ကိုယ္တိုင္ၾကြားအတၳဳပၸတၱိ(၈)

(၁)

What is in a name?
That which we call a rose,
By any other name would smell as sweet.
အမည္သညာ ဘာအေရးပါလိမ့္။
ႏွင္းဆီကို ဘယ္မည္ေပးေတာ့ ေမႊးမပ်က္ပါ။

ဤမည္ေသာ အရိပ္အျမြက္စကားကို ရွိတ္စပီးယားဆိုသူ ကဗ်ာက၀ိက အဆိုရွိခဲ့ဖူးေလသတတ္။ ႏွင္းဆီကို ဘယ္လိုအမည္ေပးေပး သဘာ၀ရနံ႕ကေတာ့ ေမႊးၿမဲေမႊးေနမည္သာတဲ့။ ေအာ္ ေကာင္းလင့္ေတးပါတည္း။ သို႕ေသာ္ “ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါ” ဟူေသာ ေရွးျမန္မာဆိုးရိုးၾကီးကလည္း ဒဲ့ဒိုးၾကီးပင္ ရွိေပေသးသည္ တကား။ လူသတၱ၀ါဟု ဒုလႅဘအမႈေလးကို ဖက္တြယ္ရခိုက္တြင္ ကိုယ္ပိုင္အမည္သညာ ပရိုပါနိမ္းမ္(Proper name)ေလးကိုိေတာ့ ခပ္ဟိန္းဟိန္းရွိေစခ်င္ၾကသည္မွာ လူ႔တိုင္းလူ႕ရြာ ဓမၼတာသေဘာေပမို႕ ေစာေၾကာ ဖြယ္မရွိေလၿပီတည့္။

အမည္ သညာ၊ ေ၀ါဟာသမုတ္၊ သရုပ္ပညတ္ အရပ္ရပ္ေသာ နယ္ပယ္တြင္ လူလည္း လူမို႕၊ နတ္လည္း နတ္မို႕၊ ျဗဟၼာလည္း ျဗဟၼာမို႕၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး နတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဗဟၼာအမ်ိဳးမ်ိဳး ဘုရားရွိခိုးလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးုျဖစ္ခဲ့ၾကရေပၿပီမွာ မျငင္းသာဖြယ္ပင္။ အမည္သညာ ေခၚစရာကိုပင္ ကမၺည္းအထူးတင္မွ (၀ါ) ရုိးရိုးကိုယ္ေတာ္ထက္ ဘြဲ႕တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးကိုယ္ေတာ္အသြင္ လူတြင္က်ယ္ရာက်ကာမွ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းအမတို႕ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၀န္းရံခဲ့ၾကေလၿမဲေပတည္း။

ေထရ၀ါဒဟု ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ကမၻာ့စာမ်က္ႏွာတြင္ ဓမၼက ျမင့္ျမတ္သျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာ သမွ်အေပၚ ေက်ာ္ေက်ာ္လႊားလႊား ေဇာ္ကစားခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ဘုရားရွိခိုးမညီ၊ တရားေဟာ မညီ ၊အယူအဆ သီသီေလး လြဲေလသည္မ်ားလည္း ဂိုဏ္းဂဏကြဲၿပားရွိေနခဲ့ပါသတတ္။

(၂)

ယခု သူၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ အခက္အခဲကား ဓမၼဂဂၤါႏိုင္ငံတကာအထူးတရားပြဲ ဓမၼသဘင္တြင္ စင္တင္ရမည့္ တရားေခါင္းစဥ္ အမည္သညာ ေဖြရွာစဥ္းစားေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တရားသဘင္မ႑ပ္ဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္ေနဆဲလမ္းေပၚ ေရႊထီးေတာ္မိုး ေငြထီးေတာ္မိုးတို႕ ၿခံရံကာ ရာသီဥတုသာယာလွေသာ္လည္း စိတ္အစဥ္သႏၱတိမွ ေခြ်းၿပိဳက္ၿပိဳက္ပင္ က်ရရွာေတာ့သည္။

တရားေခါင္းစဥ္ေလးက ႏုရေပမည္။ လွရေပမည္၊ သစ္ရေပမည္၊ ဆန္းရေပမည္၊ ထင္းရေပမည္၊ လင္းရ ေပမည္။ ပြင့္လင္းျမင္သာ ရွိရေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ မဟာအထူးတရားပြဲၾကီးတြင္ ဓမၼကထိက အေက်ာ္အေမာ္၏ ကရုဏာေတာ္ကို ဘြဲ႕အမည္နာမအေခၚအေ၀ၚႏွင့္ တကြ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ ဓမၼစဥ္အတိုင္း လိုက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္တည့္။

