္။ ဆက္ထိုင္သည္၊ ဆက္ထိုင္ရသည္ကိုလည္း သူက အလြန္ၾကည္ႏူးေနျပန္ေလသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေပစြ။ သို႕ေသာ္ သူ႕ကို ဆက္ထိုင္ခြင့္မေပးပါ။ သူထိုင္ေနရင္းမွ ထရျပန္ေလသည္။ သူ ဘေလာ့ေရးျခင္းသည္ ပုဂၢလိကဆန္သည္ဟု မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က စြပ္စြဲၾကသည္။ “ခံစားမႈ၀ါဒီ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာဦးစားေပးသမားၾကီးလို႕ ခပ္တည္တည္နာမည္တပ္ဦးမွ” ဟုလည္း သူ႕ေရွ႕မွာပင္ ဲၿပံဳးရႊင္ၾကည္ျမစြာ တံဆိပ္ကပ္ၾကေသးသည္။ “ငါ့ရွင္က ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ လႈပ္ေနေသးသည္၊ ငါတို႕က ေဘးထိုင္းဘုေျပာထဲ မပါေသာ္ သင့္ေပရာအံ့ေလာ”တဲ့။

အမွန္စင္စစ္ သူ႔ဘေလာ့တြင္ ဖန္တီးမိသမွ်သည္ ေရွးေရွးေသာဘုရားရဟႏၱာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား ကဲ့သို႕ ေတာင္းပန္သူရွိမွ တရားေဒသနာကို တသြင္သြင္ ေခြ်ရသည္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္၊ က်မ္းစာေပဘုတ္အုပ္ကို တကုတ္ကုတ္ ေရးထုတ္ရသည္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေပတကား။ စိတ္ကူးေပါက္ရာ ဖတ္မိသမွ်ကို ပိဋကတ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ မတူတူေအာင္ ညွိႏိုင္း ကာ ဘေလာ့ဂါမည္ရံုမတၱ ေရးခ်မိျခင္းပါေပ။

အမွန္စင္စစ္ အျခားအျခားေသာေလာကီထုပၸါဒ္ လူတို႕ဇာတ္(ရန္ကုန္သၾကၤန္တြင္ မုန္႕ဟင္းခါးတ၀တၿပဲစားျခင္း၊ မေတာ္တေရာ္ ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ ေရပက္ခံမ႑ပ္ဗုံးအေသအခ်ာကြဲျခင္း၊ သၾကၤန္ၿပီးေနာက္ ဦးထုတ္ျပဳတ္ က်ျခင္းစသည္)ကို အစမွ အဆံုးဖြဲ႕ႏြဲ႕ၾကေလသည့္ဘေလာ့ဂါတို႕ႏွင့္ မႏိႈင္းယွဥ္အပ္ဖြယ္ သူ႕ ဘေလာ့သည္ လူစည္ကားသည္လည္းမဟုတ္။ ဖတ္သူလည္း ထူးထူးကဲကဲ မရွိ၊ ေ၀ဘန္သူလည္း မပါ၊ တရားေထာက္သူလည္း နတၳိမို႕ ဓမၼကထိကညဥ္ရွိေသာ သူ႕အတြက္ အခက္ၾကီးခက္ကာ အိပ္ေရးသာ ၀ေအာင္ အိပ္ခဲ့ပါေလ၏။

ဤသည္ပင္ ဓမၼဂဂၤါအမွား၊ ဓမၼဂဂၤါအမိုက္၊ ဓမၼဂဂၤါစရိုက္၊ ဓမၼဂဂၤါအေၾကာ၊ ဓမၼဂဂၤါမေနာဟု ေျပာလည္း ေျပာ၊ ေစာလည္းေစာေၾကာၾကေပေသာ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္တို႕သည္ကား သူပုန္းေအာင္းရာ၊ သူ႕အင္တာနက္ပဋိပတ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕အပ္ရာ ေတာရ၀ိဟာရ္သို႕ ရွင္ဓမၼရကၡိတကို သာသနာအသိုင္းအ၀ိုင္းဟန္ျဖင့္ စပယ္ရွယ္အင္ဗြိဳင္း (Special Envoy)တမန္ေစလႊတ္ျခင္း အေၾကာင္းျဖစ္သတည္း။

(၂)

ရွင္ဓမၼရကၡိတဆိုသူကား