မရူးတာဆိုလို႕ ငါတစ္ပါးတည္းက်န္ေတာ့တယ္

(၁)
ဒကာမက စိတ္ပူပန္စြာပင္ ေက်ာင္းသို႕ အျမန္ေျပးလာသည္။ ဘုရားဘုရား။ နံနက္ခင္းဆီက ပို႕လိုက္သည့္ ဆြမ္းဟင္းထဲတြင္ ပဒိုင္းပြင့္သုတ္ပါသြား၏။ နြားေက်ာင္းသြားသည့္ ကေလးမ်ားေကာက္လာသည့္ ပဒိုင္းပြင့္မ်ားကို လက္ခုပ္ပြင့္အမွတ္ျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းရွိသံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ဆီရႊဲရြဲပဲႏွမ္းအျပည့္အစံုထည့္ သုတ္ကာ ပို႕လွဴခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕ လက္က်န္အသုတ္ေလးကို ဧည့္သည္တည္ခင္းမိေတာ့မွ ပဒိုင္းပြင့္ မ်ားျဖစ္ေနသည္တဲ့၊ ဘုရား ဘုရားေရ ဟုသာ တမိေတာ့၏။ ေက်ာင္းက ဘုန္းဘုရားေတြ ဘယ္ႏွယ္ မ်ားျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ။

ေက်ာင္းသို႕အ၀င္ ေက်ာင္းေလွခါးေပၚက မိန္႕မိန္႕ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ဆင္းလာသည့္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဖူးျမင္ရေတာ့မွ စိတ္သက္သာသြားသည္။ ဒကာမက ဆရာေတာ္ကို အေမာတေကာေလွ်ာက္သည္။

``ဘုန္းၾကီးဘုရား မနက္က ပို႕လိုက္တဲ့ ဆြမ္းထဲမွာ ပဒိုင္းပြင့္သုတ္ေတြ ပါသြားလို႕ဘုရား။´´
``ေအးဗ်ာ ဒီမွာေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလံုး ရူးကုန္ၿပီ။ မရူးတာဆိုလို႕ ငါတစ္ပါးပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဗ်ာ´´ ဟု ဆရာေတာ္က ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးအမိန္႕ရွိကာ ေလွခါးေပၚမွ ခုန္ခ်လိုက္သည္။

ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ၾကီးကို ေက်ာပိုးထားေလသည္။
ေအာ္ မရူးတာဆိုလို႕ တစ္ပါးတည္းက်န္ေတာ့သကိုး။

(၂)

လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ခန္႕က ေရႊျပည္ၾကီးကို ျပန္သြားသည့္ ညီေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ေျပာျပေသာ ပံု၀တၳဳ ေလးျဖစ္သည္။ ေတြးမိတိုင္း ၿပံဳးမိရသည္။ ထူးထူးေထြေထြေတာ့ ဆက္ၿပီးမစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းထုိင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ေလးကိုေတာ့ ေန႕စဥ္ျဖတ္သန္းမႈတြင္ ၾကားရတတ္သည္။ သို႕မဟုတ္ သူ ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုစကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္အတိုင္း ေျပာမိတတ္ေသးသည္။

အဟမ္း
ေအာ္ မရူးတာဆိုလို႕ တစ္ပါးတည္းက်န္ေတာ့တာပါကလား။