ဓမၼဂဂၤါဒိုင္ယာလက္တစ္ခ္(၄)

ဓမၼရကၡိတ “ အဘိဓါန္သံုးအုပ္ မ်က္ေျချပတ္သြားတယ္။ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ငါ့ရွင္ရဲ႕၊”

ဓမၼဂဂၤါ “ အင္း အဘိဓါန္သံုးအုပ္မွာ အထူဆံုး Websters New World Dictionary စာအုပ္ၾကီးကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ သြားေလရာပါတုန္းဗ်။ အဟမ္း သယ္ရတာ ေလးေလးပင္ပင္ ရွိသကုိးဗ်။ ေရွ႕ေဆာင္ အဂၤလိပ္ျမန္မာအဘိဓာန္ၾကီးကိုေတာ့ နယ္မွာ ေက်ာင္းထိုင္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးက အလွဴခံသြားပါေလေရာဗ်။

ဓမၼရကၡိတ “ အဲဒီ ေမာင္ရွင္က ဘာလုပ္ဖို႕လဲဗ်၊ ေခါင္းအံုးလုပ္ဖို႕လား။ ဒီေန႕ေခတ္ သိရသေလာက္ေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းအခ်ိဳ႕မွာ ေရွးအစဥ္အဆက္ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့တဲ့ သားေရဖံုးစာအုပ္ၾကီးေတြနဲ႕ စာပုေလြေတြကို ဥပုသ္သည္ေတြ ေခါင္းအံုးအိပ္ေနၾကဆိုပါေရာလား။

ဓမၼဂဂၤါ “ အိမ္း ေနရာတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးငါ့ရွင္ရယ္၊ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ရြက္ပုန္းသီး ပိဋကတ္သူရဲေကာင္းေတြ ရွိပါေသးတယ္ဗ်။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျခိဳးျခိဳးျခံျခံ သာသနာ့ရန္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေက်းလက္သာသနာ့မ်က္ႏွာစာမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိေနပါေသးတယ္ ငါ့ရွင္ရယ္။

ဓမၼရကၡိတ “ အင္း ဘာပဲေျပာေျပာ ေယဘုယ်သေဘာဆိုရင္ေတာ့ ေက်းလက္သာသနာဟာ အားနည္းလာတာ အေသအခ်ာပဲ။ အဲဒီစာအုပ္ထူထူၾကီးေတြ ဖတ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ပညာတတ္အရွင္ျမတ္ေလးေတြကလည္း ရြာမျပန္ခ်င္ၾကရွာဘူးမဟုတ္လား။ နန္းေတာ္ေရွ႕ၾကီးရဲ႕ ေက်းရြာ၀ါဒ သီခ်င္းထဲကလို “ ႏြားခ်ီး(ေနွာက္ခ်ီး )နဲ႔ အိုင္ဗြက္အလယ္မွာ က်မတို႕ စတိုင္လ္ပ်က္ပါတယ္ဆိုလို႕ ငိုေတာ့မလို ေနတာမ်ား ”ဆိုတဲ့ အပိုဒ္ေလးကို ၾကားတိုင္း “ ေအာ္ ေမာင္ဖုန္းလည္း စတိုင္လ္ပ်က္မွာကို စိုးမိေသးသကိုးလို႕ ျပံဳးမဲ့မဲ့ျဖစ္ရသဗ်။ ေအာ္ တကယ္ျပန္မယ္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ရြာက လက္မခံၾကျပန္ဘူးဗ်။ ခက္ေတာ့ ခက္သားလား။