ေအာ္ ၾကံဳလွ်င္ ၾကံဳသလို တရားေခါင္းစဥ္မပါ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကထာမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခပ္ရိုးရိုးသာ ေဟာခဲ့ေလ ဖူးေသာ သူ႕အတြက္ အခက္ၾကံဳကာ စိတ္မလံုသာေအာင္ ျဖစ္ရေလၿပီတည့္။

သာသနာေတာ္တြင္ ေနတစ္ဆူလတစ္မင္း ထြန္းလင္းေတာက္ပေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္ ကုန္ေဘာင္ေခတ္ ဓမၼကထိကသဂၤဇာဆရာေတာ္၊ ကုိလိုနီေခတ္ဓမၼကထိကအေက်ာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားမွသည္ စစ္ၾကိဳေခတ္ စစ္ၿပီးေခတ္ ယတ္လွဲ ယတ္ေထာင္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတာက္ပၾကေပေသာ ဓမၼကထိက အဆူဆူႏွင့္တကြ ပရိယတ္ ပဋိပတ္အေက်ာ္ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္၊ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ စေသာ ဓမၼကထိကမဟာမ်ား၏ သုတၱန္တရား၊ ၀ိပႆနာတရား၊ ေဟာစဥ္ တရားဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တို႕ကား ရိုးစင္းလွေပ၏။ ယေန႕မ်က္ေမွာက္ေခတ္၏ ဓမၼကထိက ထိတ္ေခါင္တင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရား၏ ေခါင္းစဥ္ တရားမ်ားပင္ ေခတ္အဖ်ားေလးကို ထိမိရုံမွ်သာ သစ္လြင္ဟန္ရွိေပ ေတာ့သည္တကား။

ယုတ္စြအဆံုး ယခင္ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္အခါဆီက စာေရးဆရာ သိန္းေဖျမင့္ၾကီးကိုယ္တိုင္ တီထြင္ဖန္တီး လက္ကတီး ေခြ်းက်ေအာင္ စဥ္းစားထားေလသည့္ တက္ဘုန္းၾကီးေလး ရွင္သုဓဇ၏ “လာပါ လာပါ မၾကည္ရဲ႕” ဟူေသာ ေခတ္အမီဆံုး တရားေခါင္းစီးသည္ပင္ ခပ္အအ ခပ္ခ်ာခ်ာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ရန္ ကံၾကမၼာနည္းပါး လွေတာ့သည္တည္း။

(၃)
ယေန႕ေခတ္သည္ကား သဘာ၀သယံဇာတႏွင့္ ေငြးအရင္းအျမစ္တို႕ထက္ ပိုလြန္ေသာ လူပင္လူရင္း ဟူးမင္းရီ ေဇာ့စ္(Human Resource ) ဟစ္ေဟာ့ဂီတအသစ္ ေအာ္တာေနလ္တစ္ဗ္ပြင့္လင္းေသာ နယူးဂ်င္နေရး ရွင္း(New Generation) တို႕ကို အေရးထားကာ တေလးတစားပ်ိဳးေထာင္ရေပေတာ့မည့္ ဂလိုဘယ္လ္ လိုက္ေဇးရွင္းသမယၾကီးေပတကား။ သူကဲ့သို႕ေသာ ဓမၼကထိကလက္သစ္ကေလးတို႕အေနျဖင့္ ပါရာဒိိုင္း အေရြ႕( paradigm Shift) ၾကီးထဲသို႕ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးေကြ႕၀င္ႏိုင္မွသာ ရာစုသစ္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္း ေပးဆပ္ရာေရာက္ေပျခိမ့္မည္။

တရားေခါင္းစဥ္အမည္ကား ေတြးေလခက္ေလပါေပတည္း၊ အကန္႕အသတ္ခံရေသာ ေ၀ဒနာကၡႏၶာၾကီးကိုသာ အခါခါပြတ္သပ္မိရေခ်ၿပီ။ ထိုအခါမွပင္ သူ႕အားနည္းခ်က္၊ သူ႕အေတြးအေခၚ၊ သူလမ္းေခ်ာ္ခဲ့သည္မ်ားကို ေျမာ္ေခၚစဥ္းစား စိတ္အားငယ္ရေတာ့သည္။ ဓမၼကထိကျဖစ္ေရး ဘာေၾကာင့္မ်ားမေတြးခဲ့မိပါလိမ့္။ တရံတခါ ဆီက နာၾကားခဲ့ရဖူးသည့္ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္၏ ဦးတိႆလိုပင္ စာသင္ စာတက္ စာခ် ဤမွ်ျဖင့္ သာသ နာျပဳ လုံေလာက္ခဲ့သည္ဟု သူယူဆခဲ့ေခ်သည္။ ယခုေတာ့ ဤသို႕မဟုတ္ေခ်ၿပီ။

