ကိုယ္တိုင္ၾကြားအတၳဳပၸတၱိ (၉)

ကြ်န္ေတာ္ကေရာ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါဦးမည္နည္း (ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္)

(၁)

''ေမာင္ပဇင္းေရ॥ ဒီတစ္ေခါက္လည္း ရြာကို အေရာက္ၾကြခဲ့ဖို႕ အားလံုးက ေမွ်ာ္ေနၾကေလရဲ႕.. ယမန္ႏွစ္တုန္းကလိုမ်ိဳး အထူးတရားပြဲၾကီးလည္း မပ်က္မကြက္ က်င္းပလိုၾကျပန္ေသးသတဲ့ဘုရား..။ ရြာေဆြမ်ိဳးရပ္ေဆြမ်ိဳးစံုေအာင္ ဖိတ္ၿပီး ေမာင္ပဇင္း ဒိသာပါေမာကၡၾကီးျဖစ္ၿပီးမွ ေဟာတဲ့ တရားဦးကို နာခ်င္ၾကလို႕မို႕ေဂါပကလူၾကီး ေမာင္ျမသန္းတို႕ စာၾကည့္တိုက္မွဴး ေမာင္ေသာင္းေရႊတို႕က အသစ္တက္လာတဲ့ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးၾကီးနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ေမာင္ပဇင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာဘြဲ႕ေတြအျပင္ ဒိသာပါေမာကၡဆိုတာၾကီးေရာ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ သာသနာျပဳ ဆိုတာၾကီးေရာ ဆိုင္းဘုတ္ေရးၿပီး ေထာင္ၾကေတာ့မတဲ့ ဘုရား..''

ဤကား ဤသည္ကား ဤမည္ေသာစကားသည္ကား လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ခန္႕ဆီက အထက္အညာစစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသၾကီး၊ေရႊဘိုဒိစၾတိတ္ခရိုင္၊ကန္႕ဘလူနဂရ၊အက္ဖ္ထီေကဂါမတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိေပေသာေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးရွင္ၾကီးႏွင့္ စီဒီအမ္ေအမည္ေသာ အသံခြက္ထဲမွ ေပၚတစ္ခ်က္ ေပ်ာက္တစ္ခ်က္ စကားေျပာခြင့္ရသည္တြင္ အီးယားဖုန္း(Ear phone ) နားျဖင့္ ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကားရေပေသာ အႏုသေႏၶကထာစကားေပတည္း။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္က ေမြးရပ္ေျမရြာေလးသို႕ ခဏတာ ျပန္ၾကြခိုက္ ႏိုင္ငံတကာ (၇) ဘြဲ႕ရ ကမၻာေက်ာ္အထူးတရားပြဲဆိုသဟာကို ရပ္သူရြာသားတို႕ကို အလြန္ခ်စ္သျဖင့္သာ ဇြတ္ႏွစ္၍ ေဟာခဲ့ရသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုတရားပြဲသည္ ေပါက္ခဲ့ေလဟန္တကား..။

အေရွ႕ (၇) ရြာ၊ အေနာက္ (၇) ရြာ စည္းရိုးကို ေက်ာ္ခြ၍ ျမိဳ႕ျပနယ္နိမိတ္၊ ကမၻာ့၀န္ရိုးစြန္းႏွင့္ စၾကာ၀ဠာအနားေရးသို႕တိုင္ ျပန္႕ႏွံ႕ခဲ့ေလဟန္ ေလလံုးထြားၾကသည့္ သူ႕အေဆြတို႕ သေဘာ၊ သူ႕အမ်ိဳးတို႕ မေနာကို သူကား ျပံဳးျပံဳးတုံ႕တုံ႕၊ ျမံဳ႕ၿမံဳ႕မိန္႕မိန္႕ၾကီး လုပ္ေနရံုမွ လြဲ၍ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေလၿပီ..။

ထိုမည္ေသာ ကမၻာေက်ာ္မဟာအထူးတရားပြဲၾကီးတြင္ ရပ္သူရြာသားတို႕ အၾကိဳက္၊ ပရိသတ္စိတ္အလိုကို လိုက္၍ တရားေခါင္းစဥ္ကို ခပ္မိုက္မိုက္ ခပ္လန္းလန္း၊ အဆန္းထြင္ကာ ေပးခဲ့ရ၏။ (ထိုတရားအမည္ကို ဤေနရာ၌မေဖာ္ျပလိုေတာ့ေပ)။ တရားသားခပ္နည္းနည္းတြင္ ဘာသႏၱရမည္ေသာ ႏိုင္ငံရပ္ျခား စကားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ ထည့္ေျပာေပးရ၏။

ဧကာယေနာ အယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ။ သတိပ႒ာန္ရႈမွတ္ ပြားမ်ားအပ္ေသာ ဘာ၀နာသည္သာ တစ္ခုတည္းေသာ နိဗၺာန္ခင္းလမ္းေပတည္း ဟု လူၾကီးသူမမ်ားအၾကိဳက္ ေဒသနာပါဠိကို အသံေနအသံက် ဓမၼကထိကဟန္ျပကာ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ၿပီးခိုက္ ကိုလ္ကတၱားျမိဳ႕ေတာ္က ေဟာင္ရာဘူတာရံုၾကီးသည္ စၾကၤန္ ပလက္ေဖာင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခန္႕ရွိေၾကာင္းသို႕ လမ္းေျပာင္းေပးရျပန္ေလ၏။

သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲတို႕မွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္သည္သာ အၿမင့္ဆံုးအျမတ္ဆံုးေပတည္း ဟု လမ္းညႊန္ၿပီးသကာလ မလႅာယုကြ်န္းက ေမွ်ာ္စင္ညီေနာင္ႏွင့္ သီဟပူရမွ ခ်ားရဟတ္(Flyer)တို႕၏ အနိမ့္အျမင့္ အကြာအေ၀း ရႈခင္းေသးေသးေလးမ်ားကို ျမင္ရေၾကာင္းကို ရပ္သပ္ရႈေမာ ေက်ာတစိမ့္စိမ့္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖစ္ေအာင္ လင္းရျပန္ေလ၏။

ထိုမွ်သာမကေသး...ကြန္ျပဴတာေတာ္ၾကီးတခ်က္ခ်က္ျဖင့္ ဓမၼစက္လွည့္သည္ကို ဖူးျမင္ လိုလွေသာ ေဆြေတာ္ရွစ္ေသာင္း မ်ိဳးေတာ္ေပါင္းတို႕၏ အဇၥ်ာသယ အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းရသည္မွာလည္း သူ႕အတြက္ အကြက္ဆိုက္လွေပ၏။ တရားေဟာရင္း စာေမ့မည္ကို စုိးရိမ္ဖြယ္မရွိၿပီ॥။ ေအာ္ နိပ္လွေပစြ...။ အာဂံုရမွ အာဂလူဟူေသာ မီမိုရိုက္ေဇးရွင္း(Memorization)နံရံၾကီးကို ေခတ္က မလိုအပ္ေတာ့ၿပီ ဟု ဦးစြာ အစ ဆိုမိန္႕ၾကေပေသာ ကြန္ျပဴတာဓရအရွင္ေကာင္းတို႕၏ ေက်းဇူပါေပတည္း။ စြမ္းရာ စြမ္းရာ သာသနာျပဳၾကေစ...။ ပိဋကတ္ေဆာင္ေတာ့ ပိဋကဓရ။ ကြန္ျပဴတာေဆာင္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာဓရေပပ...။

။

(၂)

လက္မြန္မဆြ ဓမၼဒူတအရွင္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ ဓမၼကထိကဟူသည္ အိုးျခမ္းကြဲမ်ားကို ေရေလာင္းသည္ႏွင့္ တူသည္ဟု ပမာပံုေသ ဆိုခဲ့ဖူးေပ၏။ သူ႕တရားပြဲသို႕ အားခဲလာၾကေပေသာ သပၸဳရိသအေပါင္း အေကာင္းစားပရိသတ္ၾကီးသည္ကား အဆင့္ျမင့္ဓမၼကထိကဟူေသာ အျမင္တြင္ ေဆြသံေယာဇဥ္ မိ္်ဳးသံေယာဇဥ္ အႏြယ္ငင္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ေပါင္းစပ္လ်က္ အားတက္သေရာ တေသာေသာ စုေ၀းမိခဲ့ျခင္းသာဟု သူကေတာ့ နားလည္ခဲ့ပါေလသည္။

ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကိန္းဂဏန္းမ်ားစြာ ဘုန္းသမၻာ ပါရမီေတာ္တို႕ကို အသက္ေသြးေခြ်း ႏွလံုးသားကို ေပး၍ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရေပသည္ သဗၺညဴေရႊဉာဏ္ေတာ္ရွင္၏ သယမၻဴလက္ျဖစ္ ဓမၼစစ္ဓမၼခန္ကို အမွန္နာယူလိုၾကပါသေလာ ေစာေၾကာဖြယ္အတိ သံသယ ရွိေလသည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ရဘိေခ်သည္။

ဟိ သစၥံ၊ ထိုစကား မွန္လွေပစြ။ ဓမၼကထိက၏ ေရွ႕ေမွာက္ စုေ၀းေရာက္လာၾကေပေသာ သူ႕ေဆြေတာ္ရွစ္ေသာင္းမ်ိဳးေတာ္ေပါင္းတို႕သည္ကား ဓမၼကို အေျခခံသည့္တိုင္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္း(Information)သတင္းစကားကိုလည္း ၾကားခ်င္၊ အင္တာတိန္မင့္ (entertainment)တ၀ါး၀ါးကိုလည္း ဟားခ်င္ၾကေပေသး၏။

