ေပါက္သြားတဲ့ကိုေနာနဲ႕မဟာဗႏၶဳလဗ်ဴဟာ

ဂုရုဂ်ီးေနာ၊ပါေမာကၡဆူရင္ဒရာကူးမားရ္ႏွင့္ ဂုရုဂ်ီးေမာ္

(၁)

ပစၥကၡသတင္းမ်ားအေျခအေနအရ ကုလားေက်ာင္းဆရာမေလးကို ဘေလာ့ထဲက ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ခိုးေျပးတဲ့ ဘေလာ့ဂါဘုန္းၾကီးတစ္ျဖစ္လဲ ကိုေနာဟာ မဟာဗႏၶဳလဗ်ဴဟာနည္းနဲ႕ ေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုေနာလုပ္ပံုေလး လွပါတယ္။ ပုဏၰားကိုပိန္ေျပာသလိုဆိုရင္ေတာ့ ဗာရာဏသီပုဏၰားတစ္စု ေငးသြားရပါတယ္။ ကိုေနာကား ျဖစ္ေခ်ၿပီတည့္အခ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။

ျမန္မာ့သူရဲေကာင္းစစ္သူၾကီးမဟာဗႏၶဳလဟာ သာမန္မင္းမႈထမ္းေမာင္ရစ္ဘ၀က ဘၾကီးေတာ္မင္းျဖစ္လာမယ့္ အိမ္ေရွ႕စံစစ္ကိုင္းမင္းသားထံမွာ အခစား၀င္ရပါတယ္။ ေမာင္ရစ္မွာ သာမန္ထက္ထူးကဲတဲ့ အရည္အေသြး ေကာင္းေတြရွိေပမယ့္ ေမာင္ရစ္ကလည္း သူတကာထက္ခြ်န္ၿပီး အမႈေတာ္၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေပမယ့္ စစ္ကိုင္းမင္းသားက အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ေမာင္ရစ္က ေဖာက္ရေတာ့တာပါ။ ေပါက္ရင္ေပါက္၊ မေပါက္ရင္ေတာ့ ေပ်ာက္ပါပဲ။ ပေဒသရာဇ္အေရးအရာမွာ အသက္ဆိုတာ ဖက္ရြက္ပါပဲ။

အိမ္ေရွ႕မင္းနန္းေတာ္မွာ ေနာက္နားက အခစား၀င္ေနဆဲ အနီးမွာရွိေနတဲ့ နႏၵဗလဆိုတဲ့ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ ကို ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ တံေတာင္နဲ႕ ထေထာင္းလိုက္တာပါ။ နန္းတြင္းမွာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ အထိတ္ တလန္႕ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ ၾကီးေလးလွတဲ့ ရာဇ၀တ္ေတာ္ပန္းကို ဆင္ျမန္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ႏွင္ဒဏ္နဲ႕ ေသဒဏ္ပါပဲ။ အိမ္ေရွ႕မင္းေရွ႕ေတာ္သြင္းတဲ့အခါ “ဟဲ့ ငရစ္၊ ေမာင္မင္း ရာဇဒဏ္ကို မေၾကာက္မရြံ႕ အဘယ့္ေၾကာင့္ မထီမဲ့ျမင္က်ဴးလြန္ရသနည္း” လို႕ ေမးစစ္တဲ့အခါ ေမာင္ရစ္ေျပာတဲ့ စကားက ေပါက္သြားတယ္။ လုပ္ရပ္ကလည္း ေက်ာ္သြားပါတယ္။

“အရွင္အထံေတာ္တြင္ အမွဳေတာ္မ်ားထမ္းရြက္ခဲ႕ရာ ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ ရိကၡာေတာ္မ်ား မျပတ္ခံစားရ ပါေသာ္လည္း `ငရစ္´ ဟူ၍ တစ္ၾကိမ္ခါမ်ွ ေခၚယူ အေရးလုပ္ေတာ္မူျခင္း မခံခဲ့ရပါ ။ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးသည္ နႏၵဗလ အား ေစာ္ကားလုိ၍ ေထာင္းျခင္း မဟုတ္ပါ။ယခုမူကား အရွင္ မွ ငရစ္ ဟုေခၚေတာ္မူသည္ကုိ ခံျပီးျဖစ္ပါသျဖင္႕ ၾကီးေလးေသာ ရာဇဒဏ္ကုိ ခံယူရန္ အသင့္ ျဖစ္ပါျပီဘုရား´´ လုိ႕ ခပ္ရဲရဲ တင္ေလ်ွာက္ခဲ့ပါသတဲ့။

အိမ္္ေရွ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးက ေမာင္ရစ္စကားကို ခိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရာဇ၀တ္မသင့္တဲ့အျပင့္ အေရးအရာ အားေလွ်ာ္စြာ ေျမွာက္စားျခင္းခံရတဲ့အတြက္ သာမန္ေမာင္ရစ္ေလးကေန သတိုးမဟာဗႏၶဳလၾကီးျဖစ္လာတဲ့ အထိ ေတာက္ပခဲ့ပါတယ္။ မဆိုင္တဲ့ နႏၵဗလဆိုတဲ့ ခမ်ာေလးကေတာ့ အေခ်ာင္အေထာင္းခံရေလသေပါ့။

ခုလည္း ကိုေနာက ဗႏၶဳလဗ်ဴဟာနဲ႕ ဘေလာ့ဂါတပ္ဦးထဲ ထိုးေဖာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တာပါ။ ကိုေနာဆိုတာက စုေဆာင္းရွာမွီးထားသမွ်။ ဆည္းပူးေလ့လာထားသမွ် (စာတိုေပစမ်ားသာမက) အေတြးအျမင္သစ္ေလးေတြ ခ်ခင္းျပေနတာၾကာပါၿပီ၊ မနက္တိုင္း သူ႕ကိုလည္း ` ဘယ္လိုလဲဗ်´ လို႕ ေမးေလ့ရွိတာမို႕ မဖတ္ရေသးလည္း ခပ္တည္တည္နဲ႕ ` အင္း မဆိုးပါဘူး´ တို႕၊`ခ်ဗ်ာ မိုက္တယ္´တို႕ လုပ္ေပးရေလ့ရွိပါတယ္။ ``ပရိသတ္ တစ္ေယာက္ရွိမွေတာ့ အခိုင္ပဲ´´ လို႕ဆိုတတ္ေလေတာ့ သူလည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာ ကိုေနာရဲ႕ ပရိသတ္ မဟာၾကီးျဖစ္ရရွာေတာ့တာကိုး။

တကယ္က ကိုေနာေရးသမွ်ေတြက မၾကားဖူးမနာဖူးတဲ့ (ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာလည္း ဟုတ္မယ့္)ေတြးကြက္ ရႈကြက္အသစ္ေလးေတြ ေပးတတ္ပါတယ္။ ကိုေနာခမ်ာ အားထုတ္မႈအသစ္ေလးကို ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တိုင္း အသံဗလံေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ပလံုစီလိုက္ရင္ပဲ ပီတိျမစ္ဖ်ားထိ ဆန္တက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ တက္ၾကြေလ့ရွိသူပါ။ ကိုေနာကို ညွစ္ထုတ္လိုက္ရင္ အမ်ားၾကီးထြက္လာႏိုင္ဖြယ္ရွိပါတယ္၊(စာေတြ၊စာေတြ)။ သီတင္းသံုးေဖာ္တစ္ပါးကဆိုရင္ ကိုေနာရယ္၊မစၥတာပါရဂူရယ္၊ ဓမၼဂဂၤါ(အဟဲ ခ်န္ထားလို႕မျဖစ္၊ က်န္ခဲ့လည္း ေျပးလိုက္မွ၊)ဘေလာ့ဂါသံုးပါးကို ေကာ္ဖီ၀ိုင္းေလးနဲ႕ ဧည့္ခံၿပီး ``ဘာေတြ ေျပာၾကမလဲ´´ နားေထာင္ခ်င္ ပါသတဲ့။ တကယ္ေတြ႕ရင္လည္း ေကာ္ဖီေသာက္မယ့္သူေတြမွန္း မရိတ္မိေသးဘဲကိုး။

ကိုေနာေရးသမွ် (ကိုေနာထြင္သမွ်) ထင္သေလာက္မေပါက္ေပမယ့္ သီးျခားပရိသတ္ေလးေတာ့ ရွိတာမို႕ ေရထဲသဲသြန္သေဘာပဲလို႕ အခ်င္းခ်င္းေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး သြားလက္စလမ္းေလးဆက္ၿပီး ေဖာက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ကိုေနာနဲ႕ သူက ပိဋကတ္ကို အေျခခံတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေလးေတြ ဖြင့္ခ်င္ၾကတဲ့ ဆႏၵေလးတစ္ခုတည္းပါပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၂၀၁၀ ဧပရယ္လ္(၁)ရက္ကို ကိုေနာအပိုင္စီးသြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကုလားေက်ာင္းဆရာမေလးကို ခိုးေျပးတဲ့ ဘေလာ့ဂါဘုန္းၾကီးလို႕ လုပ္ခ်လိုက္ေလေတာ့ အနီးကပ္ဘေလာ့နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္ တေရးႏိုးထဖတ္ရတဲ့အထိ။ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ကို ခပ္ျမဴးျမဴးေလးနဲ႕ ေခါက္လိုက္ေတာ့ ကိုေနာ ေပါက္ၿပီ။ ကိုေနာ ဘေလာ့မွာ လူစီသြားတယ္။(ေအးေဆးလူစီရိပ္သာဆရာေတာ္ၾကီးေပပဲ) တိုးမေပါက္ေတာ့ဘူး။ ကိုေနာေျပာခ်င္ တာေလးေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေျပာခြင့္ရၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းဆရာမေလးေတာ့ အေထာင္းခံလိုက္ ရတာပ။ (အဟမ္း အဟမ္း ပိုင္လည္းပိုင္ပါေပစြ၊)

(ကိုေနာနဲ႕ ပါဠိပါေမာကၡဆက္ရန္)(ဤကား စကားခ်ပ္ျပားၾကီးတည္း)