ဓမၼဂဂၤါ “ ဆိုလိုတာက ပညာတတ္တဲ့အခါ ေက်းလက္ကို မျပန္ခ်င္တဲ့ အုပ္စုနဲ႕ ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ ျပန္ခြင့္မသာတဲ့ အုပ္စုေပါ့ဟုတ္လား။ ပထမအုပ္စုက ၿမိဳ႕မွာ သီတင္သံုးရတဲ့ အေျခအေနကို မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ (ၿမိဳ႕မွာလည္း မယ္မယ္ရရ အလုပ္မရွိဘဲ) ေက်းလက္ေခၚသံကို မၾကားေယာင္ျပဳတဲ့ အုပ္စု။ ေနာက္အုပ္စုကေတာ့ “အရွင္ဘုရားရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ေတာရပ္ေက်းလက္မွာ အေရာင္မတက္၊ အခက္မေ၀ႏိုင္ပါဘူးဘုရား”ဆိုၿပီး ဆရာသမားနဲ႕ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ႏႊယ္တဲ့ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမႈေၾကာင့္ ေက်းလက္တံခါးပိတ္ခံလိုက္ရတဲ့ သာသနာ့လိုအပ္ခ်က္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ရ တဲ့အုပ္စု။ ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္အရွင္ေလးေတြခမ်ာ ၿမိဳ႕မွာလည္း အလုပ္မရွိ၊ ရြာကိုလည္း မျပန္ႏိုင္၊ ဟိုေက်ာင္းေျပာင္းလိုက္၊ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလိုက္နဲ႕ အဟမ္း ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားထိေရာက္လာေတာ့တာကိုးဗ်။

ဓမၼရကၡိတ “ အင္း Brain Drain ဆို ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ ။ ပညာသင္ေစလႊတ္တဲ့ ေရွးေခတ္ေက်းလက္သားေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႕ စာသင္သားရွင္ရဟန္းေတြရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြက ဒီေန႕ေခတ္အေျခအေနနဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ ကြာျခားၿပီးေပါ့ေလ၊ ။ ေရွးေခတ္ကေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာကေနၿပီး အဆင့္ျမင့္ ပိဋကတ္စာေပသင္ယူဖို႕ မင္းေနျပည္ၿမိဳ႕ျပက စာသင္တိုက္ၾကီးေတြဆီ ထြက္ခြာမယ့္ ရွင္ငယ္ရဟန္းငယ္ေတြကို “ ပညာေတြတတ္ပြန္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္သာသနာကို ျပန္လည္ျမွင့္တင္ဖို႕” ဆရာကေရာ ဒကာကပါ အမွာစကားတစ္ခါတည္းပါးလိုက္တာဗ်၊

ဓမၼဂဂၤါ “ ဟုတ္ေပရဲ႕ ငါ့ရွင္ ။ အဲဒီရဟန္းငယ္ေတြကလည္း မင္းေနျပည္မွာ ပိဋကတ္စာေပတတ္ပြန္လို႕ မင္းမိဖုရား မွဴးၾကီးမတ္ရာ သူေဌးသူၾကြယ္ အကိုးအကြယ္ခံဘ၀ကို မတတ္သာလို႕ အခ်ိဳ႕လက္ခံလိုက္ရေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေက်းလက္ကို ျပန္လည္ၾကြၿပီး သာသနာျပဳခဲ့ၾကတာေပပဲေလ။ အင္း ခုေတာ့ စာတတ္ေပတတ္ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ ရြာလည္း မျပန္ႏိုင္၊ ျမိဳ႕မွာလည္း အလုပ္ေပးမယ့္သူမရွိ။ ေရႊျပည္ၾကီးမွာက လူေတြတင္ အလုပ္လက္မဲ့မဟုတ္ဘဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေလးေတြပါ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနၾကတာ ထင္ပါရဲ႕ ငါ့ရွင္ရယ္။

ဓမၼရကၡိတ “ ဆိုလိုတာက ငါ့ရွင္လည္း ခု ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနပံုေထာက္ေတာ့ ေရႊျပည္ၾကီးမွာ အလုပ္လက္မဲ့ပဲထင္တယ္။

