ရဟန္းႏွင့္ အျပံဳးေတာအုပ္

(၁)

ေက်းငွက္ေတးသီသံေတြကို နာေပ်ာ္မႈမရွိေတာ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီတဲ့လဲ..။
ဗာရာဏသီေရာက္ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ေသြ႕ေျခာက္လွတဲ့ ေန႕ရက္ေတြအတြက္ ေနာင္တရဖို႕ လိုေလမလား...။
သူသည္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ထိုင္ကာ ကြန္ျပဴတာကီးဘုတ္ကို တခ်က္ခ်က္ရိုက္ရင္း ၀ါက်အခ်ိဳ႕ စေရးျဖစ္သည္။
မၾကာမီ ေရႊျပည္ၾကီး၏ အျပံဳးေတာအုပ္တြင္ သူ႕စိတ္ႏွလံုးကို ျပန္လည္ေရာေႏွာစိုက္ပ်ိဳးခြင့္ရေတာ့မည္။

အျပံဳးငတ္သူအတြက္ အမဲ့တဒဂၤသည္ ၾကာရွည္၏။
မဇၥိ်မတြင္ ေျခာက္ႏွစ္တာအျပံဳးမဲ့ေန႕ရက္မ်ားကို သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီးၿပီပဲ..။
ပိဋကတ္စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ ျဖတ္သန္းရစဥ္က ခံစားျမင္သိခဲ့ရေသာ ဘီစီေျခာက္ရာစုမဇၥ်ိမ၏ ခမ္းနားေသာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ သိမ္ေမြ႕ေသာ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္တို႕၏ သိတ၊ဟသိတအျပံဳးမ်ားက ကာလကတၱားျမိဳ႕ေတာ္ ဆူဘတ္ခ်ႏၵရာဘို႕စ္ေလဆိပ္မွ ထြက္သည္ႏွင့္ ေပ်ာက္ရွသြားၿပီးျဖစ္ၾကာင္း ေသခ်ာခဲ့သည္။

မူလပကတိေရႊျပည္ၾကီးသားျမန္မာတစ္ေယာက္၏ စိတ္အေျခခံႏွင့္ တိုက္ဆိုင္မႈမရွိ၊ ကြဲျပားျခားနားလွေသာ ေခတ္သစ္မဇၥ်ိမ၏ ေဖာ္ေရြမႈကင္း၊ ရိုင္းပင္းမႈမရွိသည့္ ယဥ္ေက်းမႈအခင္းအက်င္းကို သူ ဘ၀င္မက်ခဲ့...။
ခုေတာ့ မဇၥ်ိမ၏ မေပ်ာ္ေျခာက္ႏွစ္၊ေပ်ာ္ေျခာက္ႏွစ္ကာလ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ..။
Yeah ...Freedom from the Smile-less days! :D

သို႕ေပမင့္ ေရႊျပည္ၾကီး၏ ပစၥကၡအေရးအရာအသိုက္အျမံဳအေျပာင္းအလဲမ်ားက
အဲဒီအျပံဳးေတြကို ခုတ္ထြင္ထားခဲ့လွ်င္ေရာ...။
သိုက္ဆရာေတြက ေလွေပၚမွာ တဲ..။ ေရႊျပည္ၾကီး၏ အေသြးအသားမွန္သမွ်ကို တူးဆြေနၾကသည္။
အျပံဳးငုတ္တိုမ်ားျဖင့္ ျဗဟၼစိုရ္စိမ္းလန္းမႈျပံဳးတီးေနေသာ တရံေရာဆီကအျပံဳးေတာအုပ္ၾကီး..။
သူ နည္းနည္းေတာ့ ပူစပ္စပ္ျဖစ္သြားသည္။ ေ၀ဒနာကၡႏၶာမ်ားလည္း မလံုမျခံဳျဖစ္သြားရ၏။

ေရႊျပည္ၾကီးက ေျပာင္းလဲေနသည္ ႏွင့္ ေျပာင္းလဲေနၿပီၾကားထဲ ခပ္မူးမူးေလွ်ာက္ေနရဟန္တူသည္။
သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္မိေလတိုင္း မနာလို၀န္တိုမႈ၊ ပဋိပကၡ၊ ၀ိေရာဓိႏွင့္ ရန္လိုခ်င္ေသာ စကားလံုးတို႕ျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ကို ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
ေရႊျပည္ေတာ္ရယ္ ေမွ်ာ္ေလတိုင္း ေ၀း........
ဓူ၀ံၾကယ္စင္ ျမင္ေနလည္း ေ၀း........။

ျဗဟၼစိုရ္တန္ဖိုးမ်ားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕မ်ား အုတ္ျမစ္မခ်ႏိုင္ၾကေသးပါလိမ့္...။
ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္တတ္ေတာ့ သူတစ္ပါးကိုလည္း ခြင့္မလႊတ္တတ္ေတာ့ေလၿပီလား...။
အိပ္ရာက ႏိုးထေလတိုင္း အၾကိတ္အခဲတစ္ခုက ရင္ဘတ္တိုင္းကို ေဆာင့္တိုးေနၾကဆဲပဲ ထင္သည္..။
အာဃာတတရားဆိုတာ အေႏွာင္အဖြဲ႕တစ္မ်ိဳးပါပဲေလ...။

ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ အေကၠာေဓန ဇိေန ေကာဓံ ရန္လိုမႈကို ေမတၱာနဲ႕ အႏိုင္ယူ  ေဒသနာဆိုတာ
ဓမၼကထိကႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာတဲ့အခါသာ သာဓုေခၚေကာင္းရံုပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ရဲ႕...။
တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးေျပာဖူးသလို ငါတို႕ အမ်ိဳးေတြက
စကၠဴေပၚက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ (Buddhists on the paper) တဲ့..။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က ေျမာက္၀န္ရိုးစြန္းက စကင္ဒီေနဗီယန္းႏိုင္ငံမ်ားကို ႏွံ႕လုနီးပါးေရာက္သြားခဲ့သည္။
ဗုဒၶတရားေတာ္ႏွင့္ညီညြတ္သည့္ ေနထိုင္မႈအႏုပညာ( The Buddhist Art of Living) ထြန္းကားသီးပြင့္ေနတာ ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ရသည္။
ဗုဒၶဘာသာဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးမ်ား မေတြ႕ခဲ့ရ...။

ထိုႏိုင္ငံ၊ ထိုလူမ်ိဳးတို႕က ဗုဒၶအရွင္၏ မဂၤလာတရားေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးေဆာက္တည္ေနၾကသည္။
မဂၤလာတရားေတာ္မ်ားသည္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လမ္းျပေျမပံု(Road Map) အစစ္
ျဖစ္ေနသည္။  ေအးခ်မ္းလွေသာ စကင္ဒီေနဗီယန္ အျပံဳးမ်ားကို  သူ မေမ့..။ After you က်င့္၀တ္ကို သူ ျမတ္ႏိုးခဲ့ရသည္။
ဒီကမၻာေပၚမွာ လူသားတစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ႏူးညံ့ျခင္းျပိဳင္ပြဲမရွိတာကိုေတာ့ က်ေနာ္က ရယ္သြမ္းေသြးလိုလွပါတယ္ ဟု ေရးဖြဲ႕ခဲ့ေသာကဗ်ာဆရာၾကီး ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ သည္ ေရႊျပည္ၾကီး တစ္ခုတည္း၏ အခင္းအက်င္းကိုသာ စိတ္ေမာစြာ  ျမင္သြားတာပဲျဖစ္ေပမမည္။။
(ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ က၀ိၾကီးခမ်ာ က်ားတံဆိပ္တစ္လံုးနဲ႕ ေျမာက္၀င္ရိုးစြန္းမွာ မုဒိတာ စကားလံုးေ တြ ေရးဖြဲ႕ မသြားရရွာ..။)

ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံသားတို႕၏ စိတ္ရႈခင္းကို ၾကည့္ပါေလဦး..။ ႏိုင္ငံအညြန္႕ အေညွာက္လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေလးမ်ားကို အစုအျပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ လူသတ္သမားကိုပင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကေလသည္ တဲ့ ။ ဥပေဒကသာ အျပစ္ကို သုတ္သင္ေပးလိမ့္မည္..ဟူေသာအေတြးအေခၚျဖင့္
တိမ္းပါးသြားၾကရွာသည့္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေလးမ်ား၏ က်န္ရစ္သူမိသားစုမ်ားကို ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ၾကမလဲ ဆိုသည္ကိုသာ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္.။ က်န္ရစ္သူတို႕၏ မ်က္ရည္မ်ားကိုသာ ေသာကစင္ေအာင္ သုတ္ေပးဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္..။

ေနာက္ထပ္ေသနတ္သံမ်ား မၾကားရေလေအာင္ လူသတ္သမား၏ ေနာက္ေၾကာင္း ဘ၀ကို ေျခရာခံၾကသည္။။ ဘယ္လိုစိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႕မ်ား ၾကီးျပင္း ခဲ့ပါသလဲ...။ ဒီလို စိတ္အနာမ်ိဳး လူဘယ္ႏွစ္ဦးဆီ ကူးစက္ေနခဲ့ၿပီလဲ...။
ၾကိဳတင္ကာကြယ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾကသည္။

ေရႊျပည္ၾကီးမွာလည္း စိတ္အနာေတြက မ်ားလွပါပေကာ...။
စိတ္အနာေတြေပၚ ဖိဖိမနင္းၾကဖို႕.....။
နာေနသူေတြကိုယ္တိုင္လည္း ေမတၱာေဆး၀ါးေသာက္သံုးကုသၾကဖို႕...။

မလြယ္မွန္းသိေပမယ့္
တစ္ျခားနည္းလမ္းေတြက မိးခိုးေတြ အူလြန္းတယ္..။
ထမင္းအိုးေလးေတြ ေမွာက္လြန္းတယ္...။
စာသင္ခန္းေလးေတြ ေမွာင္လြန္းတယ္...။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေရႊျပည္ၾကီး၏ ေပ်ာက္ဆံုးေလာင္ကြ်မ္းေနေသာ အျပံဳးေ တာအုပ္ မ်ားကို ျပန္လည္ စိုက္ပ်ိဳးၾကရပါဦးမည္။
သူကိုယ္တုိင္မွာေရာ... အျပံဳးအခက္အလက္ေတြ ေ၀ဆာေနပါေသးရဲ႕လား..။
သစ္ပင္တစ္ပင္၏ ရယ္သံကို ၾကားမိသလိုလို....။

ဓမၼဂဂၤါ
(၂၀-၁-၂၀၁၃)