အင္ၾကင္းပန္းရနံ႕ကို လြမ္းျခင္း

အင္ၾကင္းပန္းဆိုတာ ဗုဒၶ၀င္စာအုပ္ထဲက ဒ႑ာရီဆန္လြန္းတဲ့ ပန္းအျဖစ္သာ ျမတ္နိုးခဲ့ဖူးတာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနတုန္းက ေအာက္ရပ္ညာေၾက ေဒသစံုေအာင္ ပရိယတ္ဆရာအဆူဆူရဲ႕ ေျခမႈံေတြကိုပဲ ရန႔ံအျဖစ္ ခံစားခဲ့ရေလေတာ့ အင္ၾကင္းပန္းဆိုတာ အေ၀းၾကီးပါ။ ပိေတာက္ပန္းပြင့္ခ်ိန္ေတြကုိေတာင္ လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရသူပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဇၥ်ိမကိုျပန္ေလွ်ာက္ခြင့္ရတဲ့အခါမွ အင္ၾကင္းပန္းေတြက ေ၀လို႕လွလို႕ ေၾကလို႕မြလို႔ပါပဲ။
ဘုရားရွင္ဖြားေတာ္မူရာ လုမၺိနီမွာလည္း အင္ၾကင္းေတြက ေ၀လို႕။
ဘုရားရွင္ေနာက္ဆံုးျမတ္ေသာထြက္သက္ေတာ္၀န္းက်င္မွာလည္း အင္ၾကင္ပန္းေတြက ေၾကလို႕မြလို႕ေပါ့။
ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ စဦးေန႕ရက္ကို အင္ၾကင္ပန္းရန႔ံေတြက သင္းပ်ံ႕ခဲ့သလို ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္ေတြမွာလည္း အင္ၾကင္းေတြက ေ၀ခဲ့ပါသတဲ့။ ကုသိနာရံုမွာ ဗုဒၶကို လြမ္းဆြတ္တသသူတိုင္း အင္ၾကင္းေတာထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ေ၀့၀ဲလြင့္ေၾကြခဲ့ၾကရတာခ်ည္း။ တကယ္လြမ္းဖို႔ေကာင္းခဲ့တာပါ။
ဘုရားရွင္က ေမြးဖြားတုန္းကလည္း အင္ၾကင္းပင္ေအာက္မွာ။ မဟာပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေတာ့လည္း ဒီအင္ၾကင္းပင္ေအာက္မွာပဲတဲ့။

ဗုဒၶစာေပေတြမွာ အင္ၾကင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ရွားရွားပါးပါး ေၾကကြဲစရာဇာတ္လမ္းေလးေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတာပါပဲ။
“ေရြသံုးရံျခယ္ ၾကာရိပ္လယ္မွာ ရယ္ကာေမာကာ မ်က္ႏွာေငြလ ရႊင္ပပနဲ႕ ခင္မ ၀မ္းေျမာက္ပါေလေတာ့” ဆိုတဲ့ စာဆိုေတာ္ ဦးပုညရဲ႕ စာသားေလးက အမွတ္ထင္ထင္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဇာတ္မွာ အင္ၾကင္းပန္းတစ္ခိုင္နဲ႕ အသည္းကြဲခဲ့ရတဲ့ စူဠသုဘဒၵါနဲ႕ သူမရဲ႕ အာဃာတေတြၾကားဘ၀စေတးခဲ့ရတဲ့ အေလာင္းေတာ္အတြက္ မ်က္ရည္သီသီေ၀့ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အင္ၾကင္းပန္းေတြကေတာ့ ပြင့္ေနၾကဦးမွာပါ။
ေၾကကြဲစရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အင္ၾကင္းပန္းရနံ႕ကို ရွဴရႈိုက္သူရဲ႕ ေ၀ဒနကၡႏၶာေပၚမွာပဲ ထင္က်န္ေနပါလိမ့္မယ္။

တစ္ဆက္တည္း ေတြးမိတာက လျပည့္ေန႔ေတြ အေၾကာင္းပါ။
ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ အေရးၾကီးတဲ့ လျပည့္ေန႔ေတြဟာ လႏွစ္လနဲ႕ သက္ဆိုင္ေနတာပါ။
၀ါဆိုလျပည့္နဲ႕ ကဆုန္လျပည့္ေတြပါပဲ။
ဒီမွတ္တမ္းေလးၾကည့္ရင္ ထင္ရွားပါတယ္။

၀ါဆိုလျပည့္- ပဋိသေႏၶတည္ေနေတာ္မူပါတယ္။
ကဆုန္လျပည့္- ေမြးဖြားေတာ္မူပါတယ္။


၀ါဆိုလျပည့္- ေတာထြက္ေတာ္မူပါတယ္။
ကဆုန္လျပည့္- ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ရွိေတာ္မူပါတယ္။

၀ါဆိုလျပည့္-ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ကဆုန္လျပည့္-မဟာပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါတယ္။

ဗုဒၶအရွင္ျမတ္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္လို႕ ေျပာရမယ့္ အင္ၾကင္းပင္နဲ႕ လျမတ္ႏွစ္ပါးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရုကၡေဗဒပညာရွင္ေတြနဲ႕ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္ေတြ ဆက္ေတြးၾကဖို႕ပါ။

ဒါေပမယ့္ အေရးၾကီးဆံုး သဗၺညဳတအသိျမတ္ကို ရေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအးရိပ္ေပးခဲ့တဲ့ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ျမတ္ကိုလည္း စဥ္းစားရမွာပါ။
ဒါကေတာ့ ဆက္ၿပီးေဆြးေႏြးခ်င္စရာပါပဲ။