09 January, 2010

ကိုးန၀င္းမွ ဆြာဆတိကသို႕

ဓမၼဂဂၤါေရေၾကာင္းအသစ္
(၁)

(၈-၁-၂၀၁၀) ေသာၾကာေန႕ညေနခင္းဟာလည္း ဦးတည္လက္စသင္တန္းခ်ိန္ေတြမပ်က္ မွန္မွန္ခုတ္ေမာင္းထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗာရာဏသီမ်က္လံုးမ်ားဆက္ဖြင့္ၾကတာပါ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုပညာေရးဆာေလာင္မႈနဲ႕ေတာ့ သင္တန္းဆီေရာက္လာဖို႕ မလြယ္ေပဘူး။ သင္တန္းတက္ၾကသူေတြကိုယ္တိုင္က ဓမၼာစရိယ၊ မဟာ၀ိဇၨာနဲ႕ ပါရဂူက်မ္းျပဳရဟန္းေတာ္ေတြေလ။အမ်ားစုက ဆရာပါး၀ၿပီးသားရဟန္ေတာ္ေတြပဲ။

ပညာေရးျပည့္၀ၿပီးတဲ့ ပရိယတ္၊ပဋိပတ္လုပ္ငန္းခြင္ထဲက ရဟန္းေတာ္ေတြကို သာသနာေရးေႏႊးတဲ့အေနနဲ႕ မြမ္းမံသေဘာမိ်ဳး သင္တန္းေလးေတြ စီစဥ္ေပးႏိုင္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕ အိပ္မက္မက္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕ ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ခဏ ခဏယိုင္တတ္လြန္းလို႕ေလ။ စာေပပို႕ခ်လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္တဲ့အခ်ိန္အရြယ္မွာ ပညာေရးေလာကထဲမွာပဲ သာသနာထိန္းပရိယတ္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအျဖစ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေတြ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေမြးထားတဲ့ၾကားထဲက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ဓမၼကထိကလုပ္ခ်င္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း အ၀ါး၀စြာ အားမထုတ္ရေသးေပမယ့္ ရိပ္သာဖြင့္ၿပီး တရားျပခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပါက္ေပါက္လာတတ္ေသးတာကိုး။

ေက်ာ္ၾကားမႈ၊မာစီးဒီးနဲ႕ ေက်ာင္းၾကီး၀ိဟာေတြက စာသင္ခန္းထဲက စာခ်ဆရာေတာ္ေလးေတြကို တစ္ေန႕တစ္ျခားဆြဲဆြဲထုတ္သြားတတ္ေပရဲ႕။ စာသင္တိုက္ေလးေတြ ဆိုင္းဘုတ္ေပ်ာက္ၿပီး စာသင္တိုက္ၾကီးေတြ ဆိုင္းဘုတ္ေျပာင္းသြားတဲ့ေန႕ဟာ ျမန္မာနဲ႕ သာသနာလြဲဖို႕လက္တစ္ကမ္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး စာခ်ခဲ့တယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ စာခ်ခဲ့တယ္။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ စာခ်ခဲ့တယ္။
ပရိယတ္ကို ေရေလာင္းခဲ့ၿပီးကာမွ ပဋိပတ္သစ္ပင္စိုက္ခဲ့ၾကတာကလား။ပဋိေ၀ဓအသီးေတြ စားသံုးၾက ေ၀ငွခဲ့ၾကတာပါကလား။



(၂)

သင္တန္းတည္ေနရာက ဗာရာဏသီဗဟိုခ်က္ျဖစ္တဲ့ မီးရထားဘူတာရံံုၾကီးနားက ေဆး၀ကၤဘာျမန္မာေက်ာင္းပါ။
ပိဋကတ္ဆိုင္ရာေခတ္ေလ့လာနည္းဆရာနဲ႕ သင္တန္းသားအခ်ိဳ႕က ဗာရာဏသီေတာင္ဘက္ဖ်ား ၇ ကီလိုမီတာေ၀းတဲ့ ဗာရာဏသီဟိႏၵဴတကၠသိုလ္ကလာရသလို ဆန္ဆခရစ္တကၠသိုလ္က သင္တန္းသားအမ်ားစုကလည္း ၇ ကီလိုမီတာအကြာအေ၀းမွာ ရွိတဲ့ ဗာရာဏသီေျမာက္ဖ်ားက လာၾကရပါတယ္။

(ဆန္ဆခရစ္တကၠသိုလ္က သင္တန္းဖြင့္လွစ္ရာ နဲ႕ နီးေပမယ့္ အေဆာင္ရတဲ့ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕က လြဲၿပီး က်န္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ေလးေတြက ေစ်းႏႈံးမခ်ိဳသာလွေပမယ့္ နားေအးပါးေအးရွိလွတဲ့ မိဂဒါ၀ုန္မွာ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုအိမ္ေလးေတြ အခန္းေလးေတြ ငွါးရမ္းေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဗာရာဏသီဟိႏၵဴတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ တက္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း အေဆာင္မရေသးသမွ် တကၠသိုလ္နဲ႕နီးစပ္ရာအိမ္ေလးေတြမွာ ငွါးေနၾကရတာပါပဲ)

၇ကီလုိမီတာကိုယ္စီအေ၀းရွိတဲ့ ဗာရာဏသီေျမာက္ဖ်ားနဲ႕ ေတာင္ဖ်ားက ရဟန္းေတာ္ေတြ ဗာရာဏသီဗဟုိခ်က္မွာ ပညာေရးေပါင္းကူးေရးအစီအစဥ္နဲ႕ ဆံုစည္းၾကရတာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တက္ရက်ိဳးနပ္ေအာင္ ပိဋကတ္ဆရာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာဆရာတို႕ရဲ႕ အားထုတ္မႈက ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ပါ။
ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား။ ကြန္ျပဴတာအမာထည္ေတြ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ။

ပညာေရးအတြက္ အခ်င္းခ်င္းကုသိုလ္ယူၾကတဲ့ အစဥ္အလာေကာင္းေလးေတြလည္း စိုက္ပ်ိဳးၾကတာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။ ပညာေရးေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းခြင့္ရတာကိုက ေစတနာထက္သန္တဲ့အဖြဲ႕၀င္ ရဟန္းေတာ္ရွင္သီ၀လိေလးမ်ားေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊျပည္ၾကီးမွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီလို သာသနာ့ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းေတြရဲ႕ ပညာေရးျမွင့္တင္မႈအစီအစဥ္ေတြဟာ စပြန္ဆာေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာလွပါတယ္။

ဒီမွာလည္း သင္တန္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းမ်ားအတြက္ ကုန္က်သမွ် လွဴမယ့္ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႕သင္တန္းနားခ်ိန္မွာ သင္တန္းသားရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ အေဖ်ာ္အဟာရအလွဴရွင္ရဟန္းေတာ္ေတြကလည္း အမည္စာရင္းေပးၾကေသးရဲ႕


(၃)

သင္တန္းၿပီးခ်ိန္ ၅း၀၀ နာရီမွာေတာ့ သူေနထိုင္ရာ မိဂဒါ၀ုန္က ကိုးန၀င္းေဆာင္ကို ေအာ္တိုကားေလးတစ္စီးငွါးၿပီး ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ေအာ္တိုသံုးဘီးကားေလးတစ္စီးဟာ ခရီးသည္ငါးေယာက္စီးလို႕ရပါတယ္။ သူနဲ႕အတူ အျခားသီတင္းသံုေဖာ္သံုးပါးလည္း လိုက္ပါလာတယ္။ ဗာရာဏသီရဲ႕ ၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ညေနခင္းလမ္းမေတြထဲ တုိးတိုးေ၀ွ႕ေ၀ွ႕ပါပဲ။

ကိုးန၀င္းေဆာင္မွာ သူခိုေနတာ တစ္လျပည့္ေတာ့မွာပါ။ ကိုးန၀င္းေဆာင္ဆိုတာက လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္က ေရႊျပည္ၾကီးက မဟာ၀ိဇၨာတန္းတက္ဖို႕ေရာက္လာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ကိုးပါးစုေပါင္းငွါးေနတဲ့ အေဆာင္ကို ကိုးန၀င္းလို႕အမည္သညာေပးထားၾကတာပါ။ ဒီေန႕ညေနေတာ့ သူ႕အတြက္ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ အရွင္ေကာ၀ိဒ(ရွမ္းေလး) ငွါးေပးထားတဲ့ ဆြာဆတိကအေဆာင္ကို ေျပာင္းဖို႕ အားထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ခုိမိတဲ့ေနရာေလးမွာ ေက်ာက္ခ်တတ္တဲ့ သူ႕အတြက္ေတာ့ ဥပါဒါန္အင္နားရွားမျဖစ္ေပမယ့္ ေျပာလက္စစကားေတြ မကုန္တတ္တဲ့အက်င့္က ေနရာတစ္ခုက အျခားေနရာတစ္ခုကို ေျပာင္းဖို႕ ေလးဖင့္ေနတတ္ပါတယ္။

ွဆြာဆတိက(Swastika)ဆိုတာက အိႏၵိယအရင္းအျမစ္ ဘာသာတရားမွန္သမွ်က ဓမၼနဲ႕ႏႊယ္ၿပီး ပံုေဖာ္ေလ့ရွိတဲ့ သေကၤတပါ။ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ဂ်ိန္းဘာသာတရားတို႕ဟာ ဒီသေကၤတကို အျမတ္တႏိုး အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ေခတ္မွာေတာ့ ဂ်ိန္းဘာသာရဲ႕သေကၤတအျဖစ္ပိုထင္ရွားပါတယ္။

ဆြာဆတိက(swastika)ဆိုတာ သကၠတဘာသာစကား (svas'tika)ကို အလြယ္ေရးထားတာပါ။ အဲဒီသကၠတစကားလံုးကို su+asti-ka=svas'tika လို႕ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏိုင္ပါတယ္။
su=ေကာင္းေသာ asti= ရွိမႈ၊ ျဖစ္မႈ ka = အရာ။ ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ေကာင္းျမတ္ျခင္းရွိေသာ၊ျဖစ္ေသာအရာ(that which is associated with well-being," corresponding to "lucky charm" or "thing that is auspicious'') လို႕ဘာသာျပန္ရမွာပါပဲ။ အဓိပၸါယ္ေလးက လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလမွာေတာ့ မစၥတာဟစ္တလာၾကီးရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာနာဇီအလံေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါေလရဲ႕။

ဆြာဆတိကအေဆာင္ပုိင္ရွင္က ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဂလိုဘယ္လ္ေခတ္ၾကီးထဲက ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္မူလအရင္းအျမစ္မေပ်ာက္ေအာင္ ထိန္းၿပီး အဆင္ေျပရာ ဟိႏၵဴအိမ္၊ဂ်ိန္းအိမ္မခြဲျခားဘဲ ပညာေရးအ၀န္းအ၀ိုင္းနဲ႕ နီးစပ္ရာအေဆာင္အခန္းေတြကို ငွါးၿပီးေနၾကရတာပါပဲ။

သူလည္း ဒီေန႕ည အိပ္ရာ၀င္အမီ ကိုးန၀င္းကေန ဆြာဆတိကကို ကူးေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ငွက္တစ္ေကာင္လို အေတာင္ပံသာ၀န္ရွိသကဲ့သို႕ ေပါ့ပါးရမယ္ဆိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈနည္းလွတဲ့ သူ႕အတြက္ တစ္ေနရာက တစ္ေနရာေျပာင္းမယ္ဆိုေတာ့ သယ္စရာအထုပ္အပိုးမ်ားမ်ားစားစားမရွိေခ်ဘူး။
ဒါေပမယ့္ မိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြေတာ့ နည္းနည္းထိတာေပါ့ေလ။ ေခါင္းအံုးေတြ ေစာင္ေတြ အခင္းေတြ နီးစပ္ရာကဆြဲယူလိုက္ရတာကိုး။

ၿပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕အခန္းေလးက သင္တန္းခန္းမအျဖစ္လည္း အသံုးျပဳေနတာမို႕ ကိုးန၀င္းေဆာင္က ဘုန္းၾကီးသုန္(အရွင္သုႏၵရ)က သင္တန္းတက္တဲ့ရဟန္းေတာ္ေတြ ဗာရာဏသီအေအးဒဏ္ခံႏိုင္ဖို႕အတြက္ ေကာ္ေဇာတစ္ခ်ပ္လည္း ခင္းလွဴထားပါေသးတယ္။
ဟိုတုန္းကေတာ့ စာအုပ္စာေပေတြ တယုတယသိမ္းၿပီး စာအုပ္ပံုနားမွာ စာထိုင္ဖတ္ရတဲ့ရသကို ႏွစ္ျခိဳက္မိေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စာအုပ္၀ယ္ဖတ္ၿပီးရင္ လက္ဆင့္ကမ္းျဖစ္တာပဲမ်ားပါေတာ့တယ္။

ေၾသာ္ ပညာေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆရာအဆူဆူဆီခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအတြက္ ဒါဟာတစ္ရာ့တစ္ၾကိမ္ေျမာက္ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပရဲ႕။







ကိုးန၀င္းအိမ္




ကိုးန၀င္းမွာ နားခိုရာ


ဆြာဆတိကအိမ္

ဆြာဆတိကအမွတ္အသား

အိမ္အ၀င္

1 comment:

ေက်ာက္တာ said...

ဆရာေမာ္ ေဆာင္းပါးေတြ လဲ ကုန္သေလာက္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ငယ္ ဘဝ ေနရာ အေတာ္ မ်ားမ်ားလဲ ၿပီးသြားၿပီ ဗ်။မစုိးရိမ္ လြမ္းခ်င္းေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ေျပာခ်င္တာက ဆရာ့ရဲ႕ ဘာသႏၱရ ခရီးေပါ့။အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ ျဖတ္သန္း မွဳေလး ပါးပါး ပြတ္လုိက္ပါဦးလား။စဥ္းစားမိလုိ႔ပါ။