ဒီကဗ်ာေရးျဖစ္တာက ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွာပါ။
ေရႊျပည္ေတာ္မွာေတာ့ ျမိဳ႕မေတးဂီတ၀ိုင္းရဲ႕ “သြန္းခါေရ ေအးေစေၾကာင္းေလာင္းတဲ့ လံုေမ ” သီခ်င္းအပိုင္းအစေတြနဲ႕ စက္စက္ယိုေနၾကတဲ့အခိ်န္ေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဗာရာဏသီက ဓမၼစၾကာေဟာၾကားရာ ဓေမၼခေစတီၾကီးရဲ႕ အရိပ္ထိုးၾကရာမွာ စာေမးပြဲတစ္ခုက မလႈပ္သာေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားခ်ိန္ ရြာက အေမ့လုပ္ေကၽြးေနၾက မုန္႕လံုးေရေပၚေတြ လြမ္းလြမ္းနဲ႕ ဒီကဗ်ာကို ေကာက္ေရးမိတာပါ။ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ကဗ်ာဆိုေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။
ေခါင္းစဥ္ကိုက “ သၾကၤန္ ”ပါ။
အေ၀းေရာက္ႏွစ္သစ္ေရ
ရႊဲရႊဲသာစုိေရာ
ျဗဟၼစိုရ္ေလးပါးလံုး
သြန္းေလာင္းခ်မိရဲ႕..။
ဟိမ၀ႏၱာဆီးႏွင္းေတာင္ေျခရတုသစ္နဲ႕
ဟိုး ေရႊျပည္ေတာ္ဆီ
လြမ္းတေမွ်ာ္ေငး
ေ၀ဒနာခႏၶာေဘးသင့္ေနသူတစ္ေယာက္ေပါ့..။
ဂဂၤါျမစ္ကမ္းပါးမွာ
ဧရာ၀တီကိုပဲ ျပန္ျပန္ထမ္းမိေတာ့
ႏွလံုးသားတစ္ကုိယ္လံုး
ေလးလံအိညြတ္က်..။
မဇၥ်ိမရင္ခြင္မွာ
ပုတီးေလးတစ္ကံုးနဲ႕
ဓမၼရနံ႕ေလး
ေမႊးေမႊးျမျမရိႈက္လိုက္
တယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးနဲ႕
အေမ့ယာခင္းေလး
မမွီးမကမ္းလွမ္းလွမ္းၿပီး စိုက္လိုက္
သစၥာသိျမင္သူတို႕ရဲ႕
၀ိမုတၱိေျခရာလမ္းမွာမွ
သစၥာရွာရင္း
ပိေတာက္ငတ္မိေပါ့....။
No comments:
Post a Comment