25 October, 2011

A Letter from Singapore......

ဘာမွကို တို႕ထိလို႕ မရေလာက္ေအာင္ စကားလံုးေတြ ဂဒါဖီျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာရဲ႕ အဘိဓမၼာလက္က သူ႕ကို ဆြဲထူလိုက္ပါတယ္..။ ေက်းဇူးပါ..။ မိတ္ေဆြက သူ႕ကို စာတစ္ေစာင္အျဖစ္ကမ္းခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ ဗာရာဏသီအေမွာင္ထဲ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ တလက္လက္လြႊတ္တင္ေနမိေတာ့တယ္...။
(စင္ကာပူမွာ စာေပမွတ္တိုင္တစ္ခု မတ္မတ္မားမား စိုက္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေရႊျမန္မာမဂၢဇင္းရဲ႕ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္...၊ မိတ္ေဆြရဲ႕ အျခားအျခားေသာ ေအာင္ျမင္မႈေတြၾကားထဲမွာမွ ကဗ်ာဆရာဇင္ေ၀ေသာ္ကိုလည္း မွတ္္မွတ္ထင္ထင္သိျဖစ္ခဲ့..။ ..မိတ္ေဆြက ဓမၼအသိေတြကို စိတ္ႏွလံုးသန္႕သန္႕ထဲ စကား၀ါက်ေတြ စစ္စစ္ျပီး သံုးတတ္တာကိုလည္း အေလးျပဳခဲ့..။ တကယ္ေတာ့ ဓမၼဂဂၤါဘေလာ့မွာ သူေရးခ်င္တာေတြကိုသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းကင္းေဖာ္ျပခဲ့ေပမယ့္ မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာရဲ႕ မုဒိတာဥဒါန္းကိုေတာ့ ဥေပကၡာျပဳႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ဘူး..။)

ဓမၼဂဂၤါ
(၂၅-၁၀-၂၀၁၁)

မိတ္ေဆြရဲ႕ (ေခါင္းစဥ္မပါတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆိုေပမယ့္..သက္သက္အမည္မဲ့ထားၿပီး အေတြးအေလးအခ်ိိန္ေတြကိုသာ မမျပထားတဲ့ )အဘိဓမၼာေန႕ ရႈေမ်ာ္ခင္း စကားလံုးေတြၾကား ေျခသံလံုလံုေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါဦးစို႕...


အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႕တဲ႕လား........။
ၿပီးေတာ႕ဆီမီးစိုစို ညခင္းပ်ဳိတဲ႕လား..
ဟင္႕အင္း...။
မယံုပါဘူး
ဓမၼကို ခ်င္ျခင္းတတ္သူ တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္
မုဒိတာနဲ႕ ဖိတ္ၾကားတက္ေရာက္လာၾကတဲ႕
ညေနခင္း ဧည္႕ခံပြဲေလးတခုပါ

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး...။
ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး၊
ၿပိဳမလိုညိဳေနတဲ႕
စင္ကာပူေကာင္းကင္ကေတာင္
ႏွဳတ္ခမ္းနီပါးပါး ျခယ္ၿပီး
ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးထြက္ေၿပးသြားေလရဲ႕....

ဟင္း.ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘုူး ။
ေခြ်းေတြနဲ႕ လွပသူတခ်ိဳ႕ ....
စားမသြားလို႕ မကုန္မွာစိုးရိမ္တဲ႕လူတခိ်ဳ႕.....
အလွဴခံပံုးရွာမေတြ႕လို႕ ဘယ္သြားလွဴရမွန္း မသိသူတခိ်ဳ႕ ..
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲရင္
(ပစၥေယာ) ေတြနဲ႕ ဒလေဟာပြင္႕ထြက္သြားတဲ႕
ညေနခင္းတစ္ခုပါ။

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး.....။
ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး၊
တူညီရင္ ဤကို ကြ်ဲဖတ္လို႕ရသတဲ႕..။
ငါတို႕ႏွလံုးသားေတြ ညီညြတ္ေနေပမယ့္
ပစၥေယာကို ပစၥည္းမလုပ္ခဲ႕ဘူး။
အဲ ပြင္႕ေတာင္႕ပြင္႕ခဲ...
ေက်ာင္းထဲက ကံ့ေကာ္ပန္းတခ်ိဳ႕ေတာင္
ေနရာလြဲပြင္႕ေနလို႕
သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးကို ထပ္ရွာရေတာ႕မလို။

