အမွန္တကယ္ေတာ့ သူသည္ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုး၏ ေရွ႔တြင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ထိုင္လိုသူမဟုတ္ခဲ့။
သူက ေညာင္းညာကိုက္ခဲသည့္ဒဏ္ကိုမခံစားႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ယူစာတမ္းရိုက္ေတာ့လည္း စာစီစာရိုက္ဆိုင္ေလးေတြဆီကိုသာ ေျပးခဲ့ၾကသည္ပဲ။
ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ကြန္ျပဴတာပိုင္ဆိုင္ၾကသူမိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တို႔က နည္းပညာေခတ္ၾကီးမွာ ကြန္ျပဴတာကို ဥေပကၡာမျပဳသင့္ဟု အႏုသာသနျပဳကာ ကြန္ျပဴတာေပးသံုးၾကသည့္တိုင္ သူကေတာ့ ေပကပ္ေနခဲ့ၿမဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အိႏၵိယသို႔ ပညာသင္ထြက္ခြာေတာ့မည္ ဟုစိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အီးေမးလ္အသံုးျပဳတတ္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္မေနလိုအပ္ေၾကာင္း နားလည္ခဲ့ေလသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ သူတို႔လို ဘြဲ႔လြန္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အင္တာနက္အီးေမးလ္အခ်ိန္ပုိင္းအသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္က စီစဥ္ေပးထားသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ တကၠသိုလ္အင္တာနက္ခန္းမတြင္ ေကာ္နက္ရွင္းအားနည္းလွ်င္ေတာ့ ရွစ္မိုင္က ကေဖးေလးဆီကို သြားေရာက္္ခို၀င္ၾကသည္။
သူ႔မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားကပင္ သူ၏ ပါရမီနည္းပါးလွေသာကြန္ျပဳတာစိတ္ပါ၀င္စားမႈကို အလင္းျမွင့္ေပးခဲ့ၾကသည္။ အီးေမးလ္လိပ္စာတစ္ခုကို ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့သည့္ေန႔က မိတ္ေဆြရဟန္းမ်ားႏွင့္
ဟိုင္း
ဟိုင္း
ဟု ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရသည္ကို ပီတိျဖစ္သြားသည္။
သိလိုစိတ္ စူးစမ္းလိုစိတ္ျပင္းျပေသာသူ႔အတြက္ Google Search ေသတၱာမ်ားထဲတြင္ အခ်က္အလက္ေတြက အသင့္ရွိေနခဲ့ပါသည္။
သူ႔ဘြဲ႔အမည္ကို ရိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ေပၚလာ၏။ သို႔ေသာ္ သူေတာ့မဟုတ္ပါ။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးတည္း၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္လာသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အတၳဳပၸတၱိ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားျပဳစုခဲ့ေသာက်မ္းစာမ်ား၊
ဆက္ႏႊယ္ရာအေၾကာင္းမ်ား စသည္....။
ခုေတာ့ အမည္တူရဟန္းမ်ားကို ထိုေသတၱာမ်ားတြင္ ေတြ႔လာရၿပီ။
ဘေလာ့ဂါရဟန္းေတာ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
ထိုေန႔က အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ကေဖးေလးတြင္ ဖတ္မကုန္ေသာသတင္းအခ်က္အလက္မ်ားၾကား သူေပ်ာ္၀င္သြားခဲ့ပါသည္။ ေလာကီ ေလာကုတ္စာမ်က္ႏွာမ်ား..။
ထို႔ေနာက္ သူက ေမးလ္တစ္ေစာင္ကို အစမ္းရိုက္ၿပီး တစ္ဘက္ကြန္ျပဴတာမွ မိတ္ေဆြရဟန္းထံ ပို႔လိုက္သည္။
ဟိုင္း ငါ့ရွင္
ျပန္ၾကကုန္စုိ႔
ေနာက္မ်ားမၾကာမီ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ၾကီးထဲ စိတ္ခ်လက္ခ်တိုး၀င္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အင္တာနက္သံုးစြဲမႈက မ်ားစြာမက်ယ္ျပန္႔လွေသး။ တကယ္ေတာ့ ဗာရာဏသီဆိုတာက တတိယတန္းစားၿမိဳ႔တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးအစဥ္အလာၾကီးမားေသာေရွးေဟာင္းၿမိဳ႔ေတာ္ၾကီးအျဖစ္သာ ထင္ရွားေနျခင္းျဖစ္သည္။
သည္ေတာ့ ေနရာတိုင္းတြင္ အင္တာနက္ကေဖးေလးေတြ ရွိမေနခဲ့ပါ။
သို႔ေသာ္ ႕ရွားရွားပါးပါး သူတက္ေရာက္ေနေသာတကၠသိုလ္ပရိ၀ုဏ္ျပင္ဘက္က ပန္ခ်ာပီအဘုိးၾကီးတစ္ဦး၏ ကေဖးဆိုင္ေလးမွတစ္ဆင့္ မိတ္ေဆြမ်ားထံ ဆက္သြယ္ခြင့္ရသည္။ ကမၻာအရပ္ရပ္က မိတ္ေဆြအသစ္မ်ားလည္း တိုးပြားလာသည္။
သူကိုယ္တိုင္ ဂဂၤါျမစ္ၾကီး၏ ကမ္းစပ္မွာထိုင္ရင္း ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး၏ လိႈင္းပုတ္သံမ်ားကို လြမ္းဆြတ္စြာ ဓမၼဂဂၤါအျဖစ္ ဘေလာ့ဂ္မိေလေသာအခါ မလူးမလြန္႔သာေတာ့ၿပီ။ စာေတြပိုၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြမ်ား၏ ႏွလံုးသားေပၚ ဖ်ပ္ကနဲလက္သြားေသာအေရာင္သည္ သူ႔အေတြးတစ္စျဖစ္လွ်င္ သူၾကည္ႏူးရသည္။
သူနက္ထဲတြင္ပိတ္မိသြားတာ ေသခ်ာသြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
အင္း သံသရာတစ္ခုလံုး ၀ဲၾသဃၾကီးေတြထဲ ျမဳတ္လိုက္၊
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြက ရစ္ပတ္လိုက္၊
အာသေ၀ါအမူးလြန္ၿပီး လဲက်လိုက္ျဖစ္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ကြန္ရက္အသစ္တစ္ခုထဲမွာပါ ပိတ္မိသြားပါေရာလား။
No comments:
Post a Comment