ေရွးယခင္ဆီက ဓမၼကထိကတစ္ပါးျဖစ္လာရန္မွာ ပရိယတ္စာေပမ်ားကို တတ္ပြန္ေအာင္သင္ရသည္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ပရိယတ္သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္သည့္အေနျဖင့္ တတ္ပြန္ၿပီးေသာစာေပမ်ားကို ပို႕ခ်ရေခ် သည္။ ထိုမွ တစ္ဖန္ ပဋိပတ္လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဇြဲသန္ ကံထည့္ ၪာဏ္ျဖင့္ခ်ဲ႕ကာ အားထုတ္ရၿမဲျဖစ္ေလသည္။ ပါရမီျပည့္၀ ဓမၼအသိျပည့္စံု ပရိယတ္ ပဋိပတ္လႊမ္းၿခံဳေသာကာလတြင္မွ ဓမၼကထိကက်င့္၀တ္ကို ျဖည့္စြန္႕ ေတာ္မူၾကသည္ဟု မွတ္သားရဖူးေလသည္။

သို႕ေသာ္ ေရွးေရွးေသာ ဆရာေတာ္တို႕ကား စာေပပို႕ခ်ျခင္းကိုသာ စြဲၿမဲစြာ အားထုတ္၍ ဓမၼကထိက အေလ့ကို ၾကံဳၾကိဳက္မွ ေမြ႕ေတာ္မူၾကသည္က မ်ားေပသတတ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးပင္လ်င္ ပိဋကတၱယ ပါရဂူ ဓမၼေ၀ဒဂူ ၀ွန္ဆူေက်ာ္မည္ ဒီပနီက်မ္းျပဳၾကီးျဖစ္လင့္ကစား တရားေဟာရန္ စိတ္သန္ေတာ္မူသည္မွာ အရြယ္ ေတာ္ေႏွာင္းမွဟု သိရေပသည္။

ၿဗိတိသွ်ကုလားျဖဴမင္းတို႕ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ထုိေခတ္ထိုအခါ ေရာဂါပုလိပ္ ႏွိပ္စက္ထူေျပာ တေဖ်ာေဖ်ာ ေသၾကသည့္ ပရိသတ္ဗိုလ္လူတို႕ကို သနားၾကင္နာ ေတာ္မူရင္း ပရိတ္ေမတၱာသြင္းရာမွ ဓမၼကထိက ျဖစ္မွန္း မသိျဖစ္ လာရေပသတတ္။ ဤသည္ကိုပင္လ်င္ ပခုကၠဴမွ စာခ်အေက်ာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါးက “ယခင္က လယ္တီဆရာေတာ္တို႕ စာေပပို႕ခ်ေနတယ္ဆိုလို႕ ၾသဒိႆေမတၱာ( ရည္စူးေမတၱာ) ပို႕ေနက်ဗ်။ ခု တရားေဟာၿပီဆိုေတာ့ သေဗၺသတၱာ ထဲ ထည့္လိုက္ၿပီ” တဲ့။

(၄)

မည္သို႕ျဖစ္ေစ သူကား ပခုကၠဴဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေမတၱာပို႕ထဲမွ “ သေဗၺ သတၱာ” တြင္ ပါ၀င္ေတာ့မည္ ေသခ်ာလွေသာ္လည္း မျငင္းကြယ္သာေသာ တရားေဟာပလႅင္ေတာ္ကား နီးလာေခ်ၿပီ။ တရား အမည္သညာကား မေရြးရေခ်ေသး။ ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ ေပါက္ေျမာက္ေပၚလြင္လွေပေသာ ဘက္ဆဲလား ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ေလးမ်ားကိုသာ အားက်မိရေတာ့သည္။

ထိုထိုဆရာေတာ္ေလးမ်ားသည္ကား တရားအသိအျမင္ က်ယ္ေျပာလွေပစြ။ ေခတ္စာမ်က္ႏွာကို ေက်ပြန္ ေအာင္ ဖတ္တတ္၊ ဘာသာျပန္တတ္ပါေပစြ။ လူငယ္ေလးမ်ားကို ဘာသာတရား၏ ဂိတ္တံခါးသို႕ စိတ္မမ်ား ရေအာင္ ဆြဲေခၚတတ္ပါေပစြ။ လူငယ္တို႕၏ ရင္ခုန္သံသည္ကား ရိုမႏၱိကတို႕ျဖင့္ ပဲ့တင္ထပ္ ေနသည္ကို ထိုထိုဓမၼကထိက အားက်ဖြယ္အရွင္ျမတ္ေလးတို႕ သိေတာ္မူၾကေလသည္တကား။

ရိုမႏၱိက၏ အႆာဒ(သာယာဖြယ္)ကို ရႈျမင္လိုေသာ လူငယ္မ်ားအတြက္ “ အေကာင္းကံခ်စ္မွ အခ်စ္ကံ ေကာင္းမယ္” ဟူေသာ တရားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းဆံုးမေတာ္မူၾက၏။ ရိုမႏၱိက၏ အာဒီန၀ (စက္ဆုတ္ဖြယ္) အပိုင္း ကိုမူ “ အခ်စ္ကံေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ေစရမယ္“ ဟု၍လည္း သတိေပး တရားျပႏိုင္ၾကေပ၏။ ရိုမႏၱိက၏ နိႆရဏ(လြတ္ေျမာက္မႈ)ပိုင္းကိုမူကား “ အခ်စ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ” ျဖင့္ လမ္းညႊန္ေတာ္ မူၾကေလ သည္တကား။

ဓမၼကထိကအေက်ာ္ဆရာေတာ္ေလးတစ္ပါးကမူ “ဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလသလား” ဟူေသာ တရားျဖင့္ သံေ၀ဂ စကားဆိုေတာ္မူေလေသးသည္။ ထို႕ထက္အလြန္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ခပ္ကဲကဲ ပို႕ေမာ္ဒန္လြန္ အခါသမယၾကီးႏွင့္ လိုက္ဖက္လွစြာပင္ “အရႈပ္ထဲမွာ ရွင္းေအာ္ေန” ဟူ ခပ္စပ္စပ္ ခပ္ထိထိ မိေအာင္လည္း မိန္႕ၿမြက္ ေတာ္မူႏိုင္ၾကေပေသး၏။ ေအာ္ ေကာင္းေလစြ။ အားက်မိေလစြ။ တရားအမည္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ေဇာ္ၾက ေမာ္ၾကပါေပစြ။ သို႕ေၾကာင့္လည္း ေက်ာ္ၾကေလသည္ထင့္။

သူကား သူ႕ရြာသူ ရြာသား ေဆြေတာ္ရွစ္ေသာင္း မ်ိဳးေတာ္ေပါင္းတို႕ကို မည္သည့္တရားေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဟာျပရ ပါ့။ “ႏွင္ဆီပန္းကို ဘယ္နာမည္ေပးေပး ေမႊးၿမဲေမႊး” ဆိုေသာ္လည္း သူေဟာၾကားရမည့္ တရားကိုေတာ့ နာမည္ တစ္ခု ေပးရေပလိမ့္မည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ “ႏိုင္ငံတကာ (၇)ဘြဲ႕ရဆရာေတာ္ဘုရား နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း တရားေကာင္းမ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူရန္ ဓမၼာသနပလႅင္ေတာ္သို႕ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာပါၿပီ။ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕ ခင္ဗ်ား၊ ဆရာေတာ္ဘုရား ခ်မ္းသာစြာ ၾကြခ်ီေတာ္မူႏိုင္ရန္ မင္းလမ္းမကို ဖြင့္ကာ ပူေဇာ္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါစို႕ခင္ဗ်ား” ဟူေသာ နိဗၺာန္ေဆာ္ ဖိုးေလးျမ၏ အသံစြာစြာၾကီးကို ၾကားရ ေလေတာ့သည္။

ေအာ္ ဟုတ္ေပသား။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရား တဲ့။

(မေရးျဖစ္ေတာ့ေသာ ကိုယ္တိုင္ၾကြားအတၳဳပၸတၱိကို စီနီယာမိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၾသ၀ါဒအရ ျပန္လည္တို႕ ထိပါသည္။ဆက္လက္ေရးပါမည္။)

ဓမၼဂဂၤါ