မစိုးရိမ္တုိက္သစ္ကို သူေရာက္ေတာ့ ၁၉၈၈ ရုတ္ရုတ္သဲသဲကာလၾကီးမွာပါ။ ဆရာေတာ္ဦးရာဇဓမၼဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႕တစ္ျခားစီ ဖူးေတြ႕ခြင့္စတင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ မစိုးရိမ္နဲ႕စပ္သမွ်သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ စကား၀ိုင္းမွာ အၿမဲဘာသာရပ္တစ္ခုအျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို သူက ပန္းခ်ီအႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးသူပီပီ ပံုေဖာ္ထားခဲ့ၿပီးသားပါ။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း မတ္မတ္မားမားေပါ့။ ဆရာေတာ္က စာေပနဲ႔သီလတင္မက အေရး အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ေျဖရွင္းတတ္ပါေသးသတဲ့။.
သူတကယ္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အရွင္ရာဇဓမၼဆိုတာက ပိန္ပိန္ပါးပါး။ ၀တ္ထားတဲ့သကၤန္းက တြန္႕ေခါက္ခ်ိဳး။ ေဆာင္းထားတဲ့ ပုသိမ္ထီးကုိ တစ္၀က္မဖြင့္ ကုပ္ကုပ္ေလးေဆာာင္းလို႕ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ၾကီးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာေက်ာင္းလမ္းမၾကီးကို ေမာ့ေမာ့မင္းမင္းေလွ်ာက္လာတတ္တာ လြမ္းစရာပါပဲ ။ ၿပီးေတာ့လည္းသိန္းေဖျမင့္တို႕တပ္တဲ့ မ်က္မွန္မ်ိဳးတပ္ ဆင္ထားပါတယ္။ အသံကေတာ့ သူ႕လိုကိုရင္ေလးတစ္ပါးအတြက္ ဥပမာေပးစရာမရွိေအာင္ ထူးျခားခဲ့တာ ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္အခါက်မွ ဘယ္သူနဲ႕မွ မတူတဲ့ အသံပိုင္ရွင္မွန္းသိရပါတယ္။
လြန္ေတာ္မူရွာၿပီျဖစ္တဲ့ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ပထမဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အရွင္သီရိႏၵာဘိ၀ံသ(ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နာယ ကဒုတိယဥကၠဌ၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ အဘိဓဇမဟာရဌဂုရု) ရဲ႕ မွတ္တမ္းမွာ ေရးမွတ္သြားတာေလးက ေက်းဇူးရွင္ၾကီးႏွစ္ ပါးၾကား မ်က္ရည္စို႕စရာပါပဲ။ သူဆိုရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရိယာတစ္ျခမ္းေလာက္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ျဖစ္စရာပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးသီရိႏၵရဲ႕မွတ္တမ္းထဲမွာ ဆရာေတာ္ေရးမွတ္သြားတာေလးက
“ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ (ဆရာေတာ္ဘုရာၾကီးဆိုသည္မွာ ဆ႒သဂၤါယနာပြဲတြင္ ဦးေဆာင္ေတာ္မူခဲ့သည့္ အဂၢါဘိဓဇ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးသူရိယကို ဆိုလို၏) ဆြမ္းစားပင့္ဖိတ္ေသာအခါတို႔တြင္ ဦးရာဇဓမၼကို သီလေပးေရ စက္ခ်တရားေဟားစမ္းၾကည့္ခိုင္းသည္။ ဦးရာဇဓမၼ၏ သီလေပးေရစက္ခ်ေဟာေျပာမႈမ်ားကို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေက်နပ္ႏွစ္သက္သျဖင့္ “တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ဂိုဏ္းေတြက အေဟာအေျပာေလး က်က္ထားတာကြ၊ ေခ်ာေမာေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။ ဒို႕သုဓမၼာေတြ ေခ်ာေမာေအာင္မလုပ္တတ္ဘူး” ဟုအမိန္႔ရွိေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ဦးရာဇဓမၼ ေရာက္ခ်ိန္မွစ၍ အထက္ပါေျပာဆိုမႈ အသံတိတ္ၿပီး ကိစၥရပ္ေပၚလာတိုင္း ဦးရာဇဓမၼကို လက္မလြတ္ေတာ့ဘဲ အၿမဲတမ္း ေခၚေဆာင္သြားေတာ္မူသည္။ အျခားပုဂၢိဳလ္တို႔အသံသည္ ၾကည္သည္ျမသည္ဟု ထူးျခားမႈရွိတတ္သည္။ ဦးရာဇဓမၼ၏ အသံကား ၾကည္သည္ ျမသည္ဟု ဆိုရရံုသာမက သူတစ္ပါးထက္ ထူးကဲၿပီး ပီသမႈပိုသည္၊ ထုိကဲ့သို႕ ပီသမႈပိုသည္ကို ဦးရာဇဓမၼကိုယ္တိုင္ သိသည္မထင္၊ မိမိက အထူးဂရုျပဳထား၍ သိရေသာအရာျဖစ္သည္။” တဲ့။
ဒီဆရာေတာ္ၾကီးႏွစ္ပါးဆိုတာက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾကသလို အသက္ကႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲကြာတာဆိုပဲ။ ဆရာေတာ္ဦးသီရိန္ဆိုတာက စီနီယာပါ။ ဂ်ဴွနီယာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ အားသားခ်က္ကို ရႈျမင္ေနခဲ့တာကလည္း သာသနာေတာ္မွာ ပုထုဇဥ္ရဟန္းေတြရဲ႕ျဖဴစင္မႈျပယုဂ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားျပခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္အဂၢါဘိဓဇ မစိုးရိမ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးသူရိယရဲ႕ ေျခမႈံေတြကို နမ္းရိႈက္လိုၾကတဲ့တပည့္ေတြမို႕သာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္က ဆရာေတာ္ေတြကို သူ႕အေနနဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ခပ္ပါးပါး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ မထူမပါး …..။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ သူအေနနဲ႕ တကယ္ေသနတ္သံနဲ႕ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့စကားလံုးကို ၾကားခဲ့ဖူးခဲ့တယ္။
အဲဒီႏွစ္က သူ႕အသက္က ၁၄ ႏွစ္မျပည့္တတ္ေသးပါဘူး။ ေျဖထားတဲ့ စာေမးပြဲကေတာ့ ပထမလတ္တန္း။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီႏွစ္ ပါဠိပထမျပန္စာေမးပြဲမွာ သူက်ခဲ့ပါတယ္။ သူက စာေမးပြဲက်ေပမယ့္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္မွာေတာ့ လူရာ၀င္ခဲ့ပါေသးတယ္။ သက်သီဟအသင္းၾကီးက က်င္းပမယ့္ သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ေျဖဆိုဖို႕ စာရင္းသြင္းျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕။ အဲဒီႏွစ္က မစိုးရိမ္တိုက္သစ္မွာ သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲေျဖမယ့္ကိုရင္ေလးေတြဆိုတာက လက္ခ်ဳိးေရတြက္လို႔ ရေနခဲ့ပါေသးတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က မစိုးရိမ္ဟာ အခုလို သံဃာေတြ ေပါက္ကြဲလုမတတ္ မျဖစ္ခဲ့ေသးေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ စာသင္တိုက္ၾကီးတစ္တိုက္အျဖစ္ ဘုရားအလိုေတာ္က်ေနခဲ့ပါၿပီ။ ပဓာနမဟာနာယကဆရာေတာ္ အရွင္သီရိႏၵ၊ နာယကဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့အရွင္နာယက၊ အရွင္ရာဇဓမၼဆိုတာကလည္း မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ ဆိုတာဘာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အေျဖတစ္ခုတည္း ထုတ္ခဲ့ၾကသူေတြပါပဲ။
မဟာနာယကဆရာေတာ္ၾကီးေတြသံုးပါးလံုးနဲ႕ ပတ္သက္မိေတာ့လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးေတြက ခ်စ္စ္စရာ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟာနာယကဆရာေတာ္ၾကီးႏွစ္ပါးအေၾကာင္းေတာ့ ေနာက္မွပဲ လြမ္းပါရေစ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးႏွစ္ပါးက ခုေတာ့ ဂုဏ္သတင္းမွ်သာ ရုပ္ၾကြင္းအျဖစ္က်န္ေတာ့တာကလား။
ဒီေတာ့လည္း အနီးဆံုးဆရာေတာ္ၾကီးကိုပဲ လြမ္းလက္စမပ်က္ လြမ္းပါရေစဦး။ ဆရာေတာ္ၾကီး အနားမွာ ရွိရင္ေတာ့ “ဒီႏြားက မအိပ္ေသးဘူးလားဗ်ာ” လိုိ႕ လုပ္ခ်င္လုပ္ေနဦးမွာ။
ဆရာေတာ္အရွင္ရာဇဓမၼက သူ႕တပည့္ေတြ စာအုပ္ဖတ္တာကုိ သိပ္ၾကိဳက္ေလ့ရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ သူ႔ခမ်ာ တပည့္ေတြလည္း စာဖတ္ေစခ်င္၊ ေလာကုတၱရာကလည္း ေလ်ာမက်ေစခ်င္။ ၿပီးေတာ့ ရာစုသစ္ၾကီးထဲမွာလည္း ႏံုႏံုအအမက်န္ရစ္ေစခ်င္နဲ႕ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားၾသ၀ါဒေတြ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“ကဲ ကေန႕ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ ၊ မနက္ျဖန္ခါ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ အဲဒီေတာ့ အေမရိကန္မွာ World Trade Center ဆိုတဲ့ အေဆာက္အဦၾကီး အဖ်က္အဆီးခံရတာ မနက္ျဖန္ဆို ၂၀၀၂ စက္တင္ဘာ (၁၁)ရက္ဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ျပည့္ သြားၿပီေပါ့။ အခုဘယ္လိုျဖစ္တုန္း၊ ဟုိတစ္ေန႕က ၿဗိတိန္က ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္က ေဆာင္းပါးေလးေရးတယ္၊ အဲဒါၾကီးကို ဖ်က္မယ္ဆိုတာ အေမရိကန္ၾကိဳတင္သိတယ္။ သိေပမယ့္ -----ဒါၾကီးမပ်က္ပ်က္ေအာင္ လုပ္တာတဲ့ဗ်ာ။ အဲဒါၾကီး ဖ်က္မွ အီရတ္တို႕ အာဖဂန္နစၥတန္တို႕ကို အေရးယူလို႕ရမွာကိုးကြ၊ -----------။
ေအးမင္းတို႕လည္း ႏိုင္ငံျခားသတင္းဖတ္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါကေတာ့ ဖတ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားသတင္းပဲ ဖတ္တယ္၊ ျပည္တြင္းသတင္းမဖတ္ဘူး၊ ျပည္တြင္းသတင္းကဘာထူးတာမွတ္လို႕ ပဂိုးဒါးရယ္ ဆိုးဂ်ားရယ္၊ဒါေတြပဲ ဥစၥာ၊-----------------။အစိုးရတစ္ခုဆိုတာ ဆူေစပူေစခ်င္ရင္ ဆူေအာင္ပူေအာင္ ဖန္တီးတာတို႕ ဘာတို႕ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။---------------။
မင္းတို႕စာေတြ ဖတ္တာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႕ စာဖတ္ၿပီးေတာ့လည္းဗဟုသုတလည္း မရွိဘူး။ -------။ ကာတြန္းေလာက္ဖတ္တာကိုး၊ အဲဒီေတာ့ လူေတြလည္း သြားေတာ့ ကာတြန္းလိုသြား၊ ေရးေတာ့လည္း ကာတြန္းလက္ေရးျဖစ္ကုန္ေရာ။”“စာဖတ္တယ္ဆိုတာ ဗဟုသုတအေတြ႕အၾကံဳေတြ မ်ားေအာင္လို႕ စာဖတ္ဖို႕ လိုတယ္၊ ခုေတာ့ မင္းတို႔ဥစၥာ ေဖေတာ့ေမာင္ေတာ့ေလာက္ ဖတ္တာ၊ ၀တၳဳေတာင္မွ အခ်စ္မပါရင္ ၀တၳဳမပီသဘူးထင္တယ္။ ဖတ္ကို မဖတ္ေတာ့ဘူး။
မင္းတို႕ ဟုိေကာင္မတစ္ေယာက္ ေရးေတာင္ေရးတယ္ Living Together အားၾကီး သူက ဦးစားေပးေရးတာ။ ေဟ့ေကာင္ေတြ လစ္ဗင္းတူဂဲသားဆိုတာ သိလား၊( မသိပါဘုရား) လင္မယားမဟုတ္ဘဲနဲ႕ အတူတူေနတာကြ ဟုတ္လား၊ ------။အတူတူေနခ်င္လို႕ လင္မယားမဟုတ္ဘဲနဲ႕ လင္မယားလို အတူတူအိပ္ရတာ၊ အဲဒါကို လစ္ဗင္းတူဂဲသားေခၚတယ္။ အဲဒါကို ဦးစားေပးေရးတဲ့ စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ရွိတယ္ေျပာတာပဲ၊ ငါေတာ့ တစ္ခါမွ မဖတ္ဖူးေသးဘူး။ သူ႕နာမည္လည္း ငါၾကားေတာင္မၾကားဖူးပါဘူး။ ေအးမင္းတို႕က အဲဒါမ်ိဳးေတြပဲ အဖတ္မ်ားတယ္။”
“ ဒီေတာ့ စာဖတ္တာေကာင္းပါတယ္။ ကုိယ့္ကို ဗဟုသုတေပးမယ့္ စာေပမ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ မင္းတို႕ဖတ္ရတယ္၊ စာအံေက်ာင္းတို႕ဘာတို႕မွာ အဲဒီမဂၢဇင္းတို႕ ဘာတို႕ ယူလာရင္ ဒို႕ကေတာ့ ႏွင္ထုတ္မွာပဲ။”
(၁၃၆၅ ခု ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ၾသ၀ါဒ)
ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္အလြန္ကာလမ်ားဆီ ျပန္လည္ကာ သူ႕အေတြးေတြ ဆန္တက္သြားခဲ့ သြားပါတယ္။ မစိုးရိမ္ တုိက္သစ္နားက ေဗဒါလမ္းဆိုတဲ့ စာအု့ပ္ဆိုင္ေလးမွာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဒကာၾကီးသိုမွီးထားတဲ့ အျမတ္တနိုးစာအုပ္ေတြ လက္သိပ္ထိုးငွားေပးလို႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ဖတ္ခဲ့ရတာေတြ အမွတ္ရမိေသးေတာ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕ ေႏြကႏၱာဦး ကိုေတာ့ျဖင့္ ဓမၼသီတဂူအလယ္ထပ္မွာ ညလံုးေပါက္ဖတ္ခဲ့ဖူးပါေလရဲ႕။ ၀ါဆိုဖေယာင္တိုင္ၾကီး တစ္တိုင္ကို စြန္႕စြန္႕စားစားထြန္းၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ။
မစိုးရိမ္ထံုးစံက ည ၁၂း၀၀ ဆိုရင္ ေက်ာင္းတိုင္းမီးပိတ္ရတာပါ။ အပိုစာက်က္ခ်င္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္မ်ားအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းလမ္းမၾကီးေတြေပၚက မာက်ဴရီမီးသီၾကီးေတြက ေလာက္ေလာက္လန္းလန္းရွိေနခဲ့ပါတယ္။
သူကေတာ့ အိပ္ရာအ၀င္မွာ ႏုနုငယ္ငယ္တို႕ သာစည္ၿမိဳ႕စြန္က ရြာမြန္သာရြာေလးကို ၀ါဆိုဖေယာင္းတိုင္ၾကီး တစ္တိုင္နဲ႕ ေရာက္ေအာင္သြားပစ္ခဲ့တာပါ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူေနတဲ့တစ္ထပ္လံုးက သတိမျပဳလိုက္မိပါဘူး။ သတိျပဳမိတာက ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇဓမၼတစ္ပါးသာရွိခဲ့ပါတယ္။
“ေအး ညက မင္းတို႕ အထပ္မွာ မီးထြန္းတာ ေတြ႕တယ္၊ ေနာက္တစ္ခါေတြ႔ရင္ ႏွင္ထုတ္မယ္” ။
ဆရာေတာ္ဘုရား သည္းခံပါ ဖ်ာ့။ တပည့္ေတာ္ပါဘုရား။
အဲဒါထက္ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ု ကို တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လည္ပတ္ေလ့ရွိတဲ့ သူ႕အတြက္ သာစည္ၿမိဳႈ႕အလြန္က ရြာမြန္သာရြာေလးကို ဟိုင္းေ၀းမီနီဘတ္စ္ေလးနဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ရေလတိုင္း ကိုဘခက္တို႕ ညြန္႔ေမတို႕နဲ႕ စကားေျပာခ်င္တဲ့ ေရာဂါ ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ေၾသာ္ အမွ် အမွ်
No comments:
Post a Comment