Man-made ကမၼႆကာ

မွတ္စု (၃)

သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊
စရထ ျဗဟၼစရိယံ
သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၱကိရိယာယ။

တရားဓမၼကို ေကာင္းစြာ ေဟာျပအပ္ၿပီ။
ဆင္းရဲျခင္းကို အဆံုးသတ္ဖို႕ အက်င့္ျမတ္ကို မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးၾက။

ဗုဒၶ


ဒီေန႕ရက္ေတြမွာ ဗာရာဏသီဟာ ေရႊျပည္ေတာ္ဆီက အညာေက်းလက္လို မိုးေလးတစ္ေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတတ္ပါတယ္။
(အမ်ားၾကီးလည္း ရြာေလ့မရွိဘူး)
ခုေတာ့ ရြာသမွ်ေလးနဲ႕ပဲ
ေအးစိမ့္ၾကည္ျမေနသမို႕ ဘယ္မွ မသြားဘဲ စာအုပ္ေတြနဲ႕တိတ္တိတ္ေလး ၿငိမ္ကုတ္ေနျဖစ္ပါတယ္ ။
အတူေန သီတင္းသံုးေဖာ္ႏွစ္ပါးကလည္း စာဂ်ပိုး(ၾကမ္းပိုး) ေတြမို႕ စာဖတ္ရတာ တြင္က်ယ္ရံုမကဘဲ လြန္ထြက္သြားလို႕ ျမန္မာျပည္က ၀ယ္လာတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေၾကာင္ပုဇြန္စားျဖစ္သြားပါတယ္။
(အမွန္က စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ စာေပက ထုတ္ေ၀တဲ့ ျမန္မာ၀တၳဳတို ၂၀၀၆-၇-၈ ေပါင္းခ်ဳပ္ သံုးအုပ္တည္းပါ) ျမန္မာ၀တၳဳတိုေကာင္းေတြ ငတ္ေနတာ ၾကာၿပီမို႕ ဖတ္ၿပီးသားကိုပဲ ထပ္ထပ္၀ါးမိပါရဲ႕။

သေရာ္တာေလးေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါ အနည္းငယ္မွ် ၿပံဳးခြင့္ရေပမယ့္ တကယ့္မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ေရးထားတဲ့ စကားလံုးေတြကေတာ့ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုေတာင္ ၿမိျမစြာ ပြတ္သပ္နိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ လက္သမားဆရာတစ္ေယာက္က သစ္သားအၾကမ္းထည္ကို ေကာ္ပတ္နဲ႕ တိုက္စားေနသလိုမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ပန္းရံဆရာတစ္ေယာက္က အဂၤေတၾကမ္းၾကမ္းကို သံလ်က္နဲ႔ ရွပ္တိုက္ဆြဲလိုက္သလိုမ်ိဳးေပါ့။

ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ သုတနယ္နိမိတ္အလြန္က လူေတြ တကယ့္ လူစစ္စစ္ေတြရဲ႕ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ ေသာကငရဲခန္းေတြထဲမွာ အနာဂတ္ကလည္း မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနပါေရာလား။
“သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ။” ဆိုတဲ့ နိယာမၾကီးထဲမွာ ကူကယ္ရာမဲ့ ပိတ္္မိေနၾကေတာ့တာပဲ ထင္ပါရဲ႕။
လူေတြကိုယ္တိုင္ စနစ္တက် လုပ္ထားတဲ့ man-made ကမၼႆကာအမဲစက္ၾကီးေတြက ဆင္းရဲမြဲေတမႈ နံရံေတြေပၚမွာ ညစ္ေထးေပက်ံလို႕ပါပဲ။

ဗုဒၶအရွင္ကေတာ့ မိန္႕လိုက္ပါၿပီီ။
“ဆင္းရဲျခင္းကို အဆံုးသတ္ဖို႕ အက်င့္ျမတ္ကို မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးၾက။” တဲ့။

ေလာကုတၱရာနယ္တစ္ခုတည္းရည္ညႊန္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေလာကဟိတ ေလာကသုခအသံေတြ
ၾကည္ၾကည္ျမျမရွိေနခဲ့ပါတယ္။ လူတိုင္းကိုယ္စီ အက်င့္ျမတ္ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြနဲ႕ man-made ကမၼႆကာေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၾကရင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ဂရပ္မ်ဥ္းေတြ ထုိးဆင္းက်သြားႏိုင္ပါတယ္။

ခုေတာ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕လည္း စာေရးဆရာၾကီးေအေဂ် ခရိုနင္ရဲ႕
ရဲတိုက္၀တၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ အင္ဒရူးေမဆင္ရဲ႕ မိတ္ေဆြခြဲစိတ္ဆရာ၀န္လို
“ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္အတိုင္းပါပဲဗ်ာ ” လို႕
သူတတ္ေယာင္ကား ခြဲစိတ္လိုက္လို႕ ေသသြားတဲ့ လူနာရဲ႕ ဇနီးသည္ကို ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္သလိုမ်ိဳး “သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ” လုပ္ေနရဦးမွာ စိတ္မသက္သာစရာပါပဲ။