ဓမၼဂဂၤါ “ အာ ေမးခြန္းျပင္လိုက္ပါ ငါ့ရွင္၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတာကိုက ေရႊျပည္ၾကီးမွာ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္လို႕ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္မ်ိဳးသက္ေရာက္သြားႏိုင္သဗ်။ ကိုယ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ေျပာတာက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရြာမျပန္တဲ့ အုပ္စုႏွစ္ခုမွာ တစ္ခုခုနဲ႕ ၿငိေနေလေတာ့ ၿမိဳ႕ျပမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ စာေတြ ဆက္ၾကိဳးစားရင္း တကၠသိုလ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတက္ရင္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားပညာေရးျမည္းစမ္းခြင့္ထိ ရလာတယ္လို႕ ဆိုရမွာဗ်။ အရႈံးထဲက အျမတ္လို႕ဆိုရမွာပ၊ အဟမ္း အဲဒီအျမတ္ကို ဘယ္ေနရာမွာ အသံုးခ်ခြင့္ရမလဲဆိုတာလည္း ေခါင္းေတာ့ ခဲသဗ်ာ။

ဓမၼရကၡိတ “ အင္း ေလာသြားတယ္ ငါ့ရွင္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သၾကၤန္တြင္း ဗာရာဏသီကို ၾကြလာတဲ့ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားတကၠသိုလ္အသီးသီးမွာ( အိႏၵိယ ၄၀၀ခန္႕၊ သီရိလကၤာ ၃၀၀ခန္႔၊ ထိုင္း ၁၀၀ ခန္႕နဲ႕ အျခားအဂၤလန္စသည္မွာ ဒါဇင္ခန္႕မွ်) ပညာသင္ယူေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႕ အနာဂတ္အလားအလာကို အားကိုးတၾကီး မိန္႕ေတာ္မူခဲ့တာ ၾကားခဲ့ရေသးတာပဲ။

ဓမၼဂဂၤါ “ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ ဒီသာသနာ့အင္အားစုၾကီးဆီက ဘယ္လိုလုပ္အားေတြ ထြက္လာမလဲ ေမွ်ာ္တာပဲဗ်၊ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကဖို႕ေလ။ (ယူထားေတြက မ်ားေနၿပီးကိုးဗ်) ။ “ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ မရွာၾကပါနဲ႕” ဆိုတဲ့ ၾသ၀ါဒကိုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ ေျပာသြားတာဗ်၊

ဓမၼရကၡိတ “အင္း ငါ့ရွင္ေျပာေတာ့လည္း အဟုတ္သားေပပဲ။ ဒါနဲ႕ ခုနေမးခြန္းထဲက ငါ့ရွင္လည္း အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ပံုေလး ေျပာပါဦးဗ်။

ဓမၼဂဂၤါ “အလုပ္လက္မဲ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဗ်၊ အလုပ္လက္မဲ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ ကိုယ္ကပ္တဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ခြင့္ရဖို႕ေတာ့ တိုးတိုးေ၀ွ႕ေ၀ွ႕ပဲဗ်ိဳ႕။ ေရႊျပည္ၾကီးမွာ “အသစ္ ” ဆိုတာ အာရံုခံစားမႈနယ္ပယ္အတြက္ပဲ လက္ခံခ်င္တာကလား၊ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္မွာ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီအသစ္တစ္ခု ခ်ခင္းျပတဲ့အခါ လက္ခုပ္တီးမယ့္သူထက္ ၀ိုင္းညွပ္တိုက္ခိုက္မယ့္သူေတြက ပိုမ်ားေလသေကာ။

ဓမၼရကၡိတ“ ငါ့ရွင္ ပထမဆံုးဘြဲ႕ကို ရၿပီးစအခ်ိန္ ရဟန္းငယ္ဘ၀မွာ အလြန္တက္ၾကြခဲ့ပံုပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတြ႕သမွ် ဘုတ္အုပ္စာေတြဖတ္ၿပီး “ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတို႕၊ ဘက္စံုေခတ္မီေရးတို႕ ဆိုတဲ့ အရွင္အာဒိစၥ၀ံသတို႕ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသတို႕ရဲ႕ ေခတ္ျပင္စကားလံုးေတြနဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ၾကီးပ်င္းလာခဲ့ေပတာကိုး။ တကယ္လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းနယ္ပယ္မွာေတာ့ ေရွ႕ေျခတစ္လွမ္း တိုးခြင့္ေတာင္ မလြယ္ဘူးဆိုတာ သိသြားတယ္မဟုတ္လား၊