အိုင္ပက္မရွိ.. ဒုကၡမရွိ..

မိုးရြာေနတယ္...။ ေလညင္းက ခပ္ေနာ့ေနာ့မို႕ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႕ စဥ္းစားမိတယ္...။ က်ကြဲသြားတဲ့ အိုင္ပက္တူး သခၤါရကို ဆင္ျခင္မိေတာ့ ႏွေမ်ာတယ္...။ စင္ကာပူဖူနန္ေမာလ္ထဲမွာ အိုင္ပက္ကို ၀ယ္ၿပီးမွ ဗာရာဏသီေရာက္ရင္ အဆင္ေျပပါ့မလား ေတြးပူခဲ့ရေသးတယ္..။ ဗာရာဏသီဆိုတာ ယဥ္ေက်းမႈအရ ဂႏၳ၀င္ေျမာက္ေပမယ့္ နည္းပညာအရေတာ့ ခပ္ေႏွးေႏွးမို႕ ၀ိုင္ဖိုင္စနစ္မရွိရင္ အိုင္ပက္ေပမယ့္ ငါးရမွာမဟုတ္ေပဘူး..။

ေရႊျပည္ၾကီးေရာက္ေတာ့လည္း မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕က သူ႕ကို အားတက္ဖြယ္စကားစနဲ႕ ေဖးမၾကရွာတယ္..။ ငါ့ရွင္သြားမယ့္ ေတာအရပ္မွာ အိုင္ပက္ဆိုသဟာ ေခ်ာင္ထိုးထားရံုသာပတဲ့..။ အိမ္း အိုင္ပက္ရွိ ဒုကၡရွိ...။ ဗာရာဏသီေရာက္တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္အထိ အိုင္ပက္ကို စာအုပ္စင္ေပၚမွာ တကယ္ေခ်ာင္ထိုးထားရတယ္..။ ဟုတ္တယ္ အိုင္ပက္ဆိုတာ ဗာရာဏသီမွာ တကယ့္ကို အသစ္ပါ..။ တိဘက္တကၠသိုလ္မွာလည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာေတြက အိုင္ပက္ဆိုတာကို မျမင္ဖူးၾကေပဘူး..။
တိဘက္ပါေမာကၡၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕ကို ေမာ္ဒန္ဘေႏၱၾကီးတဲ့..။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဗန္ေကာက္နည္းပညာေစ်းခင္းထဲက ေအဆာအမ်ိဳးအစားစမတ္ဖုန္းေလး ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တာဟာ အိုင္ပက္အတြက္ သတို႕သားရသလိုျဖစ္သြားတယ္..။ Android နည္းပညာသံုးထားတဲ့ ဖုန္းမွာ ၀ိုင္ဖိုင္လႊတ္တဲ့ Wifi Portable Hot Spot ေလးထည့္ထားတာကို အမွတ္မထင္ႏွိပ္ရင္းက ေတြ႕သြားတယ္..။ ယူေရကား ယူေရကား (Ureka!) ........အားခိမိဒီးၾကီးလို ထမေျပးျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ မနည္းဆြဲထားရတယ္..။

ီ၀ိုင္ဖိုင္စနစ္နဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အင္တာနက္အသံုးျပဳလို႕ ရၿပီဆိုတာနဲ႕ အိုင္ပက္ရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ျမင့္တက္သြားခဲ့တယ္..။ သူ႕ရဲ႕ စာသင္ခန္းကို စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီး သယ္သြားဖို႕ မလိုေတာ့ဘူး...။ သူ႕က်မ္းစာေတြကို Google က သိမ္းေပးထားတယ္..။ တကၠသိုလ္ေန႕ရက္ေတြဟာ အိုင္ပက္တူးရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႕ လတ္ဆတ္ေနေတာ့တာပါပဲ..။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို စကားလံုးနဲ႕ ရွင္းျပလို႕ အဆင္မေျပရင္ အင္တာနက္က ပံုရိပ္ေတြကို ကလစ္ျပလိုက္ရံုနဲ႕ သူ႕တပည့္ေတြ သက္၀င္နားလည္သြားၾကတယ္..။ အိုင္ပက္တူးနဲ႕ စမတ္ဖုန္းဟာ ေမာ္ဒန္ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ မရွိမျဖစ္ပရိကၡရာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္..။ ညကေတာ့ လြတ္က်လို႕ အိုင္ပက္တူးရဲ႕ ဥပဓိေလးပ်က္သြားရရွာပါတယ္...။ ေအာ္ ပစၥည္းသခၤါရ အိုင္ပက္သခၤါရ...။