မစၥတာေတာ္ဖလာမည္ေသာ သေကာင့္သားပညာရွိ၏ တတိယလႈိင္း(Third Wave)အေရြ႕သမယ နည္းပညာယုဂေခတ္ၾကီးတြင္ အင္ဖိုတိန္းမင့္(Infotainment)ႏွင့္ အက္ဂ်ဴတိန္းမင့္(Edutainment)ဆိုသဟာတို႕ျဖင့္ ပရိသတ္ စုၾကရေလသည္ျဖစ္ရကား ဓမၼဂဂၤါေမာင္ရွင္တစ္ပါးအေနျဖင့္ ဓမ္ဖိုတိန္မင့္(Dhamfotainment) နည္းနာ သေဘာျဖင့္ ေသာေသာရုတ္ရုတ္ မဆုတ္မနား စကားေပါက္ေပါက္ သၾကန္အေျမာက္ လုပ္ခဲ့ရေခ်သည္မွာ မဃေဒ၀လကၤာသစ္ဆရာရွင္၏ ''တရားတရား တဟားဟားျဖင့္'' ဟူေသာ ကနဦးဗ်ာဒိတ္ကို ျဖည့္ဆည္းပံုရိပ္ေဖာ္ခဲ့ရေလဟန္တည္း။

ထို႕ထက္ ထို႕ထက္အလြန္ စိတ္နယ္ကြ်ံေအာင္ မ်က္ႏွာပူေစေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာကား နိဗၺာန္ေဆာ္ဖိုးေလးျမ၏ မဟာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဓမၼကထိကပလႅင္ေတာ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ ဓမၼပူဇာစင္ျမင့္ထက္ဆီက သဒၶါထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းၾကေပေသာ ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားေပတည္း...။

ဘူးသီးေျခာက္ ဘူးသီးစို၊ဘူးသီးပိ်ဳ ဘူးသီးႏု ၊ ဘူးသီးပု ဘူသီးေကြး၊ ေထြးေထြးျပားျပား၊ ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္း၊ အၿပိဳင္းျပိဳင္းေသာ ဘူးသီးပုံၾကီးသည္လည္းေကာင္း၊၊ သံုးလံုးပုတီး ကိုးလံုးပုတီး၊ သုံးဆယ့္ႏွစ္လံုးပုတီး တစ္ရာ့ရွစ္လံုးပုတီး၊အဓိ႒ာန္ေပါက္ပုတီး၊ စိတ္အၾကံေျမာက္ပုတီးမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ပရိတ္ခ်ည္ ပရိတ္ၾကိဳး ပရိတ္အိုး ပရိတ္သဲမ်ားသည္လည္းေကာင္း။ သံပုရာလ်က္ဆား၊ ေလမ်ိဳးရွစ္ဆယ္လ်က္ဆား ၊ေလပုပ္ထုတ္လ်က္ဆား၊၊ ကိုးဆယ့္ေျခာက္ပါး မနားတမ္းေပ်ာက္ေစေသာ လ်က္ဆား၊ ထိုထိုဤဤ အလီလီေသာ လ်က္ဆားထုပ္ လ်က္ဆားဗူးမ်ားသည္လည္းေကာင္း ခြ်န္ထက္ေသာအပ္စူးျဖင့္ ထုိးဘိသကဲ့သို႕ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကို ၀ိုး၀ါးေစခဲ့ေတာ့သည္တကား॥။

ေအာ္ျဖစ္ရေလ... ဘီေအ (ဘူးသီးစင္) ဘီေအ (ပုတီးအိတ္) ပရိတ္ခ်ည္ လ်က္ဆား ဟူေသာ ဖိုးေလးျမ၏ နိဗၺာန္ေဆာ္စကားေၾကာင့္ စိတ္အားထက္သန္ သဒၶါဥာဏ္ကြန္႕ၾကေလေသာ သူ႕အေဆြ သူ႕အမ်ိဳးတို႕၏ ရိုးစင္းလွေသာ အျဖဴထည္ႏွလံုးကို ျပံဳးရမလို ငိုရမလို ဘာလိုလိုၾကီးျဖစ္ခဲ့ရေသးသည္မွာ သူ႕၀မ္းနာ သူသာသိ မခ်ိသြားျဖဲ မ်က္ရည္၀ဲၾကီးပါေပ॥။

ေအာ္ သဗၺညဴဘုရားရွင္ေသာ္မွ ေ၀ေနယ်တို႕အၾကိဳက္ကို စရိုက္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ အလိုလိုက္ကာ သည္းခံရေပေသးသည္ မဟုတ္တံုဘိေလာ။ သို႕ဆိုလ်င္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ မည္ေသာ ကေလာင္နီ၊ေဘာပင္နီ၊ ယခုေခတ္အလို ကြန္ျပဴတာကီးဘုတ္လက္ကြက္ပင္ နီေလာက္သည့္ ရဲရဲေတာက္ဂႏၳကာရကစာေရးဆရာလင္းယုန္ၾကီး၏ စကား၀ါက်ကိုသာ အလွဴခံသံုးစြဲရေခ်ေသာ္........သူ႔လို အႏုညာတေမာင္ရွင္ကား ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါဦးမည္နည္း॥။

ဓမၼဂဂၤါ