ရဟန္းက တစ္ပန္းသာၿပီးသားဆိုေသာ္လည္း

ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ သူ႕ရဲ႕ အီးေမးလ္စာတိုက္ေသတၱာထဲမွာ ဓမၼဂဂၤါဘေလာ့ဂ္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဘန္အၾကံျပဳ စာေလးေတြ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေရးပို႕သူအမ်ားၾကီးရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ုဘေလာ့ဂါက ရဟန္းတစ္ပါးမို႕ စာေရးရတာ အခက္အခဲရွိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဟုိတေလာကပဲ သူ႕ရဲ႕ ပရိုဖိုင္ေလးမွာ ကုိယ္ေရးအက်ဥ္းေလးတင္ထားမိေတာ့ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေရႊေရာင္စာလံုးေတြကို ရွိန္းၿပီး မ်က္စိက်ိန္းစပ္တယ္ဆိုလို႕ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရပါေသးတယ္။

ရင္းႏွီးခင္မင္စြာ စာေရးၾကသူေတြ ေ၀ဘန္အၾကံျပဳၾကသူေတြကေတာ့ ေစာင့္ဖတ္ေနတဲ့ စာေတြ နိဂံုးမခ်ဳပ္ႏိုင္ေသးတာကို အမ်ားစုက ေျပာၾကပါတယ္။ မစိုးရိမ္အ၀ိုင္းအ၀ိုင္းက မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ အခ်ိဳ႕ကလည္းမစိုးရိမ္အလြမ္းကို ေမွ်ာ္ၾကသလို သီတဂူေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္မ်ားညီလာခံနဲ႕ နီးစပ္ခဲ့ၾကသူေတြ ကလည္း သီတဂူလမ္း ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲ စိတ္၀င္ စားၾကျပန္ပါတယ္။ အထက္အညာၿမိဳ႕ေလးကို ျဖတ္သြားျဖတ္လာသြားဖူးသူေတြကေတာ့ ေဒါင္းျမဴးေခ်ာင္းေတးက ဘာျဖစ္လို႕ ဆိတ္သုဥ္းေနရပါလိမ့္တဲ့။ သူ႕ရဲ႕ဆရာတစ္ပါးကေတာ့ မူရင္းပိဋကတ္နိကာယ္က်မ္းၾကီးေတြကို လူငယ္ေတြၾကား ေရာက္ေအာင္ ေရးဖို႕ တိုက္တြန္းပါေသးတယ္။ ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ စကားကို လူငယ္ေတြ တိုက္ရိုက္ၾကားၾကေစေပါ့။

အပိုင္းအပိုင္းေရးျဖစ္တဲ့ စာေတြကိုေတာ့ အားရမိေၾကာင္းေလးေတြလည္း ၾကားရပါရဲ႕။ ရယ္ရတယ္ လို႕ဆိုသူေတြလည္း ဆိုၾကေလေတာ့ သူက ၿပံဳးမိျပန္ပါတယ္။ ခပ္ညွာညွာေလးေတြးဆေျပာသူေတြကေတာ့ ရယ္ရေပမယ့္ က်န္ပါတယ္တဲ့။ လက္ေရြးစင္ေဆာင္းပါးေတြကို စုၿပီး စာအုပ္ေလးထုတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အင္တာ နက္ကမၻာနဲ႕ ေ၀းကြာသူေတြအတြက္လည္း စဥ္းစားရာေရာက္ေပမယ္တဲ့။ ဓမၼဒါန (တန္ဖိုး ၂၀၀၀ိ )ဆိုသဟာမ်ိဳး ထင္ပါရဲ႕။

ေရႊဥေဒါင္းၾကီးရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္တာအေတြးအေခၚမွတ္တမ္းထဲက “ရဟန္းက တစ္ပန္းသာျခင္း”ဆိုတဲ့ အခန္းကို သြားသတိရမိပါေသးတယ္။ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းဆိုတာက ကိုယ့္ကိုယ့္ကို အၿမဲတမ္းျမွင့္တြက္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ ပညာၪာဏ္ၾကီးသလို အေတြ႕အၾကံဳလည္း စံုသူပါ။ ဘာသာျပန္စာေပနဲ႕ အမွီး၀တၳဳေလာကမွာ Bestseller တန္း၀င္စာေရးဆရာဂုရုၾကီးတစ္ဆူလည္းျဖစ္ပါတယ္။စာမူတစ္ပုဒ္ကိုတစ္ထိုင္တည္းတစ္ခါတည္းေရးေလ့ရွိၿပီး
ေနာက္ထပ္ဖတ္ရူျပင္ဆင္စရာမလိုေအာင္ ျမန္မာစာကို ေခ်ာက္ညက္ေအာင္ေရးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ဆရာၾကီးလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။“ငါေရးတဲ့စာမူ တစ္ခါမွ အပယ္မခံရ”လို႕လည္း လက္မေထာင္ေလ့ရွိသူပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဆရာၾကီးဟာ စာေပနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ထင္တစ္လံုးနဲ႕ ေနသလို ဆရာၾကီးရပ္ေနတဲ့နယ္မွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ဗိုလ္တင္ေလ့ရွိသူမိ်ဳးမဟုတ္ေပဘူး။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းက ရင္းႏွီးတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးထံ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့ပါသတဲ့။ စစ္ကိုင္းဘက္မွာ ထင္ပါရဲ႕။ ဆရာၾကီးဟာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးနဲ႕ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ရာ စကားေတြေျပာ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။အဲဒီမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ဆရာၾကီးကို “ဒကာဦးေဖသိန္းတို႕က နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာ ဆိုေတာ့ စာအုပ္တစ္ခါထုတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေရာင္းရသတုန္း”လို႕ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါသတဲ့။