မလိုပါဘူး ..
ဒါမဂၤလာ၀ိဟာရမွာပါ
ေလၿဖိဳလို႕ၿပိဳတဲ့ ေညာင္ငုတ္ကလြဲရင္
သစ္ပုတ္ပင္မရွိပါဘူး
သစ္ပုတ္ပင္မရွိလည္း
လတ္ဆတ္တဲ႕ႏွလံုးသားကို ေမြးစားထားရင္ ႏုပိ်ဳပါတယ္။

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး...။
ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး။
ရဟန္းလည္း ပ႒ာန္းရြတ္
.လုူလည္းပ႒ာန္းရြတ္
ရြတ္တတ္သူ ရြတ္ခ်င္သူ ရြတ္ေပါ႔။
ပ႒ာန္း စြမ္းမစြမ္းက
ရြတ္သူရဲ႕ သီလ သမာဓိ ပညာနဲ႕ပဲ ဆိုင္တယ္

ပဌာန္းေဒသနာကို ဦးစြာနာခြင္႔ရသူက
သႏၱဳႆီတပါ။
အရွင္ေတာ္ၿပန္ျမြက္လို႕သာ
အရွင္သာရိပုတၱရာၾကီး ၾကားခဲ႕ရတာ
အရွင္ကၿပန္ၿဖန္႕လို႕ ဒီေန႕ပ႒ာန္းဟာ
ဓမၼေစ်းကြက္ထဲမွာ
(ေရာင္းလိုအားသိပ္မေကာင္းေပမယ့္)
ရွိေနတာပါ။
ဒီေဒသနာကို ပရိိုမို႕(ထ္)လုပ္ဖို႕
ဒီညေနခင္းကို (ပစၥေယာ)ေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ၾကတာပါ

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး။
ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး။
အရွင္ၿမတ္က
ဘယ္ေၿမေပၚ သက္ဆင္းေတာ္မူမယ္လို႕
ၾကိဳတင္သတင္းေပးမထားေတာ႕
သူ႕ေၿမေပၚသက္နိုးေတာ္မူလိမ္ႏိုး
.ကိုယ္႕ေၿမေပၚသက္နိုးေတာ္မူလိမ္႕နိုး
တနိုးနိုးနဲ႕ တကယ္လို႕မ်ား အရွင္ဆင္းသက္လာရင္
ဆီမီးပင္လယ္ၿပင္နဲ႕ၾကိဳၾကမဟဲ႕ဆိုၿပီး
အိႏၵိိယတၿပည္လံုး
ဆီမီးေတြ
ေတာထေအာင္လွေနတဲ႕ညေပါ႔...

ရာဇၿဂိဳဟ္တို႕
ေ၀သာလီတို႕
ကပၸိလ၀တၳဳတို႕က အကဲဆံုး။
အရွင္ၿမတ္ၾကီးကေတာ့
မထင္မရွားသကၤႆနဂရကို သက္ေတာ္မူရဲ႕။

အရွင္ဘယ္လိုပဲ သက္သက္
ဒီိိလိုညမွာ
ဒို႕လက္နဲ႕ေတာ့
ဆီမီးပူေဇာ္ရမွၿဖစ္လိမ္႕မယ္ ။

ဒါေၾကာင္႕ ေလးေရာင္စံုဆီမီးေတြနဲ႕
သကၤႆနဂိုရ္ကို
ပံုတူခိုးကူးခ်လိုက္မိၾကတာပါ။

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး။
ဆီမီးစိုစိုညခင္းပ်ိဳတဲ႕လား......။

ထားလိုက္ပါညီမေလးရယ္....
တကယ္ေတာ႕
ဓမၼကို ခ်င္ျခင္းတတ္သူတခ်ိဳ႕အတြက္
မုဒိတာနဲ႕
ဖိတ္ၾကား..တက္ေရာက္လာၾကတဲ႕
အနႏၱနယဧည္႕ခံပြဲေလးတစ္ခုပါ ။

ဘာမွမေၿပာပေလာက္ပါဘူး....။

ဇင္ေ၀ေသာ္

No comments: