ခင္ၾကီးေဇာႏွင့္ ခင္ၾကီးေနာ

၂၀၁၀ခရစ္ႏွစ္ၾကီးထဲ အေတြးတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ၾကီးနဲ႕ ဒေရာေသာပါးဘေလာ့ဂ္မယ့္ သူ႔မိတ္ေဆြရဟန္းႏွစ္ပါး ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ အင္း၀ေခတ္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တုန္းက ရဟန္းေတာ္ေတြကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးေခၚၾကသလိုု ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ၾကီးေဇာနဲ႕ ခင္ၾကီးေနာလို႕ပဲ ေခၚၾကရေပမွာပ။ ပုဂံေခတ္မွာေတာ့ သင္ၾကီးလို႕သံုးၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ကုန္းေဘာင္ေခတ္လယ္ေခတ္ေႏွာင္းနဲ႕ကုန္းေဘာင္အလြန္ျဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလေတြမွာေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကခင္ၾကီးေနရာမွာဦးေျပာင္းၿပီးလူ႕ဘ၀ငယ္နာမည္နဲ႕တြဲဖက္ကာေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးသံုးၾကတာ
ေတြ႕ရပါရဲ႕။ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္၊ဦးပိုး၊ဦးက်ီး၊ ဦးသီး၊ ဦးၾကည္၊ ဦးၾကယ္ဆိုသဟာမ်ိဳးပ။

အသွ်င္ဆိုတာမ်ိဳး သွ်င္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း သံုးစြဲလာၾကတာေတြ႕ရပါေသးတယ္။ ဦးဆိုတာကို အကၡရာ “ဦး”အယူအဆေလးကြဲလြဲကာ သုဓမၼာဆရာေတာ္ေတြက “ ဦး” ၊ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ေတြက “ ဥဳး” ဆိုၿပီး သံုးတာမ်ိဳးေတြ႕လာရျပန္ပါတယ္။အကင္းပါးၿပီး ဂုိဏ္းဂဏေတြကို လြန္ေျမာက္လိုတဲ့ အရွင္ျမတ္ေတြကေတာ့ “ဦး”နဲ႕“ဥဳး”ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး “အရွင္”ဆိုတာေလးကို လြတ္လြတ္ကင္းကင္းသံုးလာပါေတာ့တယ္။ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၊ အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ ဆိုသဟာမ်ိဳးေပပ။

ခုေခတ္မွာေတာ့ ပိုၿပီးအဆင္လည္းေျပ၊ခန္႕ခန္႕ညားညားလည္းရွိတဲ့ “ဘဒၵႏၱ”ဆိုတဲ့ ပါဠိေ၀ါဟာရကို ဘြဲ႕ေတာ္ရဲ႕ထိပ္မွာတံဆိပ္ခတ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ေမးခြန္းေတြကိုမၾကာခဏေျဖရတတ္ပါ
တယ္။ “ အရွင္ဘုရား ဘဒၵႏၱဘြဲ႕ရၿပီးၿပီလားဘုရား”ဆိုတာမိ်ဳးပါ။ ဘဒၵႏၱဆိုတာကို လြတ္လပ္ေရးေန႕မွာ ေၾကျငာဆက္ကပ္တဲ့ ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္လို႕ ထင္ေနၾကေပသကိုး။

ဘဒၵႏၱဓမၼဂဂၤါ ဆိုတာ မစၥတာဓမၼဂဂၤါ ၊ အရွင္ဓမၼဂဂၤါထက္မပိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘဒၵႏၱဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရၾကီးကို ထင္းထင္းၾကီးျဖစ္ေအာင္ေရးထားတဲ့ ယပ္ေတာင္ေတာ္ၾကီးကိုေတာ့ ထမ္းၿပီးသြားခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ ေလးစားေလာက္တဲ့ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရဲ႕ “ ေမာင္ရင္တို႕လည္းကြယ္ ကိုယ့္နာမည္ၾကီးကိုယ္ထမ္းသြားေန ရတာ မေလးဘူးလားကြယ္ရို႕”ဆိုတဲ့အသံကို ၾကားမိေတာ့ မ်က္ႏွာအပူသား။အဲဒါနဲ႕ သံျဖဴဇရပ္ဘက္က လာတဲ့ ထန္းရြက္ယပ္ေတာင္ေလးေျပာင္းသံုးရေလေတာ့တာကိုး။

ခင္ၾကီးဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကိုေတာ့ ငယ္စဥ္ကုိရင္ဘ၀က မကာရေလာပအေက်ာ္ ခင္ၾကီးေဖ်ာ္(ေပ်ာ္)ရဲ႕ သဒၵါက်မ္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ ပုဒ္စစ္က်မ္းကို ေအာ္က်က္ခဲ့ရကတည္းက ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ေနခဲ့တာကလား။ ဥပမာသမူဟ ဂီရကၠမက်မ္းမွာလားဦးေပၚဦးေလွ်ာက္ထံုးမွာလား အျခားေက်ာင္းကန္အနီးေျပာၾကဆိုၾကတဲ့ ဟာသပံုပမာ စကား၀ိုင္းမွာလား ၾကားရဖူး ဟားရဖူးတဲ့ “ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ ခင္ၾကီးေပါက္” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလးကလည္း ခင္ၾကီးဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရေလးကို အကြ်မ္းတ၀င္ျဖစ္ေစေတာ့တာပါ။

ခင္ၾကီးေဇာဆိုတာကေတာ့ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမွာ သတင္းသံုးၿပီး “ျမတ္ေရာင္နီ”ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာၾကီးကို ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕မွာပဲမဂၤလာရွိစြာဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့အရွင္ေတေဇာဘာသ(ျမင္းျခံ)ျဖစ္ပါတယ္။ခင္ၾကီးေဇာနဲ႕
က ရန္ကုန္ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္ေန႕ရက္မ်ားမွာ မ်က္မွန္ထူထူတပ္၊ သကၤန္းသပ္သပ္ခတ္ခတ္ရုံ၊ ထီးၾကီးတစ္ေခ်ာင္းကိုထမ္း လြယ္အိပ္ၾကီးတစ္လံုးလြယ္ၿပီး သြားအေဖြးသား ျပံဳးကာ ေရာက္လာတတ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအျဖစ္ ရင္းႏွီးခဲ့ရပါတယ္။ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္မွာ ဗုဒၶဓမၼ၀ိဇၨာဘြဲ႕ယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ခင္ၾကီးေဇာက သီဟိုဠ္ကြ်န္းညိဳဆီ ပညာေရးကြန္းခိုဖို႕ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့တာပါ။ သူ မဇၥိ်မကို ထြက္လာျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ အြန္လိုင္းမွာ ဘြားကနဲ ဆံုၾကရျပန္တာပါ။

ေနာက္မၾကာမီ ခင္ၾကီးေဇာက သီဟိုဠ္ကို ဘုရားဖူးၾကြလာတဲ့ ဂ်ာမန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို တရားဓမၼအေဟာအျပေကာင္းလို႕ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕ယူအၿပီး တိုင္းဂ်ာမဏီ ေရႊျပည္ထုတ္ေခ်ာက္ လမ္းမေကာက္ဘဲ အေရာက္ၾကြဖို႕ ပင့္ေဆာင္သြားၿပီလို႕ သတင္းေကာင္းၾကားရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူကလည္း ဓမၼဂဂၤါေရစီးကိုပရိသတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသြန္းေလာင္းခ်ေနခဲ့ပါတယ္။ခင္ၾကီးေဇာကေတာ့ပင္တိုင္ကူးခတ္သူ
ပါပဲ။ သူကတိုက္တြန္းျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးဆီက အသံကို ၾကားခ်င္ပါတယ္ လို႕။ သူရဲ႕၀ါသနာနဲ႕ စာေပဓါတ္ခံေတြကိုလည္း ျမင္ေနမိသကိုး။ဒီလိုနဲ႕ “ျမတ္ေရာင္နီ” ဘေလာ့ဂ္ေတာ္ၾကီး ေပၚလာေတာ့ သာဓုေခၚမိပါေတာ့တယ္။

ခင္ၾကီးေဇာရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ဖြင့္ဦးစေန႕မွာပဲ သူက ဒီလို အဘိယာစကအမႈျပဳခဲ့မိပါတယ္။

ဓမၼဂဂၤါ said...

ဇာမဏီျပည္ၾကီး၌ ေနထိုင္ေပ်ာ္ေမြ႕ သာသနာအေလ့ကို ျပလ်က္ရွိပါေသာ ျမတ္ေရာင္နီအရွင္၏ ေဒသနာခရီးကို ရွာမွီးသိလိုပါေသာ ကြ်န္ုပ္တို႔ေ၀ေနယ်တစ္စု ပုပုရြရြ ဟူသမွ်တို႔အား သနားလည္းေဟာ မသနားလည္းေဟာ တရားသေဘာေပါက္ဖို႔သာ လိုရင္းဟုမွတ္ၾကပါမည္။
အတြဲပထမမွသည္ နိဂမနိဂံုး အဆံုးမသတ္ တံုးတိၾကီးျဖတ္မပစ္လိုက္ပါႏွင့္
မဇၥိ်မေဒသ ဥတၱရတိုင္း ဗာရာနဂရေန ဓမၼဂဂၤါေမာင္ရွင္က ေနာင္အစဥ္နာလိုေၾကာင္းပါဘုရား။
ပုဒိအာႏွင့္ ျပည့္စံုရပါလို၏။

ခင္ၾကီးေဇာကလည္းစာေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို“စာေရးဆရာနားနီးစာေရးဆရာ”ဆိုၿပီးျပန္ေျပာင္းေရးျပပါ
ေသးတယ္။

“အဲဒီထဲမွာ ကိုယ္နဲ ့ နီးစပ္တာက တကၠသိုလ္ဆရာမ်ားလည္းျဖစ္၊
အပၸမာဒ ပင္တိုင္စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္တဲ့-ေဒါက္တာ အရွင္အာစာရ၊
ေဒါက္တာက်မး္ျပဳ အရွင္ပါရမီ၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ထက္ စီနီယာျဖစ္တဲ့
ေမာ္ဒန္-အရွင္၀ိစိတၱသာရ ( ယခု ဓမၼဂဂၤါ ) ဘေလာ့ အုန္နာ။
ျပီးေတာ့ ဆရာျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္သစ္ေ၀ (ျမင္းျခံ) ။ ကဲ ဒီလို
စာေရးဆရာေတြၾကား ေရာက္သြားတဲ့ ကိုယ္။
စာေရးခ်င္စိတ္က ကလိကလိ ျဖစ္လာတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ စာေရးခ်င္တဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့လည္း ဒီအရွင္ေတြက တြယ္စမ္းပါတဲ့။
ကိုယ္သိထားတာေတြ ေရးခ်လိုက္စမ္းပါ လိုု ့ ေျမွာက္ပင့္ၾကလို ့စာေရးဆရာ
ျဖစ္လာပါတယ္။”

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတြန္းတြန္း၊ဘယ္သူေတြနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ပဲနီးနီး ကိုယ့္မွာ၀ါသနာနဲ႕ ဇေလးကလည္းရွိဦးမွျဖစ္မွာ။ဒီေတာ့သူကလည္းခင္ၾကီးေဇာရဲ႕ပို႕စ္ေအာက္မွာဒီလိုေလးမွတ္ခ်က္ေပးမိျပန္ပါ
တယ္။ ခင္ၾကီးတို႕ သင္ၾကီးတို႕ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရေလးေတြႏွစ္ျခိဳက္မိေတာ့လည္း ေရးမိတာကိုက ကုန္းေဘာင္ဆန္သလိုလို၊ ဆုေတာင္းစာလိုျဖစ္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ တတ္ႏိုင္ေပဘူး။ လက္ကက်ဴးမိၿပီကုိး။

ဓမၼဂဂၤါ said...

စာေရးဆရာ မဟာေရာင္နီ ဇာမဏီေက်ာ္ လူေတာ္ဥကၠ႒္ အတၳဳပၸတ္ကို သိရပါမွ ေအာ္ ေကာင္းလင့္ေတး ေကာင္းလင့္ေတး ပီတိကို ေမြးမိေတာ့သည္။ ငါသည္ကား အရေတာ္ေလစြ အရေတာ္စြ ဟု စူဠဥဒါန္း အခါခါလႊမ္းေတာ့သည္။စာေရးဆရာနီး စာေရးဆရာ ျဖစ္ထိုက္စြာသား စကားအရွိ ဆိုေလဘိေသာ္လည္း အသိဓါတ္ခံ အေတြးဥာဏ္ထြက္မွသာလွ်င္အခ်က္က်က် ဓမၼအေရး ေမွ်ာ္ေတြးေထာက္ဆ ေဖာ္ျပႏိုင္ေပမကိုးဗ်။
ဟင္းအိုးနားနီးေသာ္ျငား ခါးခါးခ်ိဳခ်ိဳ အပိုမသိ ေယာင္းမစကားပံုအရွိသား။
စိတ္အားမငယ္ အေတြးၾကြယ္သမွ် ေရးျခယ္ျပဖို႕သာ ေမွ်ာ္လင့္ရေတာ့သည္။
ဇာမဏီေဘာင္အတြင္း သာသနာေျပာင္၀င္းေအာင္ အေရာင္အဆင္းကိုသာ လင္းပါေရာ့ ျမတ္ေရာင္နီအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဘုရား။
(သာဓု သာဓု သာဓု)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္မွာ ေနထြက္ေနတဲ့ အရွင္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္း လက္လွမ္းေတြကိုေတာ့ မွီသေလာက္ သိခ်င္တာအမွန္ပါ။ ဘာလုပ္ေနၾကပါလိမ့္ေပါ့။ ခင္ၾကီးေဇာရဲ႕ ဥေရာပသာသနာစာမ်က္ႏွာကိုေတာ့ လွမ္းလွမ္းေမွ်ာ္မိေၾကာင္းပါ။

ေနာက္တစ္ပါးကေတာ့ ဗာရာဏသီေရအတူေသာက္ေနတဲ့ ခင္ၾကီးေနာပါ။ ဘြဲ႕အမည္အျပည့္အစံုကေတာ့ အရွင္ၪာေနာဘာသာလကၤာရပါ။ ေနာက္မွာ ေရႊျပည္ၾကီးတုန္းက ရတဲ့ဘြဲ႕ေတြလည္း မနည္းဘူးပ။ ခင္ၾကီးေနာကလည္းမ်က္မွန္အ၀ိုင္းသားနဲ႕သကၤန္းတဖားဖားရံုကာသူ႕အခန္းကိုေရာက္လာေလ့ရွိပါတယ္။မ်ား
ေသာအားျဖင့္ ၪာဏ္ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့စကားလံုးေတြေရးတဲ့အခါ ဏၾကီးအကၡရာနဲ႕ေရးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရႊက်င္ထိပ္ေခါင္တင္ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကေတာ့နငယ္နဲ႕တခုတ္တရေရးေလ့ရွိပါတယ္။သာသနာပိုင္ေျမာင္းျမ
ဆရာေတာ္အရွင္ၪာနာဘိ၀ံသ၊အဂၤလန္သာသနာျပဳေျမာင္းျမဆရာေတာ္အရွင္ၪာနိကဆိုတာမ်ိဳးပါ။ခင္ၾကီးေနာ
ကေတာ့ နငယ္နဲ႕ေရးရတာက ပိုလြယ္သဟ လို႕ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ခင္ၾကီးေနာကလည္း ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး ဘေလာ့ဂ္ကုန္ၾကၿပီ။ က်န္မေနသင့္ေတာဘူး ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ “ ကိုေနာ” ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကို အျပင္းေမာင္းႏွင္ဖို႕ စိုင္းျပင္းေနေတာ့တာပါ။

ၾကိဳဆိုရမွာတစ္ခုက ခင္ၾကီးေနာရဲ႕ ဘေလာ့မွာ ဟိႏၵီဘာသာျပန္လက္ရာသန္႕သန္႕ေတြကို ဖတ္ၾကရမွာပါ။
ခင္ၾကီးေနာရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ဟိႏၵီအဘိဓါန္ၾကီးေတြ၊ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ဘုတ္အုပ္ထူထူၾကီးေတြနဲ႕ ပြေနပါတယ္။ တမင္တကာဖြထားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုပ္ကုပ္စိုက္စုိက္ အားထုတ္ေနတာပါ။
ၿပီးေတာ့ ခင္ၾကီးေနာက အဘိဓါန္ထူထူၾကီးတစ္အုပ္ျပဳစုဖို႕ ျပင္ဆင္ေနပါေသးတယ္။ အဘိဓါန္ရဲ႕အမည္သညာ ေခၚစရာကား “လက္ယားအဘိဓါန္” ဟူလို၊( လက္ယားလို႕ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ထေရးတဲ့အဘိဓါန္ လို႕ ခင္ၾကီးေနာက အနက္ဖြင့္ျပပါတယ္)

အိႏိၵယေရာက္ျမန္မာရဟန္းေတာ္အမ်ားစုဟာ အဂၤလိပ္ဘာသာစာေပနဲ႕ တကၠသိုလ္ပညာေရးကိုပဲ အရယူၿပီး ျပန္သြားၾကတာမ်ားပါတယ္။ ေရွးေခတ္ဦးဆီက ပညာသင္ရဟန္းေတာ္ေတြကေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံထဲက ရသမွ်ပညာေတြ ထုပ္ပိုးသယ္ေဆာင္သြားတတ္ၾကတာပါ။ အဘယာရာမဆရာေတာ္။ အရွင္အာဒိစၥ၀ံသ၊ အသွ်င္ဥကၠ႒၊ ျပည္ဗာရာဏသီဆရာေတာ္စတဲ့ ပါဠိသကၠတ ျပာကတစြယ္စံုပညာရွင္ၾကီးမ်ား ေရႊျပည္ၾကီးရဲ႕ စာေပ၀မ္းစာကို ျဖည့္ေပးခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။

ဒီေန႕ေခတ္မွာေတာ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၊ဘာမင္ဂန္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္ေရ၀တဓမၼ၊ စာေရးဆရာၾကီးပါရဂူ။ ဆရာၾကီးမာဃစတဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြဟာ ေရႊြျပည္ၾကီးရဲ႕ စာေပအ၀န္းအ၀ိုင္းကို ဟိႏၵီစာေပေတြနဲ႕ ေပါင္းကူးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိႏၵီစာေပေပါင္းကူးဖို႕ မ်ိဳးဆက္လိုလာတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဆရာၾကီးပါရဂူလည္း ေပးႏိုင္သမွ် ေပးခဲ့ၿပီ။ ခ်န္ထားႏိုင္သမွ် ခ်န္ခဲ့ၿပီ။ ဘယ္သူလက္ဆင့္ကမ္းမလဲ။
ကဲ ခင္ၾကီးေနာေရ ေတာင္ပံခတ္ေပေရာ။

ခင္ၾကီးေနာရဲ႕ ဘေလာ့က မ်က္ႏွာဖြင့္တုန္းမို႕ ျပည့္စံုမႈေတာ့ မရွိေသးေပဘူး။ နည္းပညာနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အကန္းေလာက္နီးနီးျဖစ္တဲ့ဓမၼဂဂၤါကိုဆရာတင္ထားရွာေလေတာ့စာလံုးေတြေပ်ာက္သြားလိုက္၊ပံုေတြေပ်ာက္
သြားလိုက္နဲ႕ ခမ်ာမွာ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အိပ္ေကာင္းျခင္းမအိပ္ရရွာေခ်ဘူးဆိုပဲ။ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခင္ၾကီးေနာ ဟိႏၵီဘာသာကေန ေရႊျပည္ၾကီးရဲ႕ ဘာသာနဲ႕တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သမီးငယ္ေလးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ(ကဗ်ာ)

ေဖေဖၾကီး...

သမီးဟာ

ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ၿဖစ္တယ္ ၊

ေနာက္ေတာ့ ..ၿမစ္တစ္စင္း ၿဖစ္လာတယ္ ၊

ေကာင္းကင္ၿပာလည္း ၿဖစ္လာၿပန္ေရာ ....

ေဖေဖၾကီးကေကာ ဘာလဲဟင္....?



ေဖေဖၾကီးဟာ

မိုးစိုစိုလည္း သြားရဦးမယ္ ၊

ေနပူပူလည္း သြားရဦးမယ္ ၊

မုန္တိုင္းထန္လည္း သြားရဦးမယ္ ၊



ေဖေဖ႔အိပ္မက္က စာအုပ္ၾကားမွာဆိုေတာ့

ႏူးညံ့တဲ့စကားလံုးေတြၾကားမွာ သမီးလည္းရွိေနတယ္ ၊

ဘာေၾကာင့္ ပုန္းေနလဲ သိလား ေဖေဖ..?

ေဖေဖ႔ဆီမွာ ထီးမွ မရွိတာ ။



ေဖေဖ...သမီးေလ

အရာရာကို နားလည္ခ်င္ၿပီ ၊

အရာရာကို ေၿပာခ်င္ေနၿပီ ၊

သမီး ကိုယ္တိုင္ ပ်ံသန္းၾကည့္ရေတာ့မလား?




သမီးေလ..

လနဲ႔အတူ သြားေနတယ္ ၊

ေလနဲ႔အတူ ၿပန္လာတယ္ ၊

မိုးရြာတဲ႔အရပ္မွာေတာ့

ေရးခ်ဳိးေနလိုက္တယ္ ေလ..။

ကိုေနာ

၁၃.၈.၂၀၀၈

(က၀ိတာ အဂ်္ကလ္ ကဗ်ာစာအုပ္မွ ၀ိမလ္ ကူးမား(ရ္)၏ ဧက္ နန္ဟီးဆီ လရကီး ကီ ဒါယရီကို ၿပန္ဆိုသည္။)