(၁)
၂၀၁၁ ခုနွစ္သည္ အေရြ႕သကၠရာဇ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေရႊျပည္ၾကီးအပါအ၀င္ ကမၻာေျမတစ္၀ွမ္းလံုးေရြ႕လ်ားေနသည္ကို သူရင္သပ္ရႈေမာျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶအရွင္ကေတာ့ ကမၻာေျမတစ္ခုလံုးလႈပ္ေနတာပဲ (သေဗၺာ ေလာေကာ ပကမၸိေတာ။) ဟု ႏွစ္ဆယ့္ငါးရာစုအလြန္ကပင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ထားခဲ့ၿပီ။ သူကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ယခု မဆလာေလေၾကာင္း(Spice Jet)ျဖင့္ ဂဂ္ါကို ျဖတ္ကာ ယမံုနာဆီ ေရြ႕လာခဲ့သည္။
သူစီးနင္းလိုက္ပါလာေသာေလယာဥ္ပ်ံေပၚတြင္ ခရီးသည္ (၁၉၂) ေယာက္စီးနင္းလိုက္ပါလာသည္ကို မွတ္သားမိသည္။ မဆလာေလယာဥ္မယ္ေလးမ်ားက အစားအေသာက္မ်ားကို တြန္းလွည္းေလးျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနၾကသည္။ အိႏၵိယျပည္တြင္းေလေၾကာင္းမ်ားတြင္ ယခုလိုပင္ အစားအစာကို ေရာင္းခ်ေလ့ရွိသည္။
လူသြားလမ္းထိုင္ခံုတြင္ ရွိေနေသာ သူ႕အေနျဖင့္ လႈပ္ရွားေျပးလႊားေရာင္းခ်ေနေသာ မဆလာမေလးမ်ား၏ ''Hello Sir, Hello Sir'' ေလာကြတ္ကို ေက်ာ္လြႊားလိုက္ရသည္။ ေလယာဥ္တိမ္တိုက္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ၁၂း၂၀ ေက်ာ္ၿပီ။ ဗာရာဏသီမွ ေဒလီသို႕ တိမ္းျဖတ္ခရီးသည္ တစ္နာရီခန္႕သာၾကာေသာ္လည္း သူက ႏွစ္သံုးဆယ္အတိတ္ေန႕ရက္မ်ားကိုပါ ကူးခတ္ေနမိျပန္ေလသည္။
သူငယ္ငယ္က ေနခဲ့ဖူးေသာရြာေလးသည္ အရာရာေခါင္ေသာရပ္၀န္းတြင္ ရွိသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းမရွိသလို မီးရထားဘူတာရံုအိုေလးႏွင့္လည္း ခရီးေျခာက္မိုင္ခန္႕ေ၀းျပန္ေလသည္။ စက္ယႏၱရားတပ္ယာဥ္ကို သူစျမင္ဖူးသည္က တစ္နယ္လံုးမွာမွ တစ္စီးတည္းသာရွိေသာ သမ၀ါယမပိုင္ထြန္စက္ၾကီးျဖစ္သည္။
ဆိုရွယ္လစ္စနစ္မိုးသားတိမ္လိမ္မ်ားေအာက္တြင္ ဟန္ေရးျပရံုသက္သက္မွ်သာျဖစ္ေသာ ထြန္စက္ၾကီးက နယ္ေက်းလက္ရြာေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္းခုတ္ေမာင္းသြားေသာအခါ သူတို႕ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းေလးေတြ ဘိနပ္မပါ (ေဘာင္းဘီလည္းမပါ)ေျပးလိုက္ခဲ့ၾကသည္ကို မွတ္မိေသးေတာ့သည္။
သူတို႕ရြာေလး၏ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တာရာမြႊားမႊားေလးေတြလို ခဲတံေခ်ာင္းေလာက္သာျမင္ရသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား ျဖတ္ပ်ံသည္ကို ''ေလယာဥ္ၾကီးေဟ့ ေလယာဥ္ၾကီးေဟ့'' လက္ညွိဳးထိုးေအာ္ဟစ္ျငင္းခုန္ၾကရင္း ေလယာဥ္မီးခိုးတန္းဆံုးသည္အထိ သူတို႕ကေလးေတြ တေမ့တေမာေငးၾကည့္ခဲ့ၾကရသည္။ ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးမ်ား၏ မိးခိုးတန္းျဖဴျဖဴၾကီးမ်ားကို သူအိပ္မက္မက္ကာ ခိုစီးခဲ့ဖူးေသးသည္။
(၂)
သူ႕ရြာေလး၏ ပညာေရးသည္ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ေပၚျပဳတ္က်ေနေသာ အိမ္ေျမာင္တစ္ေကာင္ထက္မပို..။ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ျဖ်ဳတ္ကနဲ ျပဳတ္က်လာေသာအိမ္ေျမာင္ေလးမ်ား၏ မ်က္စိသူငယ္ဟန္ပန္မူရာကို မၾကာမခဏစုတ္သတ္ခဲ့ဖူးၾကဖူးလိမ့္မည္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၀န္ခံရလ်င္ သူသည္ ေက်ာင္းမေနဖူးေသာကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း၏ စာသင္ဇရပ္ေလးတြင္ သူစာသင္ခဲ့ရသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ကံ့ကူလက္လွည့္ဆရာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားက ယေန႕ေခတ္မွာပင္ ေဆြးေႏြးေနရဆဲျဖစ္သည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းပညာေရး(Monastic Education)ကို သူတို႕ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေနကေလးမ်ားအတြက္ ေခတ္မီစြာ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။
သုတအျမင္က်ယ္ေျပာေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ၾကီးက အေတြးသစ္မ်ားျဖင့္ ေခတ္ကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားလုပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားသည္။ လက္ေထာက္ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ဆရာဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ ဘက္စံုရႈေထာင့္အတြက္ ကြက္လပ္ျဖည့္ကတၱားပုဒ္မ်ားျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ျပည့္စံုေနၾကသည္။
သူ႕ငယ္ဘ၀ကို ေသြးေပးခဲ့သည့္ ဆရာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို မွတ္တမ္းျပဳလိုသည္။ အဂၤလိပ္စာသင္ဆရာက ဦး၀ဏၰိတ(ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး) သခ်ၤာသင္ဆရာက ဦးပ႑ိတ(ယခု စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေကာလင္းျမိဳ႕နယ္၊နတ္ေရတြင္းဆရာေတာ္) ျမန္မာစာဆရာက ဦးေသာနိတ(လူထြက္ကြယ္လြန္)ႏွင့္ ပရိတ္ၾကီးဆယ္ေစာင္တြဲဆရာက ဦစႏၵန(မိုးကုတ္၊ေဘာ္ဗဒန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ယခု ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီးဟု သိရ) တို႕ျဖစ္ၾကေလသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ ႔ အေျချပဳပရိယတၱိစာေပကို ပို႕ခ်ေပးေလသည္။ ကန္ေတာ့ပြဲမပါဘဲ စိတ္မွန္းျဖင့္ လြမ္းကာ ဦးညြတ္လိုက္ပါ၏။
No comments:
Post a Comment