ေဒါင္းျမဴးေခ်ာင္းေတး(၅)

ေဆာင္းႏွင္းေတြ ေ၀့လာၿပီဆိုမွျဖင့္ ၀န္းသိုၿမိဳ႕ေလးကို သတိရေနမိေတာ့တာ....။ ညေနဆို တိမ္ခိုးေတြက ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ဆီက မွန္ကင္းေတာင္ၾကီးတစ္ရိုးမွာ ေ၀လို႕ ...။
ေနလံုးၾကီး၀င္သြားတာကို ဥေရာပမဆန္ပဲ ေငးေငးၾကည့္တတ္ခဲ့ပါတယ္။

ကုိရင္ေလးဘ၀မွာ ဆြမ္းအလွဴရွင္အိမ္ေတြကို ညေနဘက္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္သြားပို႕ရင္း ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ေမာင္းေကာ္တံတားၾကီးဆီ ေရာက္ေအာင္ သြားေလ့ရွိပါတယ္။....ေမာင္းေကာ္တံတားဆိုတာ ေဒါင္းျမဴးေခ်ာင္းကို ျဖတ္ခင္းထားတဲ့ တံတားၾကီးပါ။
တံတားၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္လမ္းေလးအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ရသကို ခုထိ လြမ္းတမိတုန္း။ ကဗ်ာေတြ နားမလည္တတ္ေသးေပမယ့္ ညေနခင္းရဲ႕ ကာရန္ေတြကို ေရးျခစ္မိေနပါၿပီ။

သူတို႕ကိုရင္ဘ၀က စနစ္သစ္ပရိယတၱိပညာေရးဆိုၿပီး တရား၀င္ျမန္မာစာသင္ခြင့္ျပဌာန္းထားေတာ့ လယ္တီ၊ မာန္လည္၊ စဥ့္ပါဆရာေတာ္တို႕လို အထင္ကရဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ လကၤာကဗ်ာေတြ စကားေျပေတြ။ စိႏၱေက်ာ္သူဦးၾသရဲ႕ ၾသ၀ါဒထူးပ်ိဳ႕ဆိုတာမ်ိဳးေတြ က်က္မွတ္ခဲ့ရသေပါ့။ ခုေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ရွင္ငယ္ရဟန္းငယ္ေလးေတြ ျမန္မာစာသင္ရိုးညႊန္းတမ္းမရွိရွာေတာ့ပါဘူး။ စနစ္သစ္ပညာေရးစနစ္မွသည္ စနစ္ေဟာင္းသို႕ ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့ေလၿပီ။ေရွးေခတ္က က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ၾကီးေတြဟာ ျမန္မာစာကို သင္ရိုးေပါက္ေအာင္သင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးထုပၸတ္ေတြမွာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ျမန္မာစာကို ဆရာနည္းက်သင္ယူခဲ့ရလို႕ ဒီေန႕ေခတ္သာသနာေတာ္တစ္ရပ္လံုးအတြက္ ဖတ္စရာျမန္မာဓမၼက်မ္းဂန္ေတြ ရွိေနတာပါ။အထင္ရွားဆံုးက လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးဟာ ေယာမင္းၾကီးဆီမွာ ျမန္မာစာသင္ယူခဲ့ ၿပီး ကမၻာသိဒီပနီက်မ္းေတြ ျပဳစု
ႏိုင္ခဲ့တာပါပဲ။

သူတို႕ေတာ့ ျမန္မာစာအေျခခံေကာင္းေစတဲ့ ေခတ္ပါးပါးေလးကို မီလိုက္ေသးတယ္။
ပါဠိပညာေရးမွာ ထင္ရွားတဲ့စာေပအလကၤာက်မ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္တဲ့ သုေဗာဓာလကၤာရကိုလည္း ျမန္မာစာအသင္အျပေကာင္းတဲ့ အရွင္ဇ၀န(ျမေစတီ)ရဲ႕ ပို႕ခ်မႈမွာ ရသေျမာက္ခဲ့ၾက ေဒါသေတြ ေပ်ာက္ခဲ့ၾကပါရဲ႕။ အရွင္ဇ၀န(ျမေစတီ)ဆိုတာက မာန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ မဃေဒ၀လကၤာသစ္ကို ခက္ဆစ္အေျဖေရးသြားတဲ့ ဆရာေတာ္ပါ။ အရွင္ဇ၀နဆီမွာ အလကၤာတက္ေနတုန္းက မဃေဒ၀လကၤာသစ္ခက္ဆစ္အေျဖက်မ္းက စာမူအဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။လက္ႏွိပ္စက္မူ စာအုပ္ထူၾကီးႏွစ္အုပ္ကို ကိုင္ၿပီး “ဒီစာအုပ္ၾကီးေတြ အျပီးသတ္ႏိုင္ရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ ” လို႔ တဖြဖြေျပာျပတတ္တာ အမွတ္ရေနပါတယ္။အရွင္ဇ၀နဟာ တကယ္ေသေပ်ာ္သြားခဲ့တာပါ။ ျမန္မာ့စာေပေလာကအတြက္ကိုးကားစရာ စာအုပ္ထူထူၾကီးႏွစ္အုပ္ကို ထုတ္ေ၀ၿပီး မၾကာမီမွာပဲ လြန္ေတာ္မူသြားခဲ့တာပါ။

အရွင္ဇ၀နက ၀န္းသိုၿမိဳ႕ေလးမွာ အၿမဲေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သီတင္း၀ါလကြ်တ္ခ်ိန္မ်ားမွာ ရန္ကုန္ကေန ခႏၱီးစာသင္တိုက္ကို ေရာက္ေရာက္လာၿပီး စာ၀ါပို႕ခ်ေပးခဲ့တာပါ။ အရွင္ဇ၀နရဲ႕ အလကၤာစာ၀ါတက္ခ်ိန္ေတြဟာ သူ႕အတြက္ေတာ့ ရတနာပံုေရာ ေနျပည္ေတာ္ပါ ဆိုက္သြားေတာ့တာပါ။

သူေနတဲ့ ၿမိဳ႕အေရွ႕ျခမ္းေရ၀န္းေက်ာင္းကေန ၿမိဳ႕အေနာက္ျခမ္းခႏၱီးစာသင္တိုက္ကို ျမန္မာစာနဲ႕ ပါဠိအလကၤာသင္ယူဖို႕ ဆရာဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေစခိုင္းတိုက္တြန္းအပ္ႏွံေတာ့တာပါ။
ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕လမ္းရိုးေလးအတိုင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး စာအုပ္အထူၾကီး ဟန္ေရးျပထမ္းၿပီး စာ၀ါေတြ တက္ၿပီေပါ့။