ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ဗာရာဏသီရဲ႕ မုတ္သုံက ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အစြမ္းကုန္စိမ္းလန္းဖို႕ အားယူမိတဲ့ မိဂဒါ၀ုန္က သစ္ရြက္ေတြ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါေရာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕အတြက္ စာသင္ခန္း ေတြကေတာ့ တိုးတိုးလာပါတယ္။ သင္ေပးလိုက္ရ၊ သင္ယူလိုက္ရပါပဲ။ ကိုယ္ပိုင္ပါဠိသင္တန္းေတြကို ပံုမွန္စီးဆင္းႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ရသလို သူတက္ေရာက္ေနတဲ့ တိဘက္ဘာသာစကားသင္တန္းကိုလည္း လြတ္မသြားေအာင္ ေျပးလႊားရျပန္ပါတယ္။
အေမးအျမန္းထူၿပီး အျငင္းသန္တဲ့ မဇၥ်ိမသားေတြနဲ႕ အတူ သင္ရတာ သူ႕အတြက္ နည္းနည္းစိတ္ရွည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတာကလြဲၿပီး အက်ိဳးမ်ားတယ္ လို႕ဆိုရမွာပါ။ သင္တန္းသားေတြက ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡေတြခ်ည္းပဲမို႕ ေထာင့္(ေဒါင့္) ေစ့ေအာင္ ေမးတတ္ၾကေလေတာ့ သင္တန္းပို႕ခ်တဲ့ ပါေမာကၡ တိဘက္လားမားၾကီးရဲ႕ အေျဖကို ေစာင့္ၿပီး မွတ္သားရံုပါပဲ။ သူက တစ္ခုမွ ထေမးစရာမလိုေတာ့ဘူး။
တစ္ခါတစ္ခါ အသံထြက္ျပႆနာမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ရွည္ရတတ္ပါတယ္။ မဇၥ်ိမသားေတြမွာ စ၀ဂ္လို႕ေခၚတဲ့ စလံုး ဆလိမ္ ဇကြဲ စ်မ်ဥ္းဆြဲ ဆိုတဲ့ အကၡရာေတြရဲ႕ ျမန္မာေတြ ထြက္တဲ့အသံမ်ိဳးမရွိတာပါ။ မဇၥ်ိမသားေတြက စ၀က္အကၡရာေတြကို စကို က်၊ ဆကို ခ်၊ ဇကို ဂ်၊ စ်ကို ဃ် လို႕ အသံထြက္ၾကေလတာကိုး။ တိဘက္က ျမန္မာဘာသာစကားမွာလို စ ဆ ဇ အကၡရာအသံေတြရွိသလို ဟိႏၵိဘာသာမွာ ရွိတဲ့ က် ခ် ဂ် ဆိုတာလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။
တိဘက္လားမားၾကီးက အလြန္ပဲ စိတ္ရွည္ပါတယ္။ ဥပဓိရုပ္ၾကီးကလည္း ခင္မင္စရာၾကီး ။ ေရႊျပည္ၾကီးက လူရႊင္ေတာ္ ဒကာမိုးဒီၾကီးနဲ႕ တစ္ေထရာတည္း။ ဟာသလည္း ေျပာတတ္တယ္၊ ရယ္ရင္လည္း ဗိုက္ၾကီး ပြတ္ၿပီးရယ္တတ္ေသးရဲ႕။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟိႏၵီလို သင္ပါတယ္။ သူ႕ကို ငဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္လိုလည္း ရွင္းျပပါ ေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဟိႏၵီစကားပါ နားရည္၀လာသလို ျဖစ္လာပါတယ္။(တတ္ကြ်မ္းဖို႕ေတာ့ ယူဇနာမ်ားစြာ ေ၀းပါေသးတယ္။ ရြာျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ရြာကအမ်ိဳးေတြအတြက္ တစ္ဘာသာထပ္တိုးၿပီး ဆယ့္ႏွစ္ဘာသာ တတ္တဲ့ ေမာင္ပဥၨင္း ဆယ့္သုံးဘာသာတတ္ၿပီ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ရဲ႕။) ဒါေပမယ့္ သင္တန္းခ်ိန္က ႏွစ္နာရီအျပည့္ဆိုေတာ့ မေခ်ာင္လွေပဘူး။ မနက္က ၈း၀၀ နာရီကတည္းက သင္တန္းေတြက ဆက္ေနခဲ့တာပါ။ တစ္ပတ္မွာ သံုးရက္တည္းမို႕သာ ေတာ္ေပတယ္လို႕ ဆိုရမယ္။
ဒီေန႕ေန႕လည္ ၂း၃၀ နာရီမွာ သူ႕ရဲ႕ ပါဠိအထူးသင္တန္းစပါတယ္။ သင္တန္းသား အဲ သင္တန္းသူက တစ္ေယာက္တည္းပါ။ ဒီေန႕ ပံုမွန္တကၠသိုလ္သင္တန္းေတြ ဆင္းခ်ိန္မွာမွ စာသင္ခ်ိန္ဇယား ေၾကၿငာတာမို႕ သူ႕ဆီမွာ သင္တန္းတက္ဖို႕ စာရင္းေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေတာင္ သတင္းအဆက္ျပတ္ၿပီး ေရာက္မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မဇၥ်ိမကေတာ့ ေႏွးေကြးေလးလံစြာ ေရြ႕လ်ားတတ္တာ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထံုးစံအတိုင္း နေမာ တႆ သံုးၾကိမ္ရြတ္ၿပီး စတင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေရးလက္စေလးေတြနဲ႕ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ေ၀းေနဦးမွာပါ။ ခ်စ္လွစြာေသာ ကြန္ျပဴတာ ေတာ္ေလးက ဗာရာဏသီဟိႏၵဴတကၠသုိလ္က မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ဆားဗစ္စ္မွာ စံျမန္းေနပါတယ္။ အမာထည္ ထိသြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ထိမယ္ဆိုလည္း ထိေလာက္စရာေပပဲ။ ဂဂၤါစီးဆင္း ဖို႕ အေပ်ာ့ထည္ေတြေရာ အမာထည္ေတြေရာ တစ္ႏွစ္နီးပါး မနားတမ္း ညွစ္ထုတ္ခဲ့ရတာကိုး။ တစ္ႏွစ္အာမခံမကုန္ေသးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိပါေသးတယ္။ ခုလည္း ရွင္သစၥာရဲ႕ ကြန္ျပဴတာလစ္တုန္း ဂဂၤါလမ္းေလးကို ဆက္ေရးျဖစ္ပါတယ္။
အေမးအျမန္းထူၿပီး အျငင္းသန္တဲ့ မဇၥ်ိမသားေတြနဲ႕ အတူ သင္ရတာ သူ႕အတြက္ နည္းနည္းစိတ္ရွည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတာကလြဲၿပီး အက်ိဳးမ်ားတယ္ လို႕ဆိုရမွာပါ။ သင္တန္းသားေတြက ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡေတြခ်ည္းပဲမို႕ ေထာင့္(ေဒါင့္) ေစ့ေအာင္ ေမးတတ္ၾကေလေတာ့ သင္တန္းပို႕ခ်တဲ့ ပါေမာကၡ တိဘက္လားမားၾကီးရဲ႕ အေျဖကို ေစာင့္ၿပီး မွတ္သားရံုပါပဲ။ သူက တစ္ခုမွ ထေမးစရာမလိုေတာ့ဘူး။
တစ္ခါတစ္ခါ အသံထြက္ျပႆနာမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ရွည္ရတတ္ပါတယ္။ မဇၥ်ိမသားေတြမွာ စ၀ဂ္လို႕ေခၚတဲ့ စလံုး ဆလိမ္ ဇကြဲ စ်မ်ဥ္းဆြဲ ဆိုတဲ့ အကၡရာေတြရဲ႕ ျမန္မာေတြ ထြက္တဲ့အသံမ်ိဳးမရွိတာပါ။ မဇၥ်ိမသားေတြက စ၀က္အကၡရာေတြကို စကို က်၊ ဆကို ခ်၊ ဇကို ဂ်၊ စ်ကို ဃ် လို႕ အသံထြက္ၾကေလတာကိုး။ တိဘက္က ျမန္မာဘာသာစကားမွာလို စ ဆ ဇ အကၡရာအသံေတြရွိသလို ဟိႏၵိဘာသာမွာ ရွိတဲ့ က် ခ် ဂ် ဆိုတာလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။
တိဘက္လားမားၾကီးက အလြန္ပဲ စိတ္ရွည္ပါတယ္။ ဥပဓိရုပ္ၾကီးကလည္း ခင္မင္စရာၾကီး ။ ေရႊျပည္ၾကီးက လူရႊင္ေတာ္ ဒကာမိုးဒီၾကီးနဲ႕ တစ္ေထရာတည္း။ ဟာသလည္း ေျပာတတ္တယ္၊ ရယ္ရင္လည္း ဗိုက္ၾကီး ပြတ္ၿပီးရယ္တတ္ေသးရဲ႕။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟိႏၵီလို သင္ပါတယ္။ သူ႕ကို ငဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္လိုလည္း ရွင္းျပပါ ေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဟိႏၵီစကားပါ နားရည္၀လာသလို ျဖစ္လာပါတယ္။(တတ္ကြ်မ္းဖို႕ေတာ့ ယူဇနာမ်ားစြာ ေ၀းပါေသးတယ္။ ရြာျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ရြာကအမ်ိဳးေတြအတြက္ တစ္ဘာသာထပ္တိုးၿပီး ဆယ့္ႏွစ္ဘာသာ တတ္တဲ့ ေမာင္ပဥၨင္း ဆယ့္သုံးဘာသာတတ္ၿပီ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ရဲ႕။) ဒါေပမယ့္ သင္တန္းခ်ိန္က ႏွစ္နာရီအျပည့္ဆိုေတာ့ မေခ်ာင္လွေပဘူး။ မနက္က ၈း၀၀ နာရီကတည္းက သင္တန္းေတြက ဆက္ေနခဲ့တာပါ။ တစ္ပတ္မွာ သံုးရက္တည္းမို႕သာ ေတာ္ေပတယ္လို႕ ဆိုရမယ္။
ဒီေန႕ေန႕လည္ ၂း၃၀ နာရီမွာ သူ႕ရဲ႕ ပါဠိအထူးသင္တန္းစပါတယ္။ သင္တန္းသား အဲ သင္တန္းသူက တစ္ေယာက္တည္းပါ။ ဒီေန႕ ပံုမွန္တကၠသိုလ္သင္တန္းေတြ ဆင္းခ်ိန္မွာမွ စာသင္ခ်ိန္ဇယား ေၾကၿငာတာမို႕ သူ႕ဆီမွာ သင္တန္းတက္ဖို႕ စာရင္းေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေတာင္ သတင္းအဆက္ျပတ္ၿပီး ေရာက္မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မဇၥ်ိမကေတာ့ ေႏွးေကြးေလးလံစြာ ေရြ႕လ်ားတတ္တာ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထံုးစံအတိုင္း နေမာ တႆ သံုးၾကိမ္ရြတ္ၿပီး စတင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေရးလက္စေလးေတြနဲ႕ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ေ၀းေနဦးမွာပါ။ ခ်စ္လွစြာေသာ ကြန္ျပဴတာ ေတာ္ေလးက ဗာရာဏသီဟိႏၵဴတကၠသုိလ္က မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ဆားဗစ္စ္မွာ စံျမန္းေနပါတယ္။ အမာထည္ ထိသြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ထိမယ္ဆိုလည္း ထိေလာက္စရာေပပဲ။ ဂဂၤါစီးဆင္း ဖို႕ အေပ်ာ့ထည္ေတြေရာ အမာထည္ေတြေရာ တစ္ႏွစ္နီးပါး မနားတမ္း ညွစ္ထုတ္ခဲ့ရတာကိုး။ တစ္ႏွစ္အာမခံမကုန္ေသးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိပါေသးတယ္။ ခုလည္း ရွင္သစၥာရဲ႕ ကြန္ျပဴတာလစ္တုန္း ဂဂၤါလမ္းေလးကို ဆက္ေရးျဖစ္ပါတယ္။
1 comment:
ေအာ္ ဂလိုကိုး။ ေဘးက ဘုန္းဘုန္းဆိုတာ ရွင္သစၥာကိုး။ သာဓု။
Post a Comment