ဘ၀ကိုယ္တိုင္ ျမစ္

ျဖတ္သန္းဆဲလမ္းေပၚရွိ ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ က်ဥ္းေျမာင္းရွည္လ်ားေသာ ေရကန္ကို သတိျပဳမိၾကေလသလား၊ ထိုေရကန္ကို တံငါသည္အခ်ိဳ႕ တူးထားတာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ၿပီးေတာ့ ေရကန္က ျမစ္ႏွင့္ဆက္ႏႊယ္မႈ လည္းမရွိ၊ ျမစ္က ပံုမွန္အတိုင္းပင္ နက္ရႈိင္းက်ယ္ျပန္႕စြာ စီးဆင္းေနသည္။ ျမစ္ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္မႈမရွိေသာ ေရကန္ကေတာ့ ေမွာ္မ်ားျဖင့္ ေလးလံေနခဲ့သလို ငါးမ်ားလည္း ရွိမေနေသာ ေရေသကန္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ နက္ရႈိင္းေသာ ျမစ္သည္ အသက္မ်ား၊ ခြန္အားမ်ားႏွင့္အတူ သြက္လက္ တက္ၾကြစြာ စီးဆင္းေနခဲ့ပါေလသည္။

အခု ေတြးၾကည့္ေတာ့ လူ႕ဆိုသည္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္တူမေနဘူးလား။ လူဆိုသည္က အသက္၀င္စြာ စီးဆင္း ေနေသာ ဘ၀ျမစ္အလ်ဥ္မွ ခြဲထြက္ကာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္သာ ေရကန္ေသးေသးေလးေတြ ေန႕စဥ္တူး ေနၾကသည္။ ထိုေရကန္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာပင္ ေမွာ္မ်ားျဖင့္ ၿငိယွက္ၾက၊ ေသဆံုးေနၾကသည္။ သည္လိုမ်ိဳးၿငိယွက္ ဆိတ္သုဥ္းမႈႏွင့္ ယိုယြင္းပ်က္ဆီးမႈကိုပဲ ဘ၀ဟု ေခၚေနၾကျပန္ေလသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ လူဆိုသည္က ထာ၀ရတည္ရွိမႈအေျခအေနတစ္ရပ္ကိုသာ လိုခ်င္သည္။ ထာ၀ရတည္ရွိလိုမႈဆႏၵကိုသာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ထားလိုသည္။ အဆံုးမဲ့ေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုသာ ေတာင့္တတတ္ေလသည္။

လူဆိုသည္က ကိုယ္တိုင္တြင္းေပါက္ေသးေသးေလးေဖာက္ကာ ထုိတြင္းေပါက္ေသးေသးေလးတြင္ မိသားစုေရး ရာမ်ား၊ ရြယ္ရြယ္ခ်က္မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုသည္မ်ား၊ ေသြးပ်က္ထိတ္လန္႕မႈမ်ား၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အမိ်ဳးမိ်ဳးေသာ ကိုးကြယ္မႈမ်ားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ပိတ္ဆို႕ထားလိုက္ျပန္ေသးသည္။ (ထိုတြင္းေပါက္ေသးေသးေလးထဲမွာပင္ ေသဆံုးခဲ့ၾကရေလသည္ပဲ။) ဘ၀ကိုေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့စြာ ပစ္ပယ္ထားလိုက္ၾကသည္။ ဘ၀ဆိုသည္က မၿမဲ၊ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ်ေျပာင္းလဲေနသည္။ ျမန္ဆန္တက္ၾကြသည္။ ၾကီးက်ယ္ေသာ နက္ရိႈင္းမႈ၊ ထူးကဲေသာ အသက္ ဓါတ္ႏွင့္ အလွတရားမ်ားလည္း ရွိေနသည္။

ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ ထိုင္ကာ ျမစ္၏ ဂီတကို ၾကားရသည္ဟု သတိျပဳမိပါရဲ႕လား။ ေရလႈိင္းပုတ္သံႏွင့္ စီးဆင္းေရြ႕လ်ားသံမ်ားသည္ ျမစ္၏ ဂီတမ်ားျဖစ္သည္။ ျမစ္တြင္ ေရြ႕လ်ားမႈဟူေသာအဓိပၸါယ္ကေတာ့ ထာ၀ရရွိေနမည္။ ပို၍ နက္ရႈိင္းရာ ပို၍ က်ယ္ေျပာရာဆီသို႕ ဦးတည္ေနသည့္ ထူးကဲေသာ ေရြ႕လ်ားမႈျဖစ္သည္။

ခို၀င္မိသည့္ ေရေသကန္ေလးမွာေတာ့ ေရြ႕လ်ားမႈဆိုသည္က နတၳိ၊ ေမွာ္အတိသာ ျပည့္ေနမည္။ ဤအရာသည္ ပင္ လူအမ်ားစုလိုခ်င္ေသာအရာျဖစ္ေနျပန္သည္။ ဘ၀ျမစ္ကမ္းအေ၀းက ေမွာ္မ်ားျဖင့္ ၿငိယွက္ရပ္တန္႕ေနေသာ ေရေသကန္။ ထိုေရေသကန္ေလးတည္ရွိမႈကိုပင္ အမွန္တရားဟု ဆုပ္ကုိင္ထားရန္ ဒႆနမ်ားကို ထြင္ရသည္။ ထိုဒႆနမ်ားကို ေထာက္ကန္ထားရန္ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ဘာသာေရအေတြးေခၚမ်ားကိုလည္း တိုးျမွင့္ခ်ဲ႕ထြင္ရေသးသည္။ ေရေသကန္တည္ရွိမႈအေတြးအေခၚကိုေတာ့ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် အထိအခိုက္ မခံႏိုင္ပါ။ မိမိတို႕ ရွာေဖြေနေသာအရာကိုယ္တိုင္က ထာ၀ရတည္ရွိမႈဟူေသာ အဓိပၸါယ္သာ ျဖစ္သည္။

ထာ၀ရတည္ရွိမႈကို ရွာေဖြျခင္းဆိုသည္မွာလည္း လိုခ်င္ေသာ ဣ႒ာရံုမ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေစလိုျခင္းႏွင့္ မလိုခ်င္ေသာအနိ႒ာရံုမ်ား ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အဆံုးသတ္သြားေစလိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ လူဆိုသည္က အသိအမွတ္ျပဳနာမည္ေလးတစ္ခုေတာ့ လိုခ်င္သည္။ ရရွိထားသည့္ နာမည္ေလးကိုလည္း မိသားစုႏွင့္ အျခားပိုင္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို အေျချပဳကာ ၾကီးထြားရွင္သန္ေစလိုသည္။ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္လည္း ထာ၀ရတည္ရွိမႈအဓိပၸါယ္ကို ရွာေဖြၾကသည္။ ဆိုလုိသည္က ေရေသကန္ ေလးထဲမွာပင္ ထာ၀ရတည္တံ့ကာ အဆက္မျပတ္ရွင္သန္ေနလိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲမႈ အနိစၥသေဘာကိုေတာ့ လံုး၀မလိုလားပါ။ သို႕ႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ၊အမည္နာမႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားမႈတို႕ ထာ၀ရတည္ရွိမႈကို အာမခံႏိုင္မည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဘ၀သည္ ျမစ္ျဖစ္၏။ အဆံုးမဲ့ ေရြ႕လ်ားေနသည္၊ ထာ၀ရရွာေဖြေနသည္၊ စူးစမ္းေနသည္၊ တြန္းလႊတ္ေနသည္၊ ကမ္းကို လြန္ကာ စီးဆင္းေနသည္၊ အက္ကြဲေၾကာင္းမွန္သမွ်ကို ေရအားျဖင့္ ထိုးေဖာက္တိုး၀င္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ စိတ္ကေတာ့ ဘ၀ကို စီးခ်င္တုိင္း စီးခြင့္မျပဳပါ။ စိတ္က မျမဲၿမံေသာ ေဘးမကင္းေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ထင္တိုင္းစီးဆင္းျခင္းသည္ အႏၱရာယ္ထူေျပာသလို စြန္႕စားရာလည္း က်သည္ဟု ျမင္သည္၊ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ စိတ္က ဘ၀ကမ္းနံရံကို တည္ေဆာက္ေလေတာ့သည္။

ဘာသာတရားဆိုသည္က ေကာင္းျမတ္ေသာခံစားခ်က္ျဖစ္သည္။ ျမစ္ႏွင့္တူစြာ ထာ၀ရရွင္သန္အသက္၀င္ ေနေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားပင္ျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနတြင္ မည္သည့္ရွာေဖြမႈမွ မရွိေတာ့ပါ။ ဤရွာေဖြမႈ ကုန္ဆံုးသြားျခင္းဟူသည္ လံုး၀ျခားနားေသာ တစ္စံုတစ္ရာ၏ အစျဖစ္သည္။ (In that state , there is no longer any search at all, and this ending of search is the beginning of something totally different.) ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြျခင္း၊ သစၥာတရားကို ရွာေဖြျခင္း၊ လံုး၀ဥႆံုျပည့္စံုလိုျခင္း၊ (ေကာင္းျမတ္မႈ၊ နိမ့္ခ်မႈတို႕ကို တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ စိတ္၏ ဖန္တီးမႈ၊လွည့္စားမႈမ်ားအလြန္က တစ္စံုတစ္ရာကို ရွာေဖြျခင္း (ဆိုလိုသည္မွာ ထိုတစ္စံုတစ္ရာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ခံစားမႈရွိျခင္း ထိုတစ္စံုတစ္ရာတြင္ ေနထိုင္ရွင္သန္ျခင္းႏွင့္ ထိုတစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ျခင္း).. ဤအရာသည္ပင္ စစ္မွန္ေသာ ဘာသာတရာျဖစ္သည္။

သို႕ေသာ္ မိမိတို႕ကိုယ္တိုင္တူးထားသည့္ ေရေသကန္ကို စြန္႕ခြာၿပီး ဘ၀ျမစ္ျပင္ထဲသို႕ ထြက္လာႏိုင္မွသာ အမွန္တကယ္ရွာေဖြမႈကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေပမည္။

ဂ်ိဒၵဳခရစ္ရွနားမူးရတီး

ယေန႕(၂၂-၀၄-၂၀၁၀)ထုတ္ အိႏၵိယတိုင္းမ္စ္သတင္းစာမွ “စကားေျပာေသာ သစ္ပင္” က႑တြင္ ပါရွိသည့္ ဂ်ိဒၵဳ ခရစ္ရွနားမူးတီး၏ (The River Of Life) ကို ဆီေလ်ာ္သလို(၀ါ) ျပန္တတ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။