29 October, 2009

နီကိုရဲ လက္က်န္မ်ား


(၁)

အတၱာ ေဂေဟ နိ၀တၱႏၱိ၊
သုသာေန မိတၱဗႏၶ၀ါ။
သုကတံ ဒုကၠဋံကမၼံ၊
ဆာယာ၀ အႏုပါယိနီ။

စုေဆာင္းခဲ့သမွ် ဥစၥာက အိမ္မွာ က်န္ခဲ့မယ္။
ခ်စ္သူခင္သူတို႕ကေတာ့ သုသာန္မွာ လွည့္ျပန္ၾကမယ္။
ေကာင္းကံ ဆိုးကံသာ၊
အရိပ္ပမာ မခြဲမခြာ။

(သံေ၀ဂဂါထာ)

စာေရးဆရာနီကိုရဲရဲ႕ နာေရးသတင္းအတြက္ အမွတ္တရပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရယ္သံေတြကို ဖန္တီးတတ္တဲ့နီကုိရဲဟာ ပရေလာကမွာလည္း ဟာသအသစ္ေတြနဲ႕ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးႏိုင္ပါေစလို႕ပဲ ဆုေတာင္းလိုက္ပါရေစေတာ့။

လူခ်င္းမရင္းႏွီးေပမယ့္ ၁၉၉၅ လြန္ႏွစ္ေတြမွာ သူ႕စာေတြကို ေစာင့္ဖတ္ခဲ့တဲ့ ပရိသတ္အမာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဟန္သစ္မဂၢဇင္းနဲ႕ သရဖူမဂၢဇင္းအေဟာင္းအသစ္ေတြနဲ႕ တကၠသိုလ္စာသင္ခ်ိန္အကူးအေျပာင္းကာလေတြမွာ နီကိုရဲရဲ႕ စာေတြကို သီတင္းသံုးေဖာ္ရဟန္းေတြနဲ႕အတူ လုဖတ္ခဲ့ဖူးပါေသးရဲ႕။ နီကုိရဲနဲ႕အတူ သစၥာနီ၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ေမာင္ေမာင္ေဇယ်၊ ေနမ်ိဳး ။တာရာမင္းေ၀၊မင္းခိုက္စိုးစံ၊ စတဲ့ ေမာ္ဒန္။ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ စာေပသရဲၾကီး၊သရဲေလးေတြရဲ႕ စာေတြအတြက္ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ဂႏၳဓုရအခ်ိန္ေတြကို ဖဲ့ေပးခဲ့ဖူးေလသေပါ့။

သာသနာ့တကၠသိုလ္အေဆာင္ညေတြမွာ ရဟန္းငယ္ေတြရဲ႕စကား၀ိုင္းဟာ နီကိုရဲရဲ႕ မၾကည္ျပာေၾကာင့္ ရယ္သံဟဟေတြနဲ႕ စည္ေ၀ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႕ရ႕ဲပင္ရင္းဇာတ္ေကာင္ မသီတာကေန မၾကည္ျပာအျဖစ္ နာမည္ေျပာင္းသတင္းေရးဟန္ကိုေတာင္ တခုတ္တရေျပာျဖစ္ၾကတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ မသီတာမွ မၾကည္ျပာသို႕ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။


ခုေတာ့ နီကိုရဲဟာ ဟာသလက္က်န္၊ အေတြးလက္က်န္ေတြကို ထားခဲ့ၿပီေပါ့။ သူ႕ခ်စ္သူလက္က်န္ေတြ၊ သူ႕မိတ္ေဆြလက္က်န္ေတြနဲ႕ ေသာက္လက္စလက္က်န္ေလးေတြကိုလည္း ထားခဲ့ရၿပီေပါ့။ ဘာေတြကိုမ်ား သူခ်န္ထားခ်င္ခဲ့ပါလိမ့္။ ဘာေတြ ကိုေရာ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ ယူေဆာင္သြားႏိုင္ခဲ့ပါလိမ့္။


ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္ကို ရွာရွာေဖြျပန္ဖတ္မိပါေတာ့တယ္။
ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ သင္ေသသြားေသာ္ နဲ႕ နာေရးလက္ကမ္းယပ္ေတာင္ေလးေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ ဧည့္သည္ ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးေတြပါ။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။

(၂)


သင္ေသသြားေသာ္

ေၾသာ္...လူ႔ျပည္ေလာက၊လူ႔ဘ၀ကား
အိုရနာရေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။

သို႔တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမွင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း
ၾကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္ဦးခ်၍ အမွ်ေ၀ရာ
ေစတီသာႏွင့္ သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လွ်က္၀င္းလွ်က္က်န္ေစသတည္း။
သင္ေသသြားေသာ္

ေၾသာ္...လူ႔ျပည္ေလာက၊လူ႔ဘ၀ကား
အိုရနာရေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။

သို႔တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမွင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း
ၾကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္ဦးခ်၍ အမွ်ေ၀ရာ
ေစတီသာႏွင့္ သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လွ်က္၀င္းလွ်က္က်န္ေစသတည္း။

ေဇာ္ဂ်ီ




(၃)

ဧည့္သည္

လာတုန္းကလည္း ၊ တစ္ေယာက္တည္း(ထဲ)ေနာ္
လက္တြဲေခၚကာ ၊ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး ၊ ကိုယ္ထီးတည္း။

ျပန္သြားေတာ့လည္း ၊ တစ္ေယာက္တည္း(ထဲ)ေနာ္
လက္တြဲေခၚကာ ၊ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး ၊ ကိုယ္ထီးတည္း။

လာၿပီးေတာ့နား ၊ မသြားေသးခင္
ခ်ိန္ေလးတြင္မွ ၊
၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္ ၊ ေႏွာင္ၾကိဳးတြယ္ၾက
ျပံဳးရယ္မဲ့ငို ၊ ခ်စ္မုန္းပိုၾက
မလိုေဒါသ ၊ လိုေလာဘႏွင့္
ဘ၀ရိပ္ျမံဳ ၊ ကၾကိဳးစံုခဲ့
ကံကုန္မိုးခ်ဳပ္ ၊ လက္တြဲျဖဳတ္ကာ
သုတ္သုတ္ေစာလ်င္ ၊ ခရီးႏွင္သည္
တို႔မ်ားဧည့္သည္ပါတကား။ ။


No comments: