တစ္ေက်ာ့ျပန္ရာသက္ပန္ဥပါဒါန္ေယာဂီ

သၾကၤန္ေတာ္အၿပီးမွာ ရိပ္သာအသီးသီးက ထြက္လာတဲ့ ဘေလာ့မိတ္ေဆြမ်ား၊ဘေလာ့ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္အေဟာင္းေလး ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရာသက္ပန္ဥပါဒါန္ေယာဂီ

ညေနခ်မ္းတစ္ခုမွာပါ၊ သာသနာနဲ႕စပ္လို႕ေတာ္ရတဲ့ မယ္ေတာ္တစ္ေယာက္က ရိပ္သာတရားစခန္း၀င္မွာမို႕ လာႏႈတ္ဆက္ကန္ေတာ့ပါတယ္။ တရားအလုပ္လုပ္မွာဆိုေတာ့ သာဓုေခၚရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိုးရိမ္စိတ္ေလးတစ္ခုကလည္း ၀င္လာလို႕ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ ပါးလိုက္ရပါေသးတယ္။

ခြ်တ္ဖို႕သြားတဲ့ ဥပါဒါန္၀တ္စံုအေဟာင္းၾကီးေပၚမွာဥပါဒါန္၀တ္စံုအသစ္တစ္ထည္
ထပ္၀တ္မလာခဲ့ဖို႕ပါ။ဥပါဒါန္ဆိုတာကိုေတာ့စြဲလမ္းမႈ လို႔ရင္းႏွီးေနၾကမွာပါ။ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာကေတာ့
မ်က္ႏွာမလိုက္ပါဘူး၊ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ လို႔ ခပ္စပ္စပ္ေလးပဲ
ေဟာထားပါတယ္။

ဘ၀ကို ကိုယ္က ေရြးႏိုင္ရင္ေတာ့ အရေတာ္မွာပါ။ ဘ၀က ကိုယ့္ကို
ေရြးလိုက္ရင္ေတာ့ မေတြးရဲစရာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ မယ္ေတာ္ၾကီးကို စကားေျပာမိေတာ့တာပါ။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို္လည္း ကိုယ္တိုင္ပြတ္သပ္ရပါေသးတယ္။

ပထမဆံုးအၾကိမ္၀င္မယ့္တရားစခန္းဆိုေတာ့ မယ္ေတာ္ၾကီးအတြက္ အခ်ိန္မီဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ရာသက္ပန္----ေယာဂီဆိုတဲ့
ရင္ထိုးေလးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီးရင္ေတာ့ ရာသက္ပန္ဥပါဒါန္ေယာဂီျဖစ္ရွာေတာ့မွာပါ။

ဒီေနေခတ္ဟာ ကမၼဌာန္းဆရာေတြအလိုအရ ၀ိမုတၱိယုဂေခတ္ၾကီးလို႕ဆိုပါတယ္။
သံသရာကို ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕စြာ ကပ္ၿငိေနတဲ့ ဥပါဒါန္ေတြ ဆြဲခြာခြ်တ္ပုံၿပီး
အမတမုခ္ဦးဆီ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ဦးတည္ထြက္ခြာၾကမယ့္ ေယာဂီေတြရဲ႕
ေျခသံေတြကို ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႕မွာ ၾကားေနရပါတယ္။

အလုပ္ၾကီးအကိုင္ၾကီးလုပ္ၿပီဆိုိရင္ေတာ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းက အမွန္လိုအပ္ပါတယ္။ ပါဠိဘာသာနဲ႕ေတာ့ သပၸဳရိသူပနိႆယ ပါ။ အညႊန္းမွားရင္ ပန္းတိုင္က ေ၀းတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶအရွင္ကေတာ့ ဓမၼနဲ႔ ၀ိနယရယ္လို႔ပဲ သာသနာ့အေမြခ်န္ခဲ့တာပါ။
သာ၀ကေတြ ဥာဏ္ကြန္႔ ဥာဏ္လြန္႕ၾကတာနဲ႕ပဲ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ဓမၼ ၀ိနယဟာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ
အမ်ိဳးမိ်ဳးေအာက္မွာ အေရာင္အေသြး ကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္သြားရရွာတာပါ။
ႏွစ္ေပါင္းကလည္း ႏွစ္ဆယ့္ငါးရာစုေက်ာ္ၿပီးကိုး။
ကိုယ့္ဆိုင္းဘုတ္ကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖက္တြယ္ၾက ကာကြယ္ၾကရင္း စီးရမယ့္ ေဖာင္ကို ပုခံုးထက္မွာ ထမ္းမိရက္သားျဖစ္သြားရတာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ ကမ္းေတြ ေ၀းခဲ့ၾကပါတယ္။

ေရႊျပည္ၾကီးကေတာ့ ေထရ၀ါဒဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ခုိင္ခုိင္မာၾကီးကို ရပ္မိေနတာပါ။
ေလာကသေဘာအရ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလိုေတာ္က်အတိုင္း၊ ဘုရားရွင့္တပည့္အရင္းအခ်ာေတြ
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကိုးကြယ္ခြင့္ရေနတာမို႕ ဂုဏ္ယူစရာၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္ကမ္းသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထမ္းထားလို႕မျဖစ္ပါဘူး။ စီးၾကရမွာပါ။

ေထရ၀ါဒဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာပဲ လက္ညွိဳးညႊႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေသးေသးေလးေတြ ထပ္ထပ္ညႊႊန္းၾကတာ ဒီေန႕ ေတြ႕ေတြ႕လာပါတယ္။ ေထရ၀ါဒခ်င္းေတာ့ တူပါတယ္။
ငါ့လိုေတာ့ နည္းမမွန္ေသးဆိုတာမိ်ဳးပါ။
ဒီၾကားထဲ ငါေတာ္၊သူေရွာ္ တရားေဟာဆရာေတြ ထြန္းကားလာတာလည္း
ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္စရာပါ။ စာလို ေပလိုေတာ့ အတၱဳကၠံသန၊ ပရ၀မၻန
၀ါဒီေတြေပါ့ေလ။ ဘာသာျခားေတြၾကား မ်က္ႏွာပူစရာၾကီးပါ။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဓမၼကထိကမ်ားညီလာခံ၊ကမၼဌာန္းဆရာမ်ားမ်က္ႏွာစံုညီအစည္းအေ၀းၾကီးဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေပၚလာရင္ ေကာင္းမွာပါ။ဓမၼကထိကျဖစ္ဖို႕ ကမၼဌာန္းဆရာျဖစ္ဖို႕ဆိုတာကလည္း
ဆာတီဖိေက့ထ္ေတြ ဘာေတြမွ မလိုအပ္ဘဲကိုး။စာတတ္ဖို႕ မလိုဘူးလို႕ ေဟာတဲ့ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ေတြကလည္း ေဟာၾကေလေတာ့ ေက်ာင္းကကိုရင္ေလးေတြ စာက်က္ခ်င္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား တို႕ေပးေထာင္ေပးရပါ့။
ပရိယတၱိသည္သာ သာသနာ့ အျမစ္၊ သာသနာ့အသက္လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သမွ်ရွင္မဟာကႆပကိုယ္ေတာ္ၾကီးတို႕
ရွင္အာနႏၵာကိုယ္ေတာ္ၾကီးတို႕ ရွင္ဥပါလိကိုယ္ေတာ္ၾကီးတို႕ဘုရား
ဘယ္ႏွယ္လုပ္ၾကရမတုန္း မိန္႕ေတာ္မူၾကပါဦးဖ်ာ့
(ဇာတ္သံေႏွာလ်က္ ငိုခ်င္းကို
ေသာလိုက္ရန္။ ႏွဲသံရွည္ရွည္ ထည့္)


အုိ ေယာဂီဘယ္လမ္းလိုက္ရပါ့။ ငါ ငါ့မိသားစုအစြဲေတြက ပူေလာင္လြန္းလို႕ ရိပ္သာကို ေျပးမိပါတယ္။
ေအးေစလိုလို႕ တရားနာ ပူဇာစ ေဟာ ဆိုတာလို ပုဂိၢဳလ္အစြဲ၊ တရားအစြဲ ၊
ဆိုင္းဘုတ္အစြဲေတြနဲ႕ ထပ္ၿငိဦးမွာကို စိုးရိမ္မိတာပါ။

ေအးခ်င္လို႕ေရခ်ိဳးတာေတာ့ ခ်ိဳးေပါ့။ ၿပီးရင္ေတာ့ ေရစင္ေအာင္ သုတ္ပါမွ ။
ေရမစင္ရင္ေတာ့
ႏွာေစးအေအးမိတတ္ပါေသးတယ္။
ရိပ္သာမ၀င္မီက သံဃာဆိုတိုင္း ၾကည္ၾကည္ျမျမ လက္အုပ္ခ်ီတတ္ေပမယ့္။ တရားဆိုရင္လည္း ဘယ္ဓမၼကထိကပဲေဟာေဟာ (တရားသာစစ္ပါေစ) ယုံယုံရဲရဲ နာယူတတ္ေပမယ့္
……။
တစ္ခါဆို တစ္ခါ၀င္မိတဲ့ ရိပ္သာကလည္း
ရာသက္ပန္----ေယာဂီရင္ထိုးေလး ခ်ိတ္ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့။


ကဲမယ္ေတာ္ၾကီးေရသြားမယ့္ရိပ္သာကို
ေျဖာင့္ေျဖာင့္သာ သြားပါေလ။ကံအဆင့္ဆင့္ ဥာဏ္အဆင့္အဆင့္ ျမင့္သည္ထက္
ျမင့္ပါေစ။ဥပါဒါန္ခြာခ်ေပးမယ့္ ဆရာေကာင္းနဲ႕လည္း ေတြ႕ပါေစ ။


ဓမၼဂဂၤါ