ဆရာၾကီးက “ႏွစ္ေထာင္မ်ိဳး သံုးေထာင္မိ်ဳးေလာက္ေတာ့ ေရာင္းရပါတယ္ဘုရား”လို႕ ေျဖတဲ့အခါ ဘုန္း ေတာ္ၾကီးက“ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေရာင္းရသတုန္း” လို႕ ဆက္ေမးပါသတဲ့။ ဆရာၾကီးက တစ္ခါတစ္ရံ အေရာင္းေအးရင္ ေျခာက္လတစ္ႏွစ္ၾကာတတ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ျပန္လည္ အမိန္႕ရွိတဲ့ စကားက ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ေအာင့္သြားေစပါတယ္။ “ဘုန္းၾကီးတို႕မ်ား စာအုပ္တစ္ခါ ေရးၿပီး ထုတ္လိုက္ရင္ ငါးေထာင္မ်ိဳးတစ္ေသာင္းမိ်ဳးေတာ့ ေန႕ခ်င္းညခ်င္းကုန္သြားတာပါပဲ”တဲ့။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရး ဆရာၾကီး ထိသြားခဲ့တာပါ။ စစ္တုရင္ေ၀ါဟာရဆိုရင္ေတာ့ ဆရာၾကီးက ပြန္းျဖစ္သြားတာပါ အဟမ္း အဟမ္း ဘစ္ေရွာ့က စားၿပီေပါ့။ အကြက္ကြ်ံ၀င္မိမွကိုး။

တစ္သက္တာအေတြးအေခၚမွတ္တမ္းစာအုပ္ၾကီးသာ အနားမွာ ရွိရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ ဆရာၾကီးစကားလံုး မူရင္းအတိုင္းဖတ္ရရင္ ပိုၿပီး အရသာရွိမယ္။ ဆရာၾကီးစိတ္ထဲမွာ ဘုန္းၾကီးမို႕လို႕ ခံလိုက္ရတယ္လို႕ ထင္လိုက္တာပါ။ ဆရာၾကီးက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ ၿပိဳက္ကနဲကုန္သြားတာကို ဒီလို ေတြးပါတယ္။ ကုန္မွာေပါ့တဲ့။ ဘုန္းၾကီးကို ၾကည္ညိဳတဲ့ လူခ်မ္းသာ ဒကာ ဒကာမေတြက ငါးရာမ်ိဳး တစ္ေထာင္မ်ိဳး၀ယ္ၿပီး ဓမၼဒါနျဖန္႕ၾကတာကိုးတဲ့။

ဆရာၾကီးကေတာ့ ဘုန္းၾကီးေရးတဲ့ စာေကာင္းလို႕ ကုန္တာမဟုတ္ဘူးလို႕ ယံုေန တာပါ။ အေၾကာင္းသိလို႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသေပါ့။ ဆုေပးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဘုရားရွိခိုးအဖံုဖံုဆိုတာမ်ိဳးကို က်မ္းစာလုပ္ၿပီးထုတ္ေနၾကတဲ့ေခတ္ကိုး။ Bestseller စာေရးဆရာၾကီးရယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ထင္ထားတဲ့ ဆရာၾကီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို ဘာမွ ျပန္မေျပာ သာခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ “ရဟန္းကတစ္ပန္းသာျခင္း” ဆိုၿပီး ကိုယ္ပိုင္စာမ်က္ႏွာမွာ မွတ္တမ္း ေရးခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။

သူ႕အေနနဲ႕ စဥ္းစားရေပမေပါ့။ ဒီေန႕ေခတ္ၾကီးက အယ္လ္ဗင္ေတာ္ဖလာရဲ႕လွႈိင္းၾကီးေတြလိမ့္အလာမွာ မီဒီယာေလွကေလးကို ေလွာ္ခတ္ၿပီး ကူးျဖတ္ႏိုင္ပါမွကိုး။ အင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္း စကားနဲ႕ ေျပာရရင္ ရဟန္းက တစ္ပန္းသာတာေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔စာကို ဖတ္သူရွိမရွိ။ ဓမၼဒါနေခ်ာင္ထိုး ျဖစ္သြားမွာလည္း စိုးရသကိုး။

(၂၃-၁-၂၀၁၀ သည္ ဓမၼဂဂၤါ၏ ေမြးေန႕ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တစ္ပါးတည္းသာ က်င္းပပါမည္။)