မေန႕ကပဲ တကၠသုိလ္စာသင္ခန္းမွာ ပိဋကတ္သင္ခန္းစာ ၀ိသာခါသုတ္ကို သင္ေပးျဖစ္တယ္..။
ေက်ာင္းအမၾကီး၀ိသာခါက ဗုဒၶအရွင္ဆီကို စြပ္စိုေနတဲ့ အ၀တ္၊ ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႕ ေရာက္လာတယ္...။ ေျမးကေလး ေသသြားတဲ့ အတြက္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမႈေတြကို အရိယာမၾကီးျဖစ္ေနေပမယ့္ မခံစားႏိုင္ရွာဘူး...။ မ်က္ရည္ျမစ္ထဲ ႏွလံုးသားနဲ႕ ကူးခတ္မိရက္သားျဖစ္ေနပါေရာလား..။

ဗုဒၶအရွင္နဲ႕ ၀ိသာခါတို႕ရဲ႕ ဒိုင္ယာေလာ့ကို နားဆင္ၾကည့္..

သာ၀တၳိျမိဳ႕ၾကီးေလာက္ သားသမီးေတြ ေျမးေတြ ရခ်င္သလား.။
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သိပ္ရခ်င္တာေပါ့ဘုရား။
တစ္ေန႕တစ္ေန႕ သာ၀တၱိမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေသသလဲ ။
တစ္ခါတစ္ရံ ဆယ္ေယာက္ တစ္ခါတစ္ရံကိုးေယာက္.......၊ တစ္ေယာက္မွ မေသတဲ့ ေန႕ရယ္လို႕ေတာ့ မရွိပါဘူးအရွင္။
အဲဒါဆို ညီးခမ်ာ ေန႕တုိင္းငိုေနရေတာ့မွာေပါ့ေအ...။ ဒီမွာ ၀ိသာခါ...အခ်စ္တစ္ရာ ဒုကၡတစ္ရာ...အခ်စ္တစ္ခု ဒုကၡတစ္ခုေပပဲ...။ အခ်စ္မရွိ ဒုကၡမရွိ...( ေယသံ နတၳိ ပိယံ၊ ေတသံ နတၳိ ဒုကၡံ။)
ေသာကနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ကင္းဆိတ္ဖို႕ ခ်စ္မႈေရးရာ မျပဳပါေလနဲ႕ ၀ိသာခါ ။
(ပိယံ န ကယိရာထ ကုဟိဥၥိ ေလာေက) တဲ့..။

အရွင္ဘုရားေရ...အိုင္ပက္ရွိေတာ့ ဒုကၡရွိ..အိုင္ပက္မရွိရင္ ဒုကၡမရွိဘူးေပါ့ဘုရား...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီဒုကၡေလးကိုေတာ့ဒကာပုိင္စိုးေ၀ၾကီးရဲ႕ စကားအတိုင္း ဆက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္နာက်င္ပါရေစဦး..။
ဆားဗစ္စ္မွာ ငါ့ႏွလံုးသားကို တပ္ဆင္ေပးၾကပါကုန္ေလာ့...။ သာဓု သာဓု သာဓု

ဓမၼဂဂၤါ
(၂၄-၉-၂၀